Ювытлар 12 - Инжил

Раббий суьйген аьдемин тербиялайды

¹ Сонынъ уьшин тоьгерегимизде, булыттай, коьп шаатлар бола турганына карап, аьр юкти, бизди бийлеген буьтин куьнамызды, уьстимизден атаяк эм алдымыздагы куьрести тоьзимлик пен бардырайык.

² Иманымыздынъ Басшысы эм Тамамлавшысы Исага карайык. Ол табаяк куванышы уьшин, корланганына эс бермей, кашка керилуьвине де шыдады. Энди Алла тагынынъ онъ янында олтырады.

³ Куьналылардынъ сондай уьйкен карсылыгына шыдаган Иса акында ойланъыз, сол заманда арымассыз эм коьнъилинъиз бен тоьмен болмассыз.

⁴ Куьнага карсы шыгувынъызда сиз энди де канынъыз акканга дейим куьреспегенсиз.

⁵ Сизге, улларына айтылгандай, берилген бу насихатты муткансыз: «Улым! Раббийдинъ тербиялавына эс этпей койма, Ол сени бетлеген заманда кайгырма.

⁶ Неге десе Раббий суьйген аьдемин тербиялайды, кабыл эткен аьр улын камышылайды».

⁷ Азапланувынъыз – тербияланувынъыздынъ бир кесеги. Алла сизге улларына карагандай карайды. Атасы тербияламаган улы боладыма?

⁸ Баьриси де алган тербиядан куры калган болсанъыз, сонда йорыксыз тувган балаларсыз, уллары тувылсыз.

⁹ Ога да косылып, ден ягыннан аталарымыз бизди тербиялаган заманда, оларга оьрмет эттик. Рух ягыннан Атамыз болган Аллага бойсынып, яшав тапсак, оннан да бек ийги тувылма?

^10-11 Аталарымыз оьзлери суьйгендей бизди кыска заманга тербияладылар. Ама Алла, биз Онынъ киелигиннен уьлисли болар уьшин, бизди хайырга тербиялайды. Аьр туьрли тербия, бас деп, куваныш болмай, кайгы беруьвши заттай болып коьринеди, ама сонъында тербиядан уьйренгенлер туврашылыктан келген тынышлыкты табадылар.

¹² Сога коьре, карувсызланган колларынъызды эм калтырайтаган тобыкларынъызды куьшлендиринъиз.

¹³ Аксаган аяк оннан да осал болмай, сав болар уьшин туьз юринъиз.

Алла шапагатыннан тайманъыз

¹⁴ Аьдемлердинъ баьриси мен татымлыкта яшамага эм оьзинъизди Аллага багысламага ымтылынъыз. Эш бирев де, оьзин Аллага багысламай, Раббийди коьралмаяк.

¹⁵ Сак болынъыз, эш биревинъиз де Алла шапагатыннан уьлиссиз калмасын, аранъыздан, сизди зарарлаяк эм коьплерди увы ман кирлетеек ашы тамырлы оьленге усап шыкпасын.

¹⁶ Аранъыздан бирев де каьхпеликке берилмесин яде, тувнъгышлык акын бир аяк ас уьшин саткан Эсавдай, кие затларга оьрметсизлик этпесин.

¹⁷ Сиз билгендей, Эсав оннан сонъ атасынынъ разылыгын алмага суьйди, ама атасы унамады. Эсав атасынынъ разылыгын, коьзясларын тоьгип, тилеген болса да онынъ ойын туьрлендиралмады.

¹⁸ Сиз колынъыз бан тийип сезилетаган затка ювыкласпагансыз. (Ата-бабаларымыз) гуьрилдеп янган (Сина) тавга, каранъалыкка, кара булытларга эм давылга,

¹⁹ зурнадынъ тавысына эм соьйлейтаган авазга (ювыкластылар). Сол авазды эситетаганлар онынъ ызында тагы бир соьз болмасын, деп ялбардылар.

²⁰ Неге десе олар: «Эгер тавга айван келип тийсе, таслар ман оьлтирилмеге керек», – деген буйырыкка шыдаялмадылар.

²¹ Бу сондай коркытувшы бир коьринуьв эди, Муса сога: «Мен коркканымнан калтырайман», – деген.

²² Ама сиз Сион тавга эм коьктеги Ерусалимге ювыкластынъыз. Сол – уьшини мен бар болувшы Алладынъ шахары. Онда байрам этпеге йыйылган сансыз маьлеклер бар.

²³ Алла «тувнъгышларым» деп атаган, атлары коьклерде язылган аьдемлердинъ ямагатына, баьрисине оьким этеек Аллага эм тамамлыкка етистирилген туврашыл аьдемлердинъ рухларына ювыкластынъыз.

²⁴ Алла ман халкы арасында янъы антласувды туьзген Исага эм Онынъ буьркилген канына ювыкластынъыз. Сол кан Абилдинъ каныннан да ийги затлар акында айтады.

^25-26 Сак болынъыз, сол затларды айтатаган Аллады кабыл этпей койманъыз. (Ата-бабаларымыз) ер уьстинде билим берген Мусага тынъламаганда язадан кутылалмадылар. Солай болганда, шексиз, биз де коьклерден билим берген Исадан тайсак, язадан кутылаяк тувылмыз. Биринши кере Алладынъ авазы ерди синъкилдетти, а соьле Ол: «Мен тагы бир кере ерди синъкилдетип калмай, коькти де солай этермен», – деп ваьде этти.

²⁷ «Тагы бир кере» деген соьзлер шайкалатаган, туьзин айтсак, яратылган затлардынъ йок болаягын эм соьйтип шайкалып болмаяк затлардынъ дайым калаягын анълатады.

²⁸ Сонынъ уьшин биз Аллага шуькир этеек, неге десе шайкалмас патшалыктан уьлисли болдык. Соьйтип, Аллады сыйлап, Оннан коркып, Оны разы этеек кепте куллык этеекпиз.

²⁹ Неге десе Алламыз – яндыратаган от.