မာကု 6 - ဓမ္မသစ်ကျမ်း ရခိုင်ဘာသာစကား

နာဇရက်မြို့၌ ယေသျှုငြင်းပယ်ခံရခြင်း

¹ ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ ထိုအရပ်မှကြွ၍ မိမိနီသောမြို့သို့ ရောက်တော်မူ၏။

² ဥပုသ်နိ့ ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်သည် တရားဇရပ်၌ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်၏ သွန်သင်တော်မူချက်ကို ကြားရလျှင် အံ့သြကြသည်ဖြစ်၍ “ဤသူကား ဤပညာကို ဇာကရသနည်း။ ဤသူရဟိသော ပညာကား ဇာမျိုး ပညာနည်း။ ဇာပိုင် ဤနိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြနိုင်သနည်း။

³ ဤသူကား လက်သမား မဟုတ်လော။ မာရိ၏သားမဟုတ်လော။ ယာကုပ်၊ ယောသေ၊ ယုဒနှင့် သျှိမုန်ရို့၏ အစ်ကိုမဟုတ်လော။ သူ့နှမလည်း ဤအရပ်၌ နီသည် မဟုတ်လော” ဟု ပြောဆိုကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ သူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို လက်မခံကြပေ။

⁴ ယေသျှုကလည်း “ပရောဖက်မည်သည်ကား မိမိနီရင်းမြို့၊ ဆွီမျိုး၊ မိသားစုမှတစ်ပါး ဇာအရပ်မှာမဆို ဂုဏ်အသရေဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

⁵ ကိုယ်တော်သည် ထိုမြို့တွင် ဖျားနာသူ တချို့ကိုသာ လက်တော်တင်၍ ကျန်းမာစီတော်မူသည် မှတစ်ပါး မည်သည့် နိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ပြုတော်မမူ။

⁶ ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကင်းမဲ့သည်ကို အံ့သြတော်မူ၏။ ထို့နောက်၊ ယေသျှုသည် အနီးအနား၌ဟိသော ကျေးရွာများသို့ လား၍ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။

တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ယေသျှုစီရွှတ်တော်မူခြင်း

⁷ ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရို့အား အထံတော်သို့ ခေါ်ပြီးလျှင် နှစ်ယောက်စီတွဲ၍ စီလွှတ်ကာ သူရို့အား ဝိညာဉ်ဆိုးများကို နိုင်ရသောအခွင့်ကိုလည်း ပီးတော်မူ၏။

⁸ ကိုယ်တော်က “သင်ရို့၊ လမ်းခရီးအတွက် တောင်မွိ့မှအပ ဇာတစ်ခုကိုမျှ ယူမလားကေ့ — ရိက္ခာ၊ လွယ်အိတ်နှင့် သင်၏ခါး၌ ဖေသာဒင်္ဂါးတိကို ကျိတ်ယူမလားကေ့။

⁹ ခြီနင်းကို စီးကြလော့။ အင်္ကျီအပိုလည်း မယူကေ့။

¹⁰ ဇာမြို့၌မဆို သင်ရို့ကိုလက်ခံသော အိမ်တွင် ယင်းအရပ်မှ မထွက်ခွာသည်ထိတိုင်အောင် တည်းနိန်ကြလော့။

¹¹ မြို့တစ်မြို့သို့ ဝင်သောအခါ ယင်းအရပ်မှ လူတိက သင်ရို့ကို လက်မခံ၊ ဟောပြောသမျှကို နားမထောင်လျှင်၊ ယင်းနီရာက ထွက်လာကြလော့။ ယင်းသို့ ထွက်လာသောခါ သူရို့တစ်ဖက်၌ သက်သီဖြစ်စီခြင်းငှာ သင်ရို့ခြီဖဝါးက မြီမှုန့်ကို ခါချပစ်ခလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

¹² တပည့်တော်ရို့သည် ထွက်လား၍ လူရို့အား၊ နောင်တနှင့်ဆိုင်သော သတင်းစကားကို ဟောပြောကြ၏။

¹³ သူရို့သည် များစွာသောနတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်ပြီးလျှင်၊ ဖျားနာသောသူတိကို ဆီနှင့်လူး၍ ကျန်းမာစီကြ၏။

ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန် အနိစ္စရောက်ခြင်း

¹⁴ ယေသျှု၏ သတင်းတော်သည် ကျော်ကြားလာသဖြင့် ဟေရုဒ်မင်းကြီး၏ နားတော်သို့ ရောက်လားလေ၏။ လူတချို့က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် သီရာကနိန် ပြန်ရှင်လာယာ။ ယင်းကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြနိုင်ခြင်းဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။

