Лука 15 - Инжил

Адаскан кой акында таварых

¹ Баьри ясакшылар эм куьналылар Исады тынълар уьшин, Онынъ янына йыйыла эдилер.

² Парисейлер мен дин аьлимлери болса: «Ол куьналылар ман катнасады эм олар ман бирге ашайды», – деп, разы болмай, оьз ара соьйлестилер.

³ Сонда Иса оларга бу таварыхты айтты:

⁴ «Айтпага, аранъыздан ким болса да биревдинъ юз койыннан бири адаскан. Аьше сиз, токсан тогызын авлакта калдырып, адасканын тапканга дейим излемессизбе?

⁵ А тапканда, суьйинип, оны арканъызга салып,

⁶ уьйге кайтарсыз, досларынъызды эм конъысыларынъызды шакырып, оларга: „Мени мен бирге куванынъыз, неге десе мен адаскан койымды тапканман!“– дерсиз.

⁷ Тевбе этпеге керекли болмаган токсан тогыз туврашыл аьдемлерден эсе, куьналы бир аьдемнинъ тевбеге туьскени уьшин коькте куваныш солай коьп болар деп, сизге айтаман».

Йойылган акшадынъ акында таварых

⁸ «Эгер кыскаяклыда он куьмис акшасы болып, биревин йойтса, аьше, ол шыракты ягып, уьйининъ кувыс-муьйисин сыпырып, оны тапканша излемеспе?

⁹ Оны тапканда, оьзининъ кыймасларын эм конъысыларын шакырып, оларга: „Мени мен бирге суьйининъиз, мен йойылган акшамды тапканман!“ – деп айтар.

¹⁰ Сизге айтаман: „Алладынъ маьлеклери бир куьналыдынъ тевбе этуьвине солай ок куванадылар“».

Адаскан ул акында таварых

¹¹ Иса тагы да косты: «Бир кисидинъ эки улы болыпты.

¹² Кенжепайы атасына: „Атам, муьлкинънинъ мага тийисли уьлисин айырып бер“, – деди. Атасына муьлкин улларына боьлди.

¹³ Тез арадан кишкей улы, баьри болган затларын йыйып, узак ерге кетти. Онда азгырувлыкка берилип, байлыгын йойды.

¹⁴ Баьрисин де шашып кутылган сонъ, сол элге бек уьйкен ашлык келгенде, ол муктажланып баслады.

¹⁵ Оннан сонъ, ол соьлеги элдинъ бир яшавшысына ялшылыкка туьсти, а ол оны оьзининъ шошкаларын бакпага далага йиберди.

¹⁶ Кенжепай донъызлар ашайтаган кабыклар ман курсагын толтырмага да разы эди, ама оны да ога бирев бермеди.

¹⁷ Сол заманда эсин йыйып: „Атамда неше бир ялшы бар эм ырызкысы да коьп, а мен мунда аштан оьлеятырман“, – деди.

¹⁸ „Барып, атама кайтайым да ога айтайым: Атам, мен Алладынъ эм сенинъ алдынъда куьналы болдым.

¹⁹ Энди сенинъ улынъ деп аталмага да тийисли тувылман; мени ялшыларынънынъ бириси этип болса да ал“.

²⁰ Эм ол, турып, атасына кетти. Оны эректен коьрип, атасы аяды; алдына ювырып барып, кушагына алды, оьпти.

²¹ Улы ога: „Атам, мен Алладынъ эм сенинъ алдынъда куьналы болдым. Энди сенинъ улынъ деп аталмага да тийисли тувылман“, – деди.

²² Ама атасы оьзининъ кулларына: „Тез барып, энъ яхшы кийимди аькелип, оны кийиндиринъиз, бармагына юзик салынъыз, аякларына машпак кийгистинъиз!

²³ Бесленген бузавды аькелип шалынъыз; зияпет этип, байрам этеек!

²⁴ Неге десе меним бу улым оьлген эди, мине ол тирилди, ол йойтылган эди, энди табылды“, – деди.

²⁵ Сол заманда онынъ уьйкен улы кырда болган эди; ол кайтып, уьйге ете баслаганда, уьйде йыр анъларын эм биюв тавысларын эситти.

²⁶ Ол куллардынъ бирисин шакырды, онда не зат болатаганын сорады.

²⁷ Кулы ога: „Сенинъ ининъ кайтып келди, атанъ онынъ сав-саламат кайтканы уьшин куванганыннан, бесленген бузавды шалдырды“, – деди.

²⁸ Тувнъыш улы ашувланды эм уьйге киргиси де келмеди. Сонда атасы шыгып, ога тилек салды.

²⁹ Тек улы: „Сол йылларда мен сага, кулдай, иследим, бир заманда да айтканынънан шыкпадым. Сен, болсанъ, меним уьшин кишкей улак та сойып, тенълерим мен байрам этпеге да бермединъ.

³⁰ А энди, муьлкинъди яман хатынларга шашып таьвескен бу улынъ уьйге кайтканда, сен онынъ уьшин бесленген бузавды шалгансынъ!“ – деди.

³¹ Атасы ога: „Улым, сен аьр вакыт мени мен бирге эдинъ, эм буьтин муьлким – сеники.

³² Ама биз, сенинъ бу ининъ оьлип тирилгени эм йойтылып табылганы уьшин куванып, байрам этпеге керекли боламыз“, – деди».