लूका 7 - ओङ राजपूत

हेक सूबेदारा चा विश्‍वास

¹ जिसे बेले ईशु लौका नु ये सारीया बाता केहती चुकला, तां कफरनहूम मां आला।

² ओठे कुई रोमी सूबेदार चा हेक दास जको ओचा प्यारा हुता, बिमारी लारे मरणे उपर हुता।

³ ओणे ईशु ची चर्चा सुणती कर यहूदिया चे कई बङका नु ओकनु हा बिनती करने वास्ते ओचे गोढु भेज़ले कि आती कर माये दास नु ठीक कर।

⁴ वे ईशु चे गोढु आले ओकनु बङी बिनती करती किहुं लाग़ले, “ओह ऐचे लायक छै कि तु ओचे उपर दया कर।

⁵ कांकि ओ अम्चे लौका लारे प्रेम राखे ते ओणे ही अम्चे वास्ते प्राथनाघर बणाले।”

⁶ ईशु वांचे लारे गेला, पर जब ओह घरा चे दूर कोनी हुता, तां रोमी सूबेदारा ने ओचे गोढु आपणे कई साथीया चे जरिये केहती भेज़ले, “हे प्रभु, ङोख ना चा, कांकि मैं ऐस लायक कोनी कि तु माई छत्ते तले आ।

⁷ ये वजह मैं आपणे आप नु ऐस लायक वी कोनी समझले, कि दुधे गोढु आवे, पर वचन ही केहती ङे तां माया दास ठीक हुती जई।

⁸ मैं वी प्रायधीन इन्सान छै, ते सिपाही माये अधीन छी, ते जब मैं हेके नु किहे, ‘जा,’ तां ओ चाह्‍ला जाये, ते ङुजे नु किहे, ‘आ,’ तां ओ आती जाये, ते जब आपणे कुई दासा नु किहे ‘ईं कर,’ तां ओ करे।”

⁹ ईं सुणती कर ईशु नु अचम्भा हुला ते ओणे मुँह फेरती कर वे भीड़ नु जको ओचे भांसु आवे पलती, केहले, “मैं तम्हानु किहे पला कि मैं इस्राएल मां वी इसड़ा विश्‍वास कोनी ङेखला।”

¹⁰ ते भेज़ले आले लौका ने सूबेदारा नु घरे जती कर ङेखले कि ओह दासा नु चंगाई मिड़ली।

बांढी चे पूता नु जीवन दान

¹¹ ऐचे तुरन्त बाद ईशु नाईन नांवा चे हेक शहरा मां गेला। ओचे चैले, ते बङी भीड़ ओचे लारे जाये पलती।

¹² जिसे बेले ओह शहरा चे दरवाजे चे गोढु पुज़ला तां लौक हेक मुड़दे नु ब़ाहर चली जई पलते। जको आपणी आई चा हिकड़ाता चा पूत हुता, ते वा बांढी हुती ते शहरा चे घणे सारे लौक ओचे लारे हुते।

¹³ बांढी असतरी नु ङेखती कर प्रभु नु तरस आला ते ओणे केहले, “ना रो।”

¹⁴ बल्ति ओचे गोढु आती कर अर्थी नु हाथ लाला ते मूंढा ङेणे आले रुकती गेले बल्ति ओणे केहले, “हे जवान, मैं तनु किहे ऊठ।”

¹⁵ तब ऊं मुड़दे उठती ब़ेहले, ते ब़ोलु लाग़ले, ईशु ने ओनु, ओची आई नु सोंपती ङिले।

¹⁶ ऐचे लारे सारा नु ङर पड़ती गेला, वे नरीकारा ची बढ़ाई करती कर किहुं लाग़ले, “अम्चे बीच मां हेक बङी भविष्यवाणी करने आला उजागर हुला, नरीकारा ने आपणे लौका उपर दया करली।”

¹⁷ ते ईशु चे बारे मां हा बात सारे यहूदिया देशा मां ते आस-पास चे सारे इलाका मां फैलती गेली।

ईशु ते यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आला

¹⁸ यूहन्‍ना नु ओचे चैला ने यां सारीया बाता चा समाचार ङिला।

¹⁹ बल्ति यूहन्‍ना ने आपणे चैला महु ङुंहु जणा नु हकारती कर प्रभु ईशु कनु ईं पूछणे वास्ते भेज़ले, “का आणे आला तु ही छी, जा अम्ही कुई ङुजे ची बाट ङेखु?”

