Ислер 9 - Инжил

Иса Шаулга коьринеди

¹ Шаул, баягындай, Раббийдинъ сокталарын коркыстпага шалысты, оьлтируьв мыратка толып, бас дин куллыкшысына келди.

² Оннан эркек, хатын болсын Раббийдинъ йолын тутканлардынъ кимин тапса, соны байлап, Ерусалимге аькелер уьшин Дамаск синагогларына разылык хат тилеп алды.

³ Йолда бараятканда, Дамаскка етеятырып, бирден оны коьктен ярык ярыкландырды.

⁴ Ол ерге йыгылды: «Шаул, Шаул! Мени не уьшин кувасынъ?» – деген давысты эситти.

⁵ «Кимсинъ, Бийим?» – деп сорады. «Мен сен куватаган Исаман», – деди. –

⁶ «Тур эм шахарга кир, сага не этпеге кереги айтылаяк».

⁷ Шаулдынъ тоьгерегиндеги йолавшылар давысты эситип, биревди де коьрмей, адаладылар.

⁸ Шаул ерден турды, коьзлерин ашса да эш биревди коьралмады. Сонъ оны колыннан етип, Дамаск шахарына киргисттилер.

⁹ Шаул уьш куьн коьрмеди, бир зат та ашамады эм ишпеди.

¹⁰ Дамаскта Ханания деген бир сокта бар эди. Раббий ога коьринип: «Ханания!» – деди. «Мине мен, Раббий», – деди ол.

¹¹ Раббий: «Турып, „Тувра“ деген орамга бар, онда, Юдадынъ уьйинде тарсшы Шаул деген биревди сора. Ол соьле тилек этип турганда,

¹² коьринуьвде Ханания деген киси келгенин, коьзлерин ашар уьшин колларын салганын коьрген», – деди.

¹³ Ама Ханания явапка: «Раббий, сол киси Сага багысланганларга Ерусалимде кайдай бир яманлыклар эткенин коьплерден эситкенмен.

¹⁴ Булайда да, атынъды айтып, дува эткенлердинъ баьрисин байлап аькетпеге бас дин куллыкшылардан эркинлиги бар», – деди.

¹⁵ Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем – баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт.

¹⁶ Мен де ога, Меним атым уьшин неше бир кыйынлыкларга ушыраягын коьрсетермен», – деди.

¹⁷ Ханания сол уьйге кирди, Шаулга колын салды: «Шаул, кардаш, келген йолынъда сага коьринген Раббий Иса коьзлеринъди ашар эм сен Кие Рух пан савлай бийленер уьшин мени йиберген», – деди.

¹⁸ Сол саьатлей Шаулдынъ коьзиннен кабык туьскендей болды, коьзи ашылды, турып барып сувда шомылдырылып тазаланды.

¹⁹ Сонъ ас ишти эм ога карув кайтты. Шаул бир неше куьн Дамасктагы сокталар ман бирге болды.

Шаул Дамаскта эм Ерусалимде

²⁰ Сол вакыттан синагогларда Исадынъ Алла Улы болганын билдирип баслады.

²¹ Буьтин тынълаганлар сейирсинип: «Ерусалимде, Исадынъ атын айтып, дува эткенлерди йок этеек болып каьрлеген сосы тувылма экен? Мунда да оларды байлап, бас дин куллыкшыларына аькетпеге келмегенме?» – дедилер.

²² Шаул барганнан барган сайын бек куьшленип, Дамаскта яшаган ювытларды, Иса – Масих деп, бегитип, састыратаган эди.

²³ Бир неше куьн кеткеннен сонъ ювытлар оны оьлтирмеге соьйлестилер.

²⁴ Ама олардынъ токтасувы Шаулга белгили болды. Оны оьлтиреек болып, шахардынъ капыларын, куьндегиндей, кеше де саклайтаган эдилер.

²⁵ Ама сокталары оны кеше шахардынъ тысына иргеден, шетенге салып, туьсирдилер.

²⁶ Ерусалимге келгенде, Шаул сокталарга косылмага каьрледи, ама сокта болганына ынанмай, баьриси де оннан корктылар.

²⁷ Барнаба оны элшилерге аькелди, Шаул йолда Раббийди коьргенин, Раббийдинъ ога не айтканын эм ол Дамаскта Исадынъ атыннан йигерли соьйлегенин оларга анълатты.

²⁸ Шаул олар ман Ерусалимге кире-шыга бир неше заманды турды, Исадынъ атыннан увазларды йигерли айтып юрди.

²⁹ Грекше соьйлейтаган ювытлар ман соьйлесип, давласты, олар болса оны оьлтирмеге ниет эттилер.

³⁰ Иман кардашлары соны билип, Шаулды Кесарияга аькеттилер, оннан да Тарска йибердилер.

³¹ Соьйтип, буьтин Юдеяда, Галилеяда эм Самарияда болган иман ямагатына тынышлык туьсти. Олар, Кие Рух пан коьнъилленип, Раббийден коркув эм уьйренуьв алып, куьшлендилер.

Энейдинъ савартылувы

³² Петер баьри ерлерди айланып шыгатаган эди. Бир куьн Лод авылында яшайтаган, Аллага багысланганларга келди.

³³ Онда Эней деген сегиз йылдан бери тоьсектен турмаган, паралич соккан бир аьдемге расты.

³⁴ Петер: «Эней! Иса Масих сени сав этеди: турып, тоьсегинъди йый», – деди.

³⁵ Лодда эм Шаронда яшаганлардынъ баьриси, бу исти коьрип, Раббийге кайттылар.

Табитадынъ тирилуьви

³⁶ Яфа шахарында Табита деген бир сокта бар эди. Атынынъ маьнеси – жейран. Бу – коьп хайырлы ислер эткен эм коьп садака берген хатын эди.

³⁷ Сол куьнлерде ол, авырсынып, оьлип калды; онынъ суьегин ювдылар эм уьйдинъ йогары боьлмесине салдылар.

³⁸ Лод Яфа шахарына ювыкта болган себепли сокталар, Петердинъ онда болганын эситип, эки аьдемди, кешикпей бизге келсин деп, тилетип, йибердилер.

³⁹ Петер турып олар ман кетти. Келгенлей, оны йогары боьлмеге киргисттилер. Тул хатынлардынъ баьриси, йылап, онынъ алдына шыкты, Табитадынъ олар ман бирге болганда тиккен коьйлеклерин эм шыбаларын коьрсетти.

⁴⁰ Тек Петер баьрисин шыгарды, тизиннен шоьнъкти, дува этти эм, оьликке бурылып, айтты: «Табита, тур!» Ол коьзин ашты, Петерди коьрип, олтырды.

⁴¹ Петер, колын берип, оны тургыстты, Аллага багысланганларды, тул хатынларды шакырып, Табитадынъ тири экенин коьрсетти.

⁴² Бу ис буьтин Яфа шахарына белгили болды, коьплери Раббийге ынандылар.

⁴³ Петер бир талай куьнлерди Яфада териши Шимон деген биревде калды.