Psailm 138 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 138. Confitebor tibi.

¹ Taḃarfaiḋ mé buíoċas leat, a Ṫiarna, ó iomlán mo ċroí: seinnfiḋ mé do ṁolaḋ os coṁair na ndéiṫe.

² Aḋarfaiḋ mé i dtreo do ṫeampaill naofa, agus molfaiḋ mé dʼAinm, as uċt do ċarṫanaċta gráṁaire agus as uċt dʼḟírinne: óir dʼardaiġ tú dʼAinm, agus do ḃriaṫar, os cionn a ḃfuil ann.

³ Nuair a ġlaoiġ mé ort, ṫug tú cluas dom: agus neartaiġ tú go mór le mʼanam.

⁴ Beiḋ ríṫe an doṁain do do ṁolaḋ, a Ṫiarna: ó ċualadar briaṫra do ḃéil.

⁵ Is é a ḃeas á ċanaḋ acu ar ṡlite an Tiarna: feaḃas glóire an Tiarna.

⁶ Óir dá airde é an Tiarna, bíonn aird aige ar an drong úirísil: agus fanann sé fad a aṁairc ó ḋream an díomais.

⁷ Siúd is go siúlaim i lár an ḃuarṫa, taḃarfaiḋ tú sólás dom: sínfiḋ tú do láṁ uait ar ṁire mo naiṁde, agus beiḋ do láṁ ḋeas do mo ṡlánú.

⁸ Raċaiḋ an ċarṫanaċt ġráṁar a ḃíos ag an Tiarna dom i dtairḃe dom: is deiṁin go maireann do ṫrócaire, a Ṫiarna, go síoraí; nár ḃeag leat é a rinneaḋ le do láiṁ féin.