²⁰ वाणे ईशु चे गोढु जती कर केहले, “यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आले ने अम्हानु दुधे गोढु ईं पूछणे वास्ते भेज़ले, ‘का आणे आला तु ही छी, जा अम्ही कुई ङुजे ची बाट ङेखु?’ ”

²¹ वे घड़ी ईशु ने ब़ोहत सारा नु बिमारीया ते ङुखीया ते दुष्ट आत्मा कनु छुड़ाले, ते जको अन्धे हुते, ङेखु लाग़ले अन्धा नु आंखी ङिलीया।

²² ते ओणे वानु केहले, “जको कोच्छ तम्ही ङेखले ते सुणले छै, जती कर यूहन्‍ना नु केहती ङिया कि अन्धे ङेखी, लंगड़े टुरी-फिरी। कोहड़ी शोद्ध करले जई, बेहरे सुणी, मुड़दे जीते करले जई, ते कंगाला नु सुसमाचार सुणाला जाये।

²³ ते धन्‍न छी वे, जको माये उपर भरोसा करना ना छोड़ी।”

²⁴ जिसे बेले यूहन्‍ना चे भेज़ले आले लौक चाह्‍ले गेले तां ईशु यूहन्‍ना चे बारे मां लौका नु किहुं लाग़ला, “तम्ही बरब्यान मां का ङेखु गेलते? का हवाई लारे हलते हुले कान्‍नै नु?

²⁵ तां बल्ति तम्ही का ङेखु गेलते? का मुलायम ओढ़णी घाले आले बन्दे नु? ङेखा, जको भड़काऊ ओढ़णी घाली ते मौज मस्ती लारे रिही, वे राज़ भवना मां रिही।

²⁶ तां बल्ति का ङेखु गेलते? का कुई भविष्यवक्‍ते नु? हव्वे, मैं तम्हानु किहे पला बल्कि भविष्यवक्‍ते कनु वी बङे नु

²⁷ हा ओही छै, जाये बारे मां लिखले आले छै, “ ‘ङेख, मैं आपणे दूता नु दुधे आग़ु-आग़ु भेज़े पला जको दुधा मार्ग़ सिधा करी।’

²⁸ मैं तम्हानु किहे पला कि जको असतरीया कनु जमले , वांचे महु यूहन्‍ना कनु कुई बङे कोनी, पर जको नरीकारा चे राज़ मां छोटे कनु छोटा छै, ओ यूहन्‍ना कनु वी बङा छै।”

²⁹ ते सारे सिधे लौका ने सुणती कर ते चुंगी गेहणे आला ने वी यूहन्‍ना चा बपतिस्मा गेहती कर नरीकारा ची योजना नु मनती गेहले।

³⁰ पर फरीसी ते शास्त्री ओकनु बपतिस्मा ना गेहती नरीकारा ची मन्सा नु आपणे बारे मां टालती ङिली।

³¹ “तां मैं ऐ युगा चे लौका ची तुलना काये लारे ङिये कि वे काये समान छी?

