मत्ती 11 - ओङ राजपूत

ईशु ते यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आला

¹ जिसे बेले ईशु आपणे ब़ारहा चैला नु आज्ञा ङिती चुकला, तां ओ वांचे शहरा मां उपदेश ते प्रचार करने नु उठु चाह्‍ला गेला।

² यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आले ने कैदखाने मां मसीह चे कामा चा समाचार सुणला ते आपणे चैला नु ओकनु ईं पूछणे वास्ते भेज़ले,

³ वाणे पूछले, “का आणे आला तु ही छी, जा अम्ही कुई ङुजे ची बाट ङेखु?”

⁴ ईशु ने उत्तर ङिला, “जको कोच्छ तम्ही सुणले ते ङेखले, ऊं सब जती कर यूहन्‍ना नु केहती ङिया।

⁵ कि अन्धे ङेखी ते लंगड़े टुरी-फिरी, ते कोहड़ी शोद्ध करले जई, ते बेहरे सुणी, ते मुड़दे जीते करले जई ते कंगाला नु सुसमाचार सुणाला जाये।

⁶ ते धन्‍न छी वे, जको माये उपर भरोसा करना ना छोड़ी।”

⁷ जब चैले उठु टुरती पले, तां ईशु यूहन्‍ना चे बारे मां लौका नु किहुं लाग़ला, “तम्ही बरब्यान मां का ङेखु गेलते? का हवाई लारे हलते हुले कान्‍नै नु?

⁸ बल्ति तम्ही का ङेखु गेलते? का मुलायम ओढ़णी घाले आले बन्दे नु? ङेखा, जको मुलायम ओढ़णी घाली, वे राज़ भवना मां रिही।

⁹ तां बल्ति का ङेखु गेलते? का कुई भविष्यवक्‍ते नु? हव्वे, मैं तम्हानु किहे पला कि भविष्यवक्‍ते कनु वी बङे नु।

¹⁰ हा ओही छै, जाये बारे मां लिखले पले, “ ‘ङेख, मैं आपणे दूता नु दुधे आग़ु-आग़ु भेज़े पला, जको दुधे आग़ु दुधा मार्ग़ तियार करी।’

¹¹ “मैं तम्हानु सच्‍च किहे पला कि जको असतरीया कनु जमले, वांचे महु यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आले कनु कुई बङे कोनी, पर जको स्वर्ग़ चे राज़ मां छोटे कनु छोटा छै, ओ यूहन्‍ना कनु वी बङा छै।

¹² यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आले चे ङिहां कनु हमा तक स्वर्ग़ चे राज़ मां जबरदस्ती प्रवेश हुता रेहला, ते बलवान ओनु खोसती गिही।

¹³ यूहन्‍ना तक चे सारे भविष्यवक्‍ता ते मूसा चे व्यवस्था चे जाणकार राज़ चे बारे मां ब़ोलते रेहले।

¹⁴ ते चाहवा तां मनाकि यूहन्‍ना हाओ एलिय्याह छै, जको आणे आला छै, जेह्णे भविष्यवाणी करली हुती।

¹⁵ जाये सुणने चे कान हो, ऊं सुणती गिहो।

¹⁶ “मैं ऐ समय चे लौका ची तुलना काये लारे ङिये? वे वां ब़ाला चे समान छी, जको बजारा मां ब़ेहले आले हेके ङुजे नु साङ मारती कर किही,

¹⁷ “ ‘अम्ही तम्चे वास्ते बन्सरी बजाली ते तम्ही कोनी नचले, अम्ही विलाप करला, ते तम्ही छात्ती कोनी कोट्टली।’

¹⁸ “ते यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आला ना खाता आला ते ना पीता आला, ते वे किही, ‘ओचे मां दुष्टात्मा छै।’

¹⁹ मैं इन्साना चा पूत, खाता-पीता आला, ते वे किही ‘ङेखा पेटु ते पियक्‍कड़ बन्दे, ते चुंगी गेहणे आला चा ते पापीया चा मित्र छै।’ पर नरीकारा चा ज्ञान आपणे कामा लारे सच्‍चा ठहराला गेला।”

अविश्‍वास उपर हाय हाय!

²⁰ बल्ति ईशु वा शहरा चे लौका नु उलाहणा ङिऊं लाग़ला, जाये मां ओणे ब़ोहत से अचम्भे चे काम करले हुते, कांकि वाणे आपणे मन कोनी फिराले हुते।

²¹ “हाय खुराजीन! हाय बैतसैदा! जको सामर्थ चे काम तम्चे मां करले गेले, अगर वे सूर ते सैदा मां करले जईया, तां उठले लौक टाट ओढ़ती कर, ते कैरी मां ब़ेसती कर वे कङकणे मन फिराती गिहा।

²² पर मैं तम्हानु किहे पला कि न्यां चे ङिओ, तम्ची दशा कनु सूर ते सैदा ची दशा घणी सेहणे चे लायक हुवी।

²³ हे कफरनहूम, का तु स्वर्ग़ तक ऊंचा करला जाये? तु तां अधोलोक तक तले जाये! जको सामर्थ चे काम दुधे मां करले गेले, अगर सदोम मां करले जईया, तां आज़ तक ओ बणला रिहा।

²⁴ पर मैं तम्हानु किहे पला कि न्यां चे ङिओ दुधी दशा कनु सदोम शहरा ची दशा घणी सेहणे लायक हुवी।”

बोझ लारे दब़ले लौका चे वास्ते आराम

²⁵ ओही बेले ईशु ने केहले, “हे ब़ा, स्वर्ग़ ते धरती चा प्रभु, मैं दुधा धन्यवाद करे पला कि तु यां बाता नु ज्ञानीया ते समझदारा कनु लुकाती राखलीया, ते ब़ाला उपर प्रकट करलीया,

²⁶ हव्वे, हे ब़ा कांकि तनु ईं आच्छे लाग़ले।

²⁷ “माये ब़ा ने मनु सब कोच्छ सोंपती ङिले, ते कुई पूता नु ना जाणी, सेर्फ ब़ा, ते कुई ब़ा नु ना जाणी सेर्फ पूत, ते ओ जाये उपर पूत ओनु प्रकट करना चाहवे।

²⁸ “हे सब मेहनत करने आले ते बोझ मां दब़ीले आले लौक, माये गोढु आवा, मैं तम्हानु आराम ङिही।

²⁹ माये जूले नु आपणे उपर चती गिहा ते माये कनु सिखा, कांकि मैं नर्म ते मना मां दीन छै, ते तम्ही आपणे मना मां आराम गिहा।

³⁰ कांकि माये जूले उपर मेहलणे मां सरल छै, ते माया बोझ चवणे मां हल्का छै।”