¹⁵ လူတချို့က “ထိုသူသည် ဧလိယဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။ တချို့ကလည်း “အယင်က ပရောဖက်ကဲ့သို့ ပရောဖက် တစ်ပါးဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။

¹⁶ ထိုအကြောင်းအရာများကို ဟေရုဒ်မင်းကြီးကြားလျှင် “ဤသူကား၊ ငါ ဂေါင်းဖြတ်သတ်ခသော ယောဟန်သည် အဂု အသက်ပြန်ရှင်လာယာ” ဟု ဆို၏။

¹⁷ အထက်က ဟေရုဒ်မင်းသည် ညီဖြစ်သူ ဖိလိပ္ပု၏မယား၊ ဟေရောဒိကို သိမ်းယူသောအမှုနှင့် ပတ်သက်၍ ယောဟန်ကို ဖမ်းဆီးပြီးလျှင် ထောင်၌ ချုပ်ထားစီ၏။

¹⁸ အကြောင်းမူကား ယောဟန်သည် ဟေရုဒ်အား “သင့်ညီ၏မယားကို မသိမ်းယူအပ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ပြောသောကြောင့်ဖြစ်၏။

¹⁹ ထို့ကြောင့် ဟေရောဒိသည် ယောဟန်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ သတ်လိုသော်လည်း ဟေရုဒ်ကြောင့် အခွင့်မရနိုင်။

²⁰ အကြောင်းမူကား ယောဟန်သည် ကောင်းမြတ်ပြီး၊ သန့်ယှင်းသူဖြစ်ကြောင်းကို ဟေရုဒ် သိသဖြင့် ကြောက်၍ စောင့်ရှောက်လျက် ထား၏။ ယောဟန်၏ ဟောပြော သွန်သင်ချက်များကို ကြားနာရသောအခါ၌ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်သော်လည်း ဝမ်းမြောက်စွာနှင့်ပင် ကြားနာလေ့ ဟိသောကြောင့်ဖြစ်၏။

²¹ ထို့နောက် ဟေရုဒ်၏ မွီးနိ့ပွဲ၌ ဟေရောဒိအတွက် အခါအခွင့် ရောက်လာ၏။ ဟေရုဒ်သည် မိမိ၏ မွီးနိ့ပွဲ၌ ဂါလိလဲပြည်မှ ခေါင်းဆောင်ကြီးတိ၊ စစ်သူကြီးတိ၊ မှူးမတ်တိကို ဖိတ်ကြား၍ ကျွေးမွေးတော်မူစဉ်၊

²² ဟေရောဒိ၏ သမီးသည် ဝင်၍ ကပြဖျော်ဖြေသဖြင့် ဟေရုဒ်နှင့် ဧည့်သည်တော်အပေါင်းရို့၏ စိတ်ကို ရွှင်လန်းစီ၏။ ဟေရုဒ်မင်းက သူမအား “သင် ဇာကို လိုချင်သနည်း။ သင် နှစ်သက်သည်ကို တောင်းလော့၊ သင့်အား ငါ ပီးမည်။

²³ ငါ၏နိုင်ငံ တစ်ဝက်တိုင်အောင် သင် တောင်းသမျှကို ငါ ပီးမည်” ဟု ကျိန်ဆို၍ ပြောလေ၏။

²⁴ သူမသည် မင်းကြီးထံပါးမှ ထွက်၍ မိခင်အား “အကျွန်၊ ဇာကို တောင်းရပါမည်နည်း” ဟု မိန်း၏။ မိခင်က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကိုသာ တောင်းလော့” ဟု ဆို၏။

²⁵ သူမသည် ချက်ချင်း မင်းကြီးထံပါးသို့ တဖန်ဝင်ပြီးလျှင် “ဗတ္တိဇံဆရာ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဗျ့ထက်မှာ တင်ပြီးလျှင် ယခု ပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။

²⁶ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် လွန်စွာဝမ်းနည်းသော်လည်း အာဂန္တုရို့ အရှိ့၌ မိမိကျိန်ဆိုပီးခသော ကတိကို ထောက်၍ သူမ တောင်းလျှောက်သည်ကို မငြင်းပယ်လိုပေ။

