Diit 137 - RUAC KUƆTH IN RƐL RƆ

Pal ji̱ I-thɛ-rɛl pɛɛcä

¹ Kɔn cua̱kɔ nyuur wuɔ̱thni kiɛri Bɛ̈-bi-lɔn, ɛn wi̱ni cua̱kɔ wiee thi̱n, mëë cakɔ Dha-yɔn tim.

² Cua̱kɔ thuɔɔmnikɔ ŋap wuɔ̱thni jiɛn tëë te wi̱ni.

³ Kä ɛn wi̱ni cu nɛy tëë pɛ̈ckɛ kɔ kɔ thiec kɛ ɣöö dëëkɔ diit kɛt, kɛn ji̱ tɛ̈ra görkɛ diit tɛthä lɔaac wäkɛ i̱, “Këtdɛ nɛy dit kɛl kä diit Dha-yɔn.”

⁴ Dëë kɔ dit Kuɔth Nhial kit i̱di, muun nɛɛni kɔ̱kiɛn?

⁵ Mi ci pa̱l ruëëc lö Jɛ-ru-tha-lɛm, ɛ tët cuëëcdä go̱k!

⁶ Kä ɛ lɛpdä dɔp nyäärä nhial, mi /ka̱n ji̱ car, mi /ka̱n Jɛ-ru-tha-lɛm jakä tɛ̈th lɔaacdä min di̱i̱t.

⁷ Car mëë jiääk ëë ci ji̱ Ɛ-dɔm ɛ la̱t lö Kuoth Nhial, kɛ cäŋ ëë pɛn kɛ Jɛ-ru-tha-lɛm, mëë wäkɛ i̱, “Tiathɛ jɛ! Tiathɛ jɛ! Tiathɛ jɛ amäni keŋkɛ!”

⁸ Kä ji̱n lö nya Dha-yɔn ba ji̱ däk! Tɛ̈th lɔaac akɛ ram in ci ji̱ cuɔ̱l tëë ci lät kä nɛy!

⁹ Kä tɛ̈th lɔaac akɛ ram in ci gaatku wä riac kɛ pääm!