प्रकाशितवाक्य 18 - ओङ राजपूत

बेबीलोन शहरा चा विनाश

¹ ऐचे बाद मैं हेके स्वर्ग़दूता नु स्वर्ग़ा कनु उतरते ङेखले, जाये कनु बङा अधिकार हुता, ते धरती उपर सारे सोज़ले ही सोज़ले हुती गेले।

² ओणे ऊंची अवाजी लारे साङ मारती कर केहले, “ढेती गेला, बङा बेबीलोन शहर ढेती गेला, ओ दुष्टात्मा रेहणे ची जग़हा, ते हर-हेक अशुद्ध आत्मा चा अङा, ते हर-हेक अशुद्ध ते किज़ड़े पखींया चा अङा हुती गेला।

³ कांकि ओचे व्यभिचार ची भयानक मदिरा ची वजह सारीया जातिया ढेती गेलीया, ते धरती चे राजा ने विचे लारे व्यभिचार करला, ते धरती चे व्यपारी ओचे सोख-विलास चे बढ़ती ची वजह धनवान हुले।”

⁴ बल्ति मैं स्वर्ग़ा कनु कुई नेरे चा हा शब्द सुणला कि, “हे माये लौक, ओचे महु निकलती आवा, जाये कनु तम्ही ओचे पाप मां भाग़ी ना हुवा, ते ओची आफता महु कुई तम्चे उपर आती ना पड़ो।

⁵ कांकि ओचे पाप स्वर्ग़ा तक पुज़ती गेले, ते ओचे गन्दे कर्म नरीकारा नु याद आले।

⁶ जिसड़े ओणे तम्हानु ङिले, यूंही तम्ही ओनु भरती ङिया, ते ओचे कामा चे अनुसार ओनु दुगणे ङिया, जिसे मुंगरा मां ओणे भरती ङिलते ले। ओही मुंगरा मां ओनु दुगणे भरती ङिया।

⁷ जितनी ओणे आपणी बढ़ाई करली ते सोख-भोगला, उतना ही दर्द विनु, ते ङोख ङिया, कांकि वा आपणे मना मां किहे, ‘मैं राणी हुती गेली, बांढी कोनी, ते ङुखा मां कङी वी नी पड़ी।’

⁸ येही वजह कनु हेक ही ङिओ ओचे उपर आफता आती पड़े, यानिकि मौत, ते ङोख, ते अकाल, ते वा जाखते मां भसम करती नाखली जई, कांकि विचा न्यां करने आला प्रभु नरीकार शक्‍तिमान छै।

⁹ “जिसे बेले धरती चे राजा जेह्णे विचे लारे व्यभिचार करला, ते सोख-भोगला, जिसे बेले विचे ब़लणे चा धूंआ ङेखे, तां विचे वास्ते रोवे, ते छात्ती कोट्टे।

¹⁰ ते विचे दर्दा नु ङेखती कर दूर भिले रेहती कर किहे, “ ‘हे बङा शहर, बेबीलोन! हे मजबूत शहर, हाय! हाय! तनु थोड़ी जा देरी मां ङण्ड मिलती गेला।’

¹¹ “धरती चे व्यपारी विचे वास्ते रोवे ते धाड़-धाड़ करे कांकि वांचीया हमा कुई वी चीजा मोल नी गिही।

¹² यानिकि सोने, चान्दी, बेशकीमती रतन, मोत्ती, ते मलमल, ते बैंजनी, ते रेशमी, ते किरमिजी ओढ़णी, ते हर-तरीके ची खुश्बुदार लाकड़ी, ते हाथीया चे ङांता लारे हर-तरीके चा बणलीया आलीया चीजा, ते मंहगीया लाकड़ीया, ते पित्तल, ते लोहे, ते संगमरमर चे पत्थरा लारे बणलीया आलीया हर-तरीके चा चीजा।

¹³ ते दालचीनी, मसाले, धूप, इत्र, लोबान, मदिरा, जैतून चे तेल, मैदा, कणक, गईया, ङान्द, भेङ, ब़ाकरीया, घोड़े, रथ, ते दास, ते इन्साना ची जान।

¹⁴ “हे बेबीलोन शहर! वे सारीया खास चीजा, जाये मां दुधे मन लाग़ले आले हुते, तनु छोड़ती कर गेलीया पती, दुधी सारी सोख-शांति आज़ कोनी। ते ना ही कङी तनु वे मिले।

¹⁵ “जा चीजा चे व्यपारी जको विचे जरिये धनवान हुती गेलते ले, ओचे दर्दा चे ङरा कनु दूर भिले रिहे, ते रोते ते धाड़-धाड़ करते हुले,

¹⁶ किहे, “ ‘हाय! हाय! हा बङा शहर जको मलमल, ते बैंजनी, ते किरमिजी ओढ़णी घाली आला हुता, ते सोने, ते रतना, ते मोतीयां लारे सजला आला हुता।

¹⁷ थोड़ी जा देरी मां ओचा इसड़ा भारी धन खत्तम हुती गेला।’ “ते हर-हेक ब़ेड़ी चलाणे आला, ते पाणीया मां सफर करने आली बन्दी, ते मल्‍लाह, ते जितने वी समुन्दरा कनु कमाती कर आपणे घर चलाते, वे सारे दूर भिले रेहले।

¹⁸ ते ओचे ब़लणे चा धूंआ ङेखती कर रौल मचाती कर किहे, ‘किसा शहर ऐ बङे शहरा आलीकर छै?’

¹⁹ ते आपणे आपणे ठोङा उपर माटी नाखे, ते रोते हुले ते धाड़-धाड़ करते हुले किहे, “ ‘हाय! हाय! हा बङा शहर जाई सम्पत्ति ची वजह कनु सारे जहाज चलाणे आले धन्‍नी हुती गेलते ले ङेखा, थोड़ी ही देरी मां उज़ड़ती गेला।’

²⁰ हे स्वर्ग़, ते हे पवित्र बन्दी, ते प्रेरित, ते भविष्यवक्‍ता, ओचे उपर आनन्द करा, कांकि नरीकारा ने न्यां करती कर तम्चा पलटा गेला।”

²¹ ते बल्ति हेक शक्‍तिशाली स्वर्ग़दूता ने बङी चक्‍की चे पत्थरा आलीकर हेक पत्थर चला, ते हा केहती कर समुन्दरा मां भुकाती नाखला कि, “बङा शहर बेबीलोन, तु यूंही बङी ताकती लारे ढाला जाये, ते बल्ति ओचा कङी वी पता नी लाग़ी।

²² ते वीणा बजाणे आले, ते गायककार, ते तुरही बजाणे आला चा शब्द बल्ति दुधे मां नी सुणीजी, ते कुई कला चा कारीगर वी बल्ति दुधे मां नी मिली, ते चक्‍की चलणे ची अवाज बल्ति कङी वी दुधे मां नी सुणीजी।

²³ ते ङीवे चे सोज़ले बल्ति कङी वी दुधे मां नी चमकी, ते बीन्द ते बीन्दणी ची अवाज बल्ति कङी वी दुधे मां नी सुणीजी। कांकि दुधे व्यपारी धरती चे प्रधान हुते, ते दुधे जादू-टूणे लारे सारीया जातिया भरमालीया गेलीया हुतीया।

²⁴ ते नरीकारा चे भविष्यवक्‍ता चा ते ओचे पवित्र लौका चा, ते धरती उपर सारे घात करला आला चे लुहीं बाहले गेले, यांचा जिम्मेवार हाओ शहर ही छै।”