²⁷ ထို့ကြောင့် ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ယူလာစီခြင်းငှာ အစောင့်တစ်ယောက်အား ချက်ချင်း အမိန့်ပီးလေ၏။ ထိုသူသည် အကျဉ်းထောင်သို့ လား၍ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဖြတ်ပြီးလျှင်၊

²⁸ ဗျ့၌ ထည့်၍ ယူဆောင်လာကာ ထိုမိန်းမငယ်အား ပီးလေသော်၊ သူမသည် ယူ၍ မိခင်အား ပီးလေ၏။

²⁹ ယောဟန်၏ တပည့်ရို့သည် ထိုသတင်းတော်ကို ကြားသောအခါ လာ၍ ယောဟန်၏အလောင်းကို သယ်ဆောင်လားပြီးလျှင် ဂူသွင်းသင်္ဂြိုလ်ကြ၏။

လူငါးထောင်ကို ကျွေးမွေးတော်မူခြင်း

³⁰ တမန်တော်ရို့သည် ယေသျှုထံတော်သို့ ပြန်လာပြီးလျှင်၊ မိမိရို့ လုပ်ဆောင်ခသမျှသောအရာနှင့် သွန်သင်ခသမျှသောအရာများကို လျှောက်တင်ကြ၏။

³¹ များစွာသောလူရို့သည် ဝင်ထွက်လားလာလျက် ဟိကြသည်ဖြစ်၍၊ ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အစားအစာ သုံးဆောင်ခြင်းငှာ အချိန်ပင် မရကြပေ။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်က “ငါရို့၊ ဆိတ်ငြိမ်ရာ နီရာသို့ လားပြီးလျှင် တအောင့်ချေလောက် အနားယူကြကုန်အံ့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

³² ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ တပည့်တော်ရို့သည် လောင်းစီး၍ ဆိတ်ငြိမ်ရာ အရပ်သို့ လားကြ၏။

³³ ထိုသို့ ထွက်လားသည်ကို လူရို့သည်မြင်၍ ကိုယ်တော်ဖြစ်သည်ကို သိကြလျှင် အမြို့မြို့၊ အရွာရွာမှ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်လားရာ အရပ်သို့ ကုန်းကြောင်းဖြင့် အယင် လားကြသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်ရို့ မရောက်ခင် ရောက်နှင့်နိန်ကြ၏။

³⁴ ကိုယ်တော်သည် လောင်းမှ တက်လာတော်မူသောအခါ လူထုကြီးကို မြင်လျှင်၊ ထိုသူရို့သည် ထိန်းသူမဟိသော သိုးများကဲ့သို့ ဖြစ်သောကြောင့် သူရို့ကို သနားတော်မူသဖြင့် များစွာသောတရားစကားကို ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။

³⁵ ယင်းနိ့ နီဝင်စပြုသောအခါ တပည့်တော်ရို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် “ဤအရပ်ကား၊ လူသူမဟိသော အရပ်ဖြစ်ပါ၏။ မိုးလည်း ချုပ်ယာ။

³⁶ ဤလူတိကို ပတ်ဝန်းကျင်ဟိ တောရွာများနှင့် ယာတောများသို့ စားစရာဝယ်စီခြင်းငှာ စီလွှတ်တော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။

³⁷ ကိုယ်တော်က “သူရို့အား စားစရာတစ်စုံတစ်ခုကို သင်ရို့ပီးကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ တပည့်တော်တိက “အကျွန်ရို့သည် ငွီဒင်္ဂါးပြား ၂၀၀ ဖို့ အစားအစာဝယ်ပြီးလျှင် ဤသူရို့ကို ကျွေးရမည်လော” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။

³⁸ ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက်ဟိသည်ကို လား၍ကြည့်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ တပည့်တော်ရို့သည် ရှာ၍တွိ့သောအခါ “မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။

³⁹ ထိုအခါကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို စိမ်းလန်းသောမြက်ခင်းထက်၌ အုပ်စုလိုက်ထိုင်စီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား စီခိုင်းတော်မူ၏။

⁴⁰ လူရို့သည် တစ်ရာစု၊ ငါးဆယ်စုဖြင့် စီတန်း၍ထိုင်ကြ၏။

⁴¹ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ငါးလုံးနှင့်ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူ၍ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကို ဖဲ့တော်မူပြီးလျှင် လူတိကို ဝီငှစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူ ငါးနှစ်ကောင်ကိုလည်း ခွဲဝီပီးတော်မူ၏။

