ଲୂକ ଲିଖିତ ସୁସମାଚାର 14 - ପବିତ୍ର ବାଇବଲ (CL) NT (BSI)

ଯୀଶୁ ଜଣେ ରୋଗୀକୁ ସୁସ୍ଥ କଲେ

¹ ଥରେ ବିଶ୍ରାମବାରରେ ଯୀଶୁ ଜଣେ ନେତୃସ୍ଥାନୀୟ ଫାରୁଶୀ ଘରକୁ ଭୋଜନ କରିବାକୁ ଗଲେ ଏବଂ ଲୋକମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରୁଥିଲେ।

² ଜଣେ ଲୋକ ଜଳୋଦର ରୋଗରେ ପୀଡ଼ିତ ଥିଲା, ସେ ଯୀଶୁଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଲା।

³ ଯୀଶୁ ଧର୍ମଗୁରୁ ଓ ଫାରୁଶୀମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, “ବିଶ୍ରାମବାରରେ ସୁସ୍ଥ କରବା ବିଧିସଙ୍ଗତ କି ନା?”

⁴ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ନୀରବ ରହିଲେ। ଯୀଶୁ ଲୋକଟିକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରି ସୁସ୍ଥ କଲେ ଓ ତାକୁ ବିଦାୟ ଦେବା

⁵ ପରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଯଦି ତୁମ ମଧ୍ୟରୁ କାହାର ଗଧ ବା ବଳଦ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନ କୂଅରେ ପଡ଼ିଯାଏ, ତେବେ ସେହି ବିଶ୍ରାମବାରରେ ତୁମେ କ’ଣ ତାକୁ ସେହିକ୍ଷଣି ବାହାରକୁ ଉଠାଇ ଆଣିବ ନାହିଁ?”

⁶ ସେମାନେ ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ।

ନମ୍ରତା ଓ ଆତିଥ୍ୟ

⁷ କେତେକ ଅତିଥି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥାନ ଖୋଜୁ ଥିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଏହି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଦେଇ କହିଲେ;

⁸ “କେହି ତୁମକୁ ବିବାହ ଭୋଜିକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲେ, ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆସନରେ ବସ ନାହିଁ। ଏପରି ହୋଇପାରେ ଯେ ତୁମଠାରୁ ଆଉ ଜଣେ ବିଶିଷ୍ଟ ଲୋକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଇଛି

⁹ ଓ ତୁମର ଆତିଥ୍ୟକାରୀ ହୁଏତ ଆସି ତୁମକୁ କହିବେ, ଏହି ସ୍ଥାନଟି ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଛାଡ଼ି ଦିଅ’। ସେତେବେଳେ ତୁମେ ଅପଦସ୍ଥ ହୋଇ ନିମ୍ନତମ ଆସନରେ ବସିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେବ।

¹⁰ ବରଂ ତୁମେ ନିମନ୍ତ୍ରିତ ହେଲେ ନିମ୍ନତମ ସ୍ଥାନରେ ବସ; ତାହାହେଲେ ଯଦି ଆତିଥ୍ୟକାରୀ ତୁମ ପାଖକୁ ଆସି କହିବେ, ‘ବନ୍ଧୁ! ଆଗକୁ ଆସି ଭଲ ଆସନରେ ବସ।’ ଅନ୍ୟ ଅତିଥିମାନଙ୍କ ସାକ୍ଷାତରେ ଏହା ତୁମ ପାଇଁ ସମ୍ମାନଜନକ ହେବ।

¹¹ ଯେ ନିଜକୁ ଉନ୍ନତ କରେ, ତାକୁ ଅବନତ କରାଯିବ ଏବଂ ଯେ ନିଜକୁ ନତ କରେ, ତାକୁ ଉନ୍ନତ କରାଯିବ।”