³² वे वां ब़ाला चे समान छी, जको बजारा मां ब़ेहले आले हेके ङुजे नु साङ मारती कर किही, “ ‘अम्ही तम्चे वास्ते बन्सरी बजाली, ते तम्ही कोनी नचले, अम्ही विलाप करला ते तम्ही कोनी रोले।’

³³ कांकि यूहन्‍ना बपतिस्मा ङेणे आला ना रोटी खाता आला, ना दाखरस पीता आला, ते तम्ही किहा, ‘ओचे मां दुष्टात्मा छै।’

³⁴ मैं इन्साना चा पूत खाता-पीता आला, ते तम्ही किहा, ‘ङेखा, पेटु ते पियक्‍कड़ बन्दे, चुंगी गेहणे आला चा ते पापीया चा मित्र छै।’

³⁵ पर नरीकारा चा ज्ञान आपणी सारी ऊलाद्धी चे जरिये सच्‍चा ठहराला गेला।”

फरीसी चे घरा मां पापी असतरी नु माफी

³⁶ बल्ति कुई फरीसी ने ईशु ची बिनती करली कि माये लारे भोज़न कर तां ईशु फरीसिया चे घरा जती कर भोज़न करु ब़ेहला।

³⁷ ओ शहरा ची हेक पापी असतरी ईं जाणती कर कि ईशु फरीसी चे घरा मां रोटी खाणे वास्ते ब़ेहला, संगमरमर चे ठांवा मां इत्र आणला।

³⁸ ते ओचे पग़्ग़ा चे गोढु, भांसु भिली रेहती, रोती हुली, ओचे पग़्ग़ा नु हींजवा लारे भेंवणे ते आपणे ठोङा चे माला लारे लुंह लाग़ली, ते ओचे पग़्ग़ बार-बार चूपती कर वांचे पर इत्र मसड़ला।

³⁹ ईं ङेखती कर, ओह फरीसी जेह्णे ओनु हकारले हुते आपणे मना मां सोचु लाग़ला, “अगर हा भविष्यवक्‍ता हुवीया तां जाणती गिहा कि जको ओनु हाथ लावे पली, वा कूण ते किसड़ी छै कांकि वा तां पापेण छै।”

⁴⁰ ईशु ने ओचा उत्तर ङिला, “हे शमौन मनु तनु कोच्छ केहणे।” ओह ब़ोला, “हा गुरु, केह।”

⁴¹ “कुई महाजन चे ङोन ङेणदार हुते, हेक कनु पाँच साऔ ते ङुजे कनु पंजहा चान्दी चे सिक्‍के गेहणे हुते।

⁴² जबकि वांचे कनु ङेणे वास्ते कहीं कोनी रेहले तां ओणे वा ङुंहु नु माफ करती ङिले। तां वांचे महु कूण ओचे लारे ज्यादा प्रेम करे?”

⁴³ शमौन ने उत्तर ङिला, “माई समझी मां तां ओ, जानु ज्यादा छोड़ती ङिले।” ईशु ने ओनु केहले, “ते सही सोचले।”

⁴⁴ ते वे असतरी ची तरफ घूमती कर ओणे शमौन नु केहले, “का तु ये असतरी नु ङेखी पला? मैं दुधे घरे आला, पर ते माये पग़्ग़ धोवणे वास्ते पाणी कोनी ङिले, पर यिणे माये पग़्ग़ हींजवा लारे भेले, ते आपणे माला लारे लुहले।

⁴⁵ ते मनु मिठ्ठी कोनी ङिली, पर जिसे बेले कनु मैं आला ओ बेले कनु यिणे माये पग़्ग़ा नु चूपणे ना छोड़ले

⁴⁶ तें माये ठोङा उपर तेल कोनी मसड़ले, पर यिणे माये पग़्ग़ा पर इत्र मसड़ला।

⁴⁷ ऐवास्ते मैं तनु किहुं पला, कि यिचे पाप जको घणे हुते माफ हुले, कांकि यिणे ब़ोहत प्रेम करला, पर जाये थोड़े पाप माफ हुले, ओह थोड़ा प्रेम करे।”

⁴⁸ ओणे असतरी नु केहले, “दुधे पाप माफ हुले।”

⁴⁹ बल्ति जको लौक ओचे लारे भोज़न करने वास्ते ब़ेहले हुते, वे आपणे आपणे मना मां सोचु लाग़ले, “हा कूण छै, जको पापा नु वी माफ करे?”

⁵⁰ पर ईशु ने असतरी नु केहले, “दुधे विश्‍वास ने तनु बचाती गेले, शान्ति लारे चाह्‍ली जा।”