⁴² လူအပေါင်းရို့သည် ဝစွာစားကြပြီးမှ၊

⁴³ မုန့်နှင့်ငါး အကြွင်းအကျန်ကို ကောက်သိမ်းကြရာတွင် တစ်ဆယ့်နှစ်တောင်း အပြည့်ရကြ၏။

⁴⁴ မုန့်ကိုစားသော ယောက်ျားအရီအတွက်ကား လူ ၅,၀၀၀ မျှလောက် ဟိ၏။

ယေသျှု ရီထက်၌ လမ်းလျှောက်တော်မူခြင်း

⁴⁵ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို ပြန်စီတော်မူစဉ်၊ တပည့်တော်ရို့အား လောင်းထက်သို့ ချက်ချင်း တက်စီပြီး အိုင်တစ်ဖက်ကမ်း၌ဟိသော ဗက်ဇဲဒရွာသို့ ဦးစွာ ကူးနှင့်စီတော်မူ၏။

⁴⁶ ကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုခြင်းငှာ တောင်ထက်တစ်နီရာသို့ တက်ကြွတော်မူ၏။

⁴⁷ ညအချိန်ရောက်သောအခါ လောင်းသည် အိုင်အလယ်၌ ဟိနိန်၏။ ကိုယ်တော်မူကား ကုန်းထက်၌ တစ်ယောက်တည်းဟိနိန်တော်မူ၏။

⁴⁸ တပည့်တော်ရို့သည် လီမသင့်သောကြောင့် တက်ဖြင့်လှော်ခတ်၍ ညောင်းရိ့ကြသည်ကို ကိုယ်တော်သည်မြင်လျှင် ရီထက်မှ စက်တော်ဖြန့်၍ တပည့်တော်ရို့ပါးသို့ ကြွလာတော်မူ၏။ ထိုအချိန်ကား မိုးသောက်ယံဖြစ်၏။ ကိုယ်တော်သည် သူရို့အနားမှ ကျော်ဖြတ်ခြင်းငှာ ပြု၏။

⁴⁹ ထိုသို့ ရီထက်မှာ စက်တော်ဖြန့်၍ ကြွတော်မူသည်ကို သူရို့သည် မြင်လျှင် “စစ္ဆီ” ဟု ထင်မှတ်ပြီး အော်ကျွီးကြ၏။

⁵⁰ ထိုသူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်အား မြင်သောအခါ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် ချက်ချင်းနှုတ်ဆက်၍ “မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ မကြောက်ကတ်ကေ့။ ငါ ရာဖြစ်၏” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။

⁵¹ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့ဟိရာ၊ လောင်းထက်သို့ တက်တော်မူလျှင် လီသည် ငြိမ်းလေ၏။ ထိုသူရို့လည်း လွန်စွာအံ့သြကြ၏။

⁵² အကြောင်းမှာ သူရို့၏စိတ်နှလုံးသည် မာကြောလျက် ဟိသောကြောင့် လူ ၅,၀၀၀ ကို ကျွေးမွေးခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ပြသောတန်းခိုးတော်၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားမလည်ကြ။

ဂင်္နေသရက်မြို့၌ လူနာရို့အား ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း

⁵³ ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အိုင်တစ်ဖက်သို့ ကူးပြီး ဂင်္နေသရက်မြို့သို့ ရောက်ကြလျှင် လောင်းကို ကပ်ကြ၏။

⁵⁴ လောင်းထက်မှ ဆင်းလျှင်ဆင်းချင်း လူရို့သည် ယေသျှုကို မှတ်မိကြသည်ဖြစ်၍၊

⁵⁵ ကိုယ်တော်သည် မည်သည့်အရပ်၌ ဟိတော်မူကြောင်းကို ကြားကြသောအခါ ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်ရပ်သို့ ဗြီးပြီးလျှင် လူနာတိကို သူရို့၏ အိပ်ရာများဖြင့် ထမ်းလာခကြ၏။

⁵⁶ ကိုယ်တော်ကြွတော်မူရာ မြို့၊ ရွာနှင့် ယာတောများမှ လူနာတိကို ဈီးများ၌ ချထားကြ၏။ ကိုယ်တော်၏ အဝတ်တော်ပန်းဖွားကိုမျှ လူနာရို့အား တို့၊ ထိခွင့် ရစီခြင်းငှာ တောင်းပန်ကြ၏။ ထိုသို့ တို့၊ ထိခွင့်ရသမျှသော လူရို့သည် ကျန်းမာလာကြ၏။