เพลงสดุดี 137 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)สดุดี 137 ชาวอิสราเอลคร่ำครวญคราวอพยพ 1 ณ ริมฝั่งแม่น้ำของบาบิโลน พวกเรานั่งร้องไห้ ในยามที่เรานึกถึงศิโยน 2 พวกเราแขวนพิณเล็กของเรา บนต้นหลิวที่ขึ้นในเขตแดนนั้น 3 เพราะที่นั่นคือที่ซึ่งผู้จับกุมตัวเราสั่งให้เราร้องเพลง เพื่อพวกเขาจะได้ล้อเลียนเราอย่างสนุกสนาน “ร้องเพลงให้พวกเราฟังหน่อย เพลงของศิโยนน่ะ” 4 เราจะร้องเพลงของพระผู้เป็นเจ้า บนแผ่นดินของคนต่างแดนได้อย่างไร 5 โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าพเจ้าลืมเจ้า ก็ขอให้มือขวาของข้าพเจ้าหงิกง่อยไปเสีย 6 ให้ลิ้นของข้าพเจ้าติดอยู่กับเพดานปาก ถ้าข้าพเจ้าจำเจ้าไม่ได้ ถ้าข้าพเจ้าไม่นับว่าเยรูซาเล็มสูงส่ง เหนือความสุขของข้าพเจ้า 7 โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดระลึกว่าชาวเอโดมทำอะไรไปบ้าง ระลึกถึงวันที่เยรูซาเล็มย่อยยับ ระลึกถึงพวกที่พูดว่า “เอาให้ย่อยยับลงไป เอาให้ย่อยยับลงไปจนถึงรากถึงโคน” 8 ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย เจ้าถูกกำหนดให้ถึงซึ่งความพินาศ ผู้เป็นสุขคือผู้สนองตอบเจ้า อย่างที่เจ้าได้กระทำต่อพวกเรา 9 ผู้เป็นสุขคือผู้เอาตัวเด็กน้อยของพวกเจ้าไป และฟาดร่างของพวกเขากระแทกหิน |
New Thai Version Foundation
New Thai Version Foundation