मत्ती 18 - ओङ राजपूत

स्वर्ग़ा चे राज़ मां बङे कूण छै?

¹ वेही घड़ी चैले ईशु चे गोढु आती कर पूछु लाग़ले, “स्वर्ग़ चे राज़ मां बङे कूण छै?”

² ऐचे उपर ईशु ने हेक ब़ाला नु आपणे गोढु हकारती कर वांचे बीच मां खड़े करले,

³ ते केहले, “मैं तम्हानु सच्‍च किहे पला कि जब तक तम्ही ना फिरा ते ब़ाला आलीकर ना बणा, तम्ही स्वर्ग़ा चे राज़ मां जा नी सग़ा।

⁴ जको कुई आपणे आप नु ऐ ब़ाला आलीकर छोटे करी, ऊं स्वर्ग़ा चे राज़ मां बङे हुवी।

⁵ ते जको कुई माये नांवा लारे हेक इसड़े ब़ाला नु स्वीकार करे, ओ मनु स्वीकार करे।

पाप करने ची परीक्षा

⁶ “जको कुई यां छोटा महु जको माये उपर विश्‍वास करी, कानु ठोकर खुलाओ, ओचे वास्ते भले हुवीया कि बङी घर्टी चा पोड़ ओचे गले मां लटकाला जईया, ते ओ गहरे समुन्दरा मां नाखती ङिला जईया।

⁷ ठोकरा ची वजह कनु संसारा उपर हाय! ठोकरा चे लाग़णे जरुरी छै, पर हाय! ओ इन्साना उपर जाई वजह कनु ठोकरा लाग़ी।

⁸ “अगर दुधा हाथ जा दुधा पग़्ग़ तनु ठोकर खुलाओ, तां ओनु बाढती कर भुकाती नाख, टुन्डा जा लंगड़ा हुती कर जीवन मां जाणे दुधे वास्ते ऐचे कनु भले छै कि ङोन हाथ जा ङोन पग़्ग़ रेहते हुले तु अनन्त जाखते मां नाखला जई।

⁹ अगर दुधी आंख तनु ठोकर खुलाओ, तां विनु काढ़ती कर भुकाती नाख, काणा हुती कर जीवन मां जाणे दुधे वास्ते ऐचे कनु भले छै कि ङोन आंखी रेहते हुले तु नर्का चे जाखते मां नाखला जई।

गार हुली आली भेङे ची मिसाल

¹⁰ “ङेखा, तम्ही यां छोटा महु कानु वी तोच्छ ना जाणा, कांकि मैं तम्हानु किहे पला कि स्वर्ग़ा मां वांचे स्वर्ग़दूत माये स्वर्ग़ीय ब़ा नरीकारा चे मुँह सदा ङेखी।

¹¹ कांकि मैं इन्साना चा पूत गार हुला आला नु बचाऊं आला।

¹² “तम्ही का सोचा पले? अगर कुई इन्साना चा साऔ भेङा हो, वांचे महु हेक भटकती जाओ, तां का ओ निन्याणवे नु छोड़ती कर, ते पहाड़ा उपर जती कर, वे भटकली आली नु नी सोधी?

¹³ ते अगर इसड़े हो कि लाभती जाओ, तां मैं तम्हानु सच्‍च किहे पला कि ओ वां निन्याणवे भेङा चे वास्ते जको भटकलीया कोनी हुतीया, इतनी खुशी नी मनावी जितना कि ये भेङे वास्ते खुशी मनावी।

¹⁴ इसड़े ही जको तम्चा ब़ा स्वर्ग़ा मां छै, ओची हा इच्छा कोनी कि जा छोटा महु हेक वी खत्तम हो।

पापी भावां नु सही मार्ग़ ङिखाणना

¹⁵ “अगर दुधा विश्‍वास करने आला भऊ दुधे, विरोध कुई अपराध करे, ते जती कर ओनु हेकले मां बातचीत करती कर समझा, अगर दुधी सुणती गिहे, बल्ति तु आपणे भावां नु अपनाती गेले।

¹⁶ अगर ओ ना सुणे ते हेके जा ङोन जणा नु लारे गेहती जा कि ‘हर हेक बात ङोन जा तीन ग़वाह चे मुँहा कनु साबित हुती जाये।’

¹⁷ अगर ओ वांची वी ना मनी ते कलीसिया नु केहती ङे, अगर वे कलीसिया ची वी ना मनी, ते ओनु तु नेरीया जातिया आलीकर, ते चुंगी गेहणे आले जिसड़े जाण।