¹² ତା’ପରେ ଯୀଶୁ ତାଙ୍କର ଆତିଥ୍ୟକାରୀଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ବା ନୈଶ ଭୋଜନର ଆୟୋଜନ କର, ତୁମର ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ, ଭାଇ ଭଉଣୀ, ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ କିମ୍ବା ଧନୀ ପଡ଼ୋଶୀମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କର ନାହିଁ - କାରଣ ସେମାନେ ତୁମକୁ ପ୍ରତିବଦଳରେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବେ ଓ ଏହିପରି ଭାବରେ ତୁମେ ଯାହା କରିଥିଲ, ତାହାର ପ୍ରତିଦାନ ପାଇବ।

¹³ ଭୋଜି ଦେଲାବେଳେ ଦରିଦ୍ର, ପଙ୍ଗୁ, ଖଞ୍ଜ ଓ ଅନ୍ଧମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କର;

¹⁴ ତା’ହେଲେ, ତୁମେ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇବ, କାରଣ ପ୍ରତିଦାନ ଦେବାକୁ ସେମାନେ ଅକ୍ଷମ। ଧାର୍ମିକ ଲୋକାମନେ ମୃତ୍ୟୁରୁ ଉଠିବା ଦିନ ଈଶ୍ୱର ତୁମକୁ ପ୍ରତିଦାନ ଦେବେ।”

ମହାଭୋଜର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ

¹⁵ ମେଜ ପାଖରେ ବସିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଏ କଥା ଶୁଣି ଯୀଶୁଙ୍କୁ କହିଲା, “ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଯେଉଁମାନେ ଭୋଜନରେ ବସିବେ, ସେମାନେ ଧନ୍ୟ।”

¹⁶ ଯୀଶ ତାକୁ କହିଲେ, “ଥରେ ଜଣେ ଲୋକ ବଡ଼ ଭୋଜି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ବହୁତ ଲୋକଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲା।

¹⁷ ଭୋଜନ ସମୟ ହେବାରୁ ସେ ତା’ର ଅତିଥିମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଭୃତ୍ୟ ପଠାଇ ଜଣାଇଲା, ‘ଆସନ୍ତୁ, ସବୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ;’

¹⁸ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଜଣ ଜଣ ହୋଇ ନ ଆସିବା ପାଇଁ ଆଳ ଦେଖାଇଲେ। ପ୍ରଥମ ଜଣ କହିଲା, ‘ମୁଁ ଗୋଟିଏ କ୍ଷେତ କିଣିଛି, ତାକୁ ଦେଖିବାକୁ ଯିବି, ମୋତେ କ୍ଷମା କର।’

¹⁹ ଆଉ ଜଣେ କହିଲା, ‘ମୁଁ ପାଞ୍ଚ ହଳ ବଳଦ କିଣିଛି, ସେମାନଙ୍କୁ ପରଖ କରିବାକୁ ଯାଉଛି, ମୋତେ କ୍ଷମା କର।’

²⁰ ଆଉ ଜଣେ କହିଲା, ‘ମୁଁ ଏଇ ମାତ୍ର ବିବାହ କରିଛି, ଆସି ପାରିବି ନାହିଁ।’

²¹ “ଭୃତ୍ୟ ଫେରିଯାଇ ତା’ର ମାଲିକଙ୍କୁ ଏ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଜଣାଇଲା। ଗୃହକର୍ତ୍ତା ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରାଗିଯାଇ ଚାକରକୁ କହିଲେ, ‘ଶୀଘ୍ର ଯାଇ ସହରର ରାସ୍ତା ଘାଟରୁ ଦରିଦ୍ର, ପଙ୍ଗୁ, ଅନ୍ଧ ଓ ଖଞ୍ଜମାନଙ୍କୁ ଡ଼ାକି ଆଣ।’

²² ଚାକରଟି ଫେରିଆସି କହିଲା, ‘ଆଜ୍ଞା, ଆପଣଙ୍କ ଆଦେଶ ଅନୁସାରେ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ଆହୁରି ଅନେକଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ଥାନ ବଳିଛି।’

²³ ଗୃହକର୍ତ୍ତା ଚାକରକୁ କହିଲେ, ‘ଏ ସହରତଳି ଗଳି କନ୍ଦରରୁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଡ଼ାକି ଆଣ, ଯେପରି ମୋ’ ଘର ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ।

