2 कुरिन्थियां 6 - ओङ राजपूत

सेवकाई चे अनुभव

¹ ते अम्ही जको नरीकारा चे भईवाल छिऊं, ईं वी समझाऊं, कि नरीकारा चा अनुग्रह जको तम्चे पर हुला, ओनु बेकार ना जऊं ङिया।

² कांकि नरीकार तां किहे, “मैं ठीक समय उपर दुधी सुणती गेहली, ते उद्धार चे ङिओ मैं दुधी सहायता करली।” ङेखा! हमा ठीक समय हाओ छै। ते नरीकारा कनु उद्धार गेहणे चा ङिओ वी हाओ छै।

पौलुस चा मुसीबता

³ अम्ही कुई बाते मां ठोकर खाणे चा कुई वी मौका ना ङिऊं, ताकि अम्ची सेवा उपर कुई दोष ना आओ।

⁴ पर हर बाते मां नरीकारा चे सेवका आलीकर आपणे आप नु आच्छे सेद्ध करते रिहुं, बङी हिम्मती लारे, क्लेशा लारे, कठिनाई लारे, संकटा लारे,

⁵ कोड़े खाणे लारे, कैदी हुवणे लारे, दंगा लारे, मेहनती लारे, जाग़ते रेहणे लारे, उपवास करने लारे,

⁶ पवित्रता लारे, ज्ञान लारे, तसल्‍ली लारे, आपणी दया लारे, पवित्र आत्मा लारे, सच्‍चे प्रेम लारे,

⁷ सच्‍चाई चे वचन लारे, नरीकारा ची सामर्थ लारे, धार्मिकता चे हथियारा लारे जको सज़्ज़े ते खब़्ब़े हाथा मां छी,

⁸ आदर ते निरादार लारे, दुर्नाम ते सुनाम लारे, अम्हानु भरमाणे आले समझले जाये, जबकि अम्ही सच्‍च ब़ोलु।

⁹ अम्ही अणजाण आलीकर समझले जऊं बल्ति वी अम्ही प्रसिद्ध छिऊं। अम्ही मरले आले समझले जऊं, ङेखा, अम्ही जीते छिऊं। अम्हानु ङण्ड तां ङिला जाये पर अम्ची जान ना काढ़ली जई।

¹⁰ ङुखीया आलीकर छिऊं, पर सदा खौश रिहुं, कंगाला आलीकर छिऊं, पर घणा सारा नु धनवान बणाती ङिऊं। इसड़े छिऊं जिंवे अम्चे कनु कोच्छ वी कोनी बल्ति वी सब कोच्छ राखु।

¹¹ हे कुरिन्थियां वासी, अम्ही तम्चे लारे खुलती कर बाता करलीया, अम्चे देल सदा तम्चे वास्ते खुड़ले आले छै।

¹² अम्चा प्रेम तम्चे वास्ते कम कोनी हुला पर अम्चे दारक तम्चे दिला मां ठाडा पड़ता जाये।

¹³ पर आपणी ब़ाले जाणती कर तम्हानु किहे पला कि, तम्ही वी ओचे बदले मां आपणे देल खोलती ङिया।

अम्ही नरीकारा चा मन्दर छिऊं

¹⁴ अविश्‍वासीया लारे कुई साझा ना राखजा। कांकि धार्मिकता ते अधर्म चा का मेल-जोल? जा सोज़ले चे ते अन्धारे ची का संगति?

¹⁵ मसीह ते शैताना चा का मेल? जा विश्‍वासी चे लारे अविश्‍वासी चा का नाता?

¹⁶ ते मूर्तिया चे लारे नरीकारा चे मन्दरा चा का रिश्ता? कांकि अम्ही तां जीते नरीकारा चे मन्दर छिऊं, जिसड़े कि नरीकारा ने केहले, “मैं वांचे मां वास करी ते वांचे मां टुरता फिरता रिही, ते मैं वांचा नरीकार हुवी, ते वे माये लौक हुवी।”

¹⁷ “ऐवास्ते नरीकार किहे, वांचे बिचु निकला ते अलग़ रिहा, ते तम्ही अशुद्ध चीजा नु हाथ ना लावा, ते बल्ति मैं तम्हानु स्वीकार करी।

¹⁸ ते मैं तम्चा ब़ा हुवै, ते तम्ही माये पूत ते धूवा हुवा, हा सर्वशक्‍तिमान प्रभु नरीकारा चा वचन छै।”