ब़ांधणे ते खोलणे

¹⁸ “मैं तम्हानु सच्‍च किहे पला कि जको कोच्छ तम्ही धरती उपर ब़ांधा, ऊं स्वर्ग़ा मां ब़झी, ते जको कोच्छ तम्ही धरती उपर खोला, ऊं स्वर्ग़ा मां खुली।

¹⁹ “बल्ति मैं तम्हानु सच्‍च किहे, अगर तम्चे महु ङोन जणे धरती उपर कुई बाते चे वास्ते हेक मन हुती कर कहीं मांगे, ते ऊं माये ब़ा नरीकारा ची ओर कनु जको स्वर्ग़ा मां छै, वांचे वास्ते हुती जई।

²⁰ कांकि जिठे ङोन जा तीन जणे माये नांवा उपर भेले हुवी, ओठे मैं वांचे बीच मां मौजुद रिहे।”

दया ना करने आले सेवका ची मिसाल

²¹ बल्ति पतरस ने ईशु चे गोढु आती कर केहले, “हे प्रभु, अगर माया विश्‍वास करने आला भऊ अपराध करता रिहे, ते मैं ओनु कितना वारी माफ करे, का सात वारी तक?”

²² ईशु ने ओनु केहले, “मैं तनु हा ना किही कि सात वारी तक, बल्कि सात वारी चे सत्तर गुणा तक माफ करता रेह।

²³ ऐवास्ते स्वर्ग़ा चा राज़ ओ राजा चे समान छै, जेह्णे आपणे दासा कनु लेखा गेहणा चाह्‍ला।

²⁴ जिसे बेले ओ लेखा गिहुं लाग़ला, ते हेक जणा ओचे सामणे हाजिर हुला, जको ङस हजार घड़ा चा कर्जदार हुता।

²⁵ जबकि कर्जा चुकाणे वास्ते ओकनु कहीं वी कोनी हुते, ते ओचे स्वामीया ने केहले, ‘हा ते ऐची घराआली ते ब़ाले-ब़च्‍ची ते जको कोच्छ ऐचे छै सारे बेचले जाओ, ते कर्जा चुकाती ङिला जाओ।’

²⁶ ऐचे उपर ओचा दास पग़्ग़ा मां ढेती कर ओनु प्रणाम करले ते केहले, ‘हे स्वामी, तसल्‍ली राख, मैं सारे कोच्छ भरती ङिही।’

²⁷ बल्ति ओ दासा चे स्वामीया ने तरस खाती कर ओनु छोड़ती ङिले ते ओचा कर्जा वी माफ करती ङिला।

²⁸ “पर जिसे बेले ओ दास ब़ाहरु निकड़ला, तां ओचे लारे आले दासा महु हेक ओनु मिड़ला जको साओ चान्दी चे सिक्‍का चा कर्जदार हुता, ओणे ओनु पकड़ती कर ओची गिच्‍ची घुटली ते केहले, ‘जको कोच्छ दुधे उपर कर्जा छै ओनु भरती ङे।’

²⁹ ऐचे उपर ओचे लारे चा दास ढेती कर बिनती करु लाग़ला, ‘तसल्‍ली राख, मैं सारे कोच्छ भरती ङिही।’

³⁰ पर ओणे कोनी मनले, पर जती कर ओनु कैदखाने मां नाखती ङिले कि जब तक कर्जा भरती ना ङियो, तब तक उठी रिहो।

³¹ ओचे लारे चे दास जको हुले हुते ङेखती कर ब़ोहत उदास हुले ते जती कर आपणे स्वामीया नु सारा हाल बावड़ला।

³² बल्ति ओचे स्वामीया ने ओनु हकारती कर केहले, ‘हे दुष्ट दास! ते माये कनु बिनती करली हुती कि मैं दुधा सारा कर्जा माफ करती ङिलता।

³³ ऐवास्ते जिसड़ी मैं दुधे उपर दया करली, उसड़ी ही का तनु वी आपणे लारे चे दासा उपर दया करनी ठीक कोनी हुती?’

³⁴ ते ओचे स्वामीया ने गुस्से मां आती कर ओनु ङण्ड ङेणे आला चे हाथा मां सोंपती ङिले, कि जब-तक ओ सारा कर्जा भरती ना ङियो, तब तक वांचे हाथा मां रिहो।

³⁵ “ऐह रीति लारे अगर तम्चे महु हर हेक आपणे भावां नु मना लारे माफ नी करी, ते माया ब़ा नरीकार जको स्वर्ग़ा मां छै तम्चे लारे वी इसड़े ही करी।”