²⁴ ମୁଁ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହୁଛି, ନିମନ୍ତ୍ରିତମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ମୋ’ ଭୋଜିର ସ୍ୱାଦ ପାଇବେ ନାହିଁ’।”

ଶିଷ୍ୟ ହେବା ପାଇଁ ତ୍ୟାଗ

²⁵ ଥରେ ଯେତେବେଳେ ବିରାଟ ଜନତା ଯୀଶୁଙ୍କ ସହିତ ଯାଉଥିଲେ, ସେ ମୁଖ ଫେରାଇ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ,

²⁶ “ଯେ କେହି ମୋ’ ନିକଟକୁ ଆସେ, ସେ ତା’ର ପିତାମାତା, ସ୍ତ୍ରୀ ସନ୍ତାନ, ଭାଇ ଭଉଣୀ, ଏପରିକି ନିଜଠାରୁ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ଅଧିକ ପ୍ରେମ ନ କଲେ ମୋର ଶିଷ୍ୟ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ।

²⁷ ଯେ ଆପଣା କ୍ରୁଶ ବହନ କରି ମୋ’ ପଛରେ ନ ଆସେ, ସେ ମୋର ଶିଷ୍ୟ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ।

²⁸ “ଯଦି ତୁମ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ଗୋଟିଏ ଅଟ୍ଟାଳିକା ନିର୍ମାଣ କରିବାର ପରିକଳ୍ପନା କରେ, ତେବେ ସେ ପ୍ରଥମେ ବସି ଖର୍ଚ୍ଚ ଅଟ୍ଟକଳ କରେ ଓ ତା’ ପାଖରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ କରିବା ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଅର୍ଥ ଅଛି କି ନାହିଁ, ଦେଖେ।

²⁹ ଯଦି ତା’ ପାଖରେ ଅର୍ଥ ନ ଥାଏ, ତେବେ ମୂଳଦୁଆ ପକାଇବା ପରେ ସେ ଅଟ୍ଟାଳିକା ନିର୍ମାଣ କରିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ ଓ ଦେଖିବା ଲୋକେ ତାକୁ ପରିହାସ କରି କହିବେ,

³⁰ ‘ଏହି ଲୋକଟି ନିର୍ମାଣ କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା, କିନ୍ତୁ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ କରିପାରୁ ନାହିଁ!’

³¹ “ଯଦି ଜଣେ ରାଜା ଦଶ ହଜାର ସୈନ୍ୟ ନେଇ କୋଡ଼ିଏ ହଜାର ସୈନ୍ୟ ସହିତ ଆସୁଥିବା ରାଜାଙ୍କ ବିପକ୍ଷରେ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ବାହାରନ୍ତି, ତେବେ ସେ ସେହି ରାଜାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ସମର୍ଥ କି ନୁହନ୍ତି, ପ୍ରଥମେ ବସି ସେ ବିଷୟ ସ୍ଥିର କରିବେ।

³² ଯଦି ସମର୍ଥ ନୁହନ୍ତି, ଦୂରରେ ଥିବା ସମୟରେ ଅନ୍ୟ ରାଜାଙ୍କ ସହିତ ସନ୍ଧି ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଦୂତମାନଙ୍କୁ ପଠାଇବେ।”

³³ ଶେଷରେ ଯୀଶୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ସବୁ ବିଷୟ ହିସାବକୁ ନେଇ ନିଜର ସର୍ବସ୍ୱ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନ ହେଲେ, ମୋର ଶିଷ୍ୟ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ।”

ଅନୁପଯୋଗୀ ଲବଣ

³⁴ “ଲବଣ ଉତ୍ତମ, କିନ୍ତୁ ଯଦି ତା’ର ଲବଣତ୍ୱ ହରାଏ, ତାକୁ ଆଉ କୌଣସି ଉପାୟରେ ଲବଣାକ୍ତ କରି ହେବ ନାହିଁ।

³⁵ ତାହା ଚାଷ ଜମି ବା ଖତ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଅନୁପଯୁକ୍ତ। ତେଣୁ ତାହାକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦିଆଯାଏ। ଶୁଣିବାକୁ କାନ ଥିଲେ, ଶୁଣ।”