मत्ती 17 - ओङ राजपूत

ईशु चा स्वर्ग़ीय रुप चैला ने ङेखला

¹ छियां ङिहां चे बाद ईशु ने पतरस ते याकूब ते ओचे भऊ यूहन्‍ना नु लारे गेहले, ते वानु हेकले मां कुई ऊंचे पहाड़ा उपर गेहती गेला।

² ओठे वांचे सामणे ईशु चा रुप बदलती गेला, ते ओचे मुँह सूरजा आलीकर चमकले ते ओची ओढ़णी सोज़ले आलीकर चिट्टी हुती गेली।

³ ते ङेखा, वानु मूसा ते एलिय्याह ङिसले वे ईशु लारे बाता करी पलते।

⁴ ऐचे उपर पतरस ने ईशु नु केहले, “हे प्रभु, अम्चे इठे रेहणे आच्छे छै। दुधी इच्छा छै तां अम्ही तीन मण्डप बणाऊ, हेक दुधे वास्ते, हेक मूसा वास्ते, ते हेक एलिय्याह वास्ते।”

⁵ ओ ब़ोले ही पलता कि हेक चिट्टे बदला ने वानु घेरती गेले, ते ओ बदला महु हा अवाज आली, “हा माया प्यारा पूत छै, जाये कनु मैं खौश छै। ऐची सुणा!”

⁶ चैले ईं सुणती कर मुँहा चे भराणे ढेती पले ते ब़ोहत ज्यादा ङरती गेले।

⁷ ईशु ने गोढु आती कर वानु हाथ लाला, ते केहले, “ऊठा, ङरा ना।”

⁸ बल्ति वाणे आपणीया आंखीया लारे ङेखले ते ईशु नु छोड़ती नेरे कानु कोनी ङेखले।

⁹ जब वे पहाड़ा कनु उतरी पलते तब ईशु ने वानु हा आज्ञा ङिली कि, “जब तक मैं इन्साना चा पूत मरला आला महु जीता ना हुती जाये, तब तक जको कोच्छ तम्ही ङेखले कानु ना केहजा।”

¹⁰ ऐचे उपर ओचे चैला ने ओकनु पूछले, “बल्ति शास्त्री कां किही कि एलिय्याह चे पेहले आणे जरुरी छै?”

¹¹ ओणे उत्तर ङिला, “एलिय्याह जरुर आवी, ते सब कोच्छ सुधारी।

¹² पर मैं तम्हानु किहे पला कि एलिय्याह आती चुकला, ते लौका ने ओनु कोनी पिछाणले, पर जिसड़े चाह्‍ले उसड़े ही ओचे लारे करले, ये रीति लारे मैं इन्साना चा पूत वी वांचे हाथा कनु ङोख चवी।”

¹³ जब चैला ने समझले कि ओणे अम्हानु यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आले चे बारे मां केहले।

मिर्गी मां जकड़ले आले ब़ाला नु ठीक करने

¹⁴ जिसे बेले ओ बङी भीड़ चे गोढु पुज़ला, तां हेक बन्दे ओचे गोढु आले, ते गोङे टेकती कर किहुं लाग़ले,

¹⁵ “हे प्रभु, माये पूता उपर दया कर! कांकि ओनु मिर्गी आवे, ते ऊं ब़ोहत ङोख चवे, ते बार-बार जाखते मां ते बार-बार पाणीया मां ढेती पडे़।

¹⁶ मैं दुधे चैला चे गोढु ओनु आणले हुते, पर वे ठीक कोनी कर सग़ले।”

¹⁷ ईशु ने उत्तर ङिला, “हे अविश्‍वासी ते हठीले लौक, मैं कब तक तम्चे लारे रिही? कब तक तम्ची सेहता रिही? ओनु माये गोढु गेहती आवा।”

¹⁸ बल्ति ईशु ने दुष्टात्मा नु दड़काले, ते वां ओचे महु निकलती गेली, ते छोर ओही बेले ठीक हुती गेले।

¹⁹ तब चैला ने हेकले मां ईशु चे गोढु आती कर केहले, “अम्ही विनु कां कोनी काढ़ सग़ले?”

²⁰ ओणे वानु केहले, “आपणे विश्‍वास ची कमी ची वजह, कांकि मैं तम्हानु सच्‍च किहे पला, अगर तम्हानु राई चे ङाणे चे बराबर वी विश्‍वास हो, तां ऐ पहाड़ा नु केह सग़ा, ‘इठु सरकती कर ओठे चाह्‍ला जा’ तां ओ चाह्‍ला जई, नेरी कुई बात तम्चे वास्ते असम्भव नी हुवी।

²¹ “पर हा जाति बिना प्राथना ते उपवास चे ना निकली।”

ईशु आपणी मौत चे बारे मां बावड़े

²² जिसे बेले वे गलील मां हुते, तां ईशु ने वानु केहले, “मैं इन्साना चा पूत, बन्दा चे हाथा मां पकड़वाला जई।

²³ वे ओनु मारती नाखे, ते ओ तीजे ङिओ जीता हुती जई।” ऐचे उपर वे ब़ोहत उदास हुले।

मन्दरा चा कर्

²⁴ जिसे बेले वे कफरनहूम मां पुज़ले, तां मन्दरा चा कर् गेहणे आला ने पतरस चे गोढु आती कर पूछले, “का तम्चा गुरु मन्दरा चा कर् ना ङी?”

²⁵ पतरस ने केहले, “हव्वे, ङिये वे।” जिसे बेले ओ घरे आला, तां ईशु ने ओचे पूछणे कनु पेहले ही ओनु केहले, “हे शमौन, तु का सोची पला? धरती चे राजा जा चुंगी जा कर् काये कनु गिही, आपणे पूता कनु जा पराया कनु।”

²⁶ पतरस ने ओनु केहले, “पराया कनु।” ईशु ने ओनु केहले, “तां पूत बचती गेले।

²⁷ तांवी ऐवास्ते कि अम्ही वानु ठोकर खुलाऊं तु झील चे किनारे जती कर कांटा नाख ते जको माछली पेहले निकले, विनु चा, विचे मुँह खोलणे उपर तनु हेक सिक्‍का मिली, ओनु चती कर माये ते आपणे बदले वानु ङिती ङियो।”