Ислер 14 - Инжил

Иконияда

¹ Иконияда аьдеттеги зат болды. Паул ман Барнаба ювыт синагогына кирип, айлак бек ынандырып соьйлегеннен сонъ, коьп ювытлар эм греклер иманга туьстилер.

² Ама иманга туьспеге унамаган ювытлар, баска миллетлилерди ашувландырып, оларды иманлыларга карсы коьтердилер.

³ Сол ерде бир кесек заман калган Паул мен Барнаба Раббий акында йигерлик мен соьйледилер. Раббий, Оьз шапагаты акындагы соьзге шаатлык этип, элшилердинъ коллары ман аьлемет нышанлар эм аьжейиплер коьрсетти.

⁴ Шахар яшавшылары экиге боьлиндилер. Бир кесеклери – ювытлар, баскалары элшилер як болдылар.

⁵ Ювытлар эм баска миллетлилер оьзлерининъ аькимлери мен оларды маскаралап, таслар ман тоьбелемеге ниетлендилер.

⁶ Элшилер, бу затты эситип, Ликавониядынъ Листра ман Дербе шахарларына эм олардынъ тоьгерегиндеги ерлерге кашып кеттилер.

⁷ Сонда Ийги Хабарды яйдылар.

Листрада эм Дербеде

⁸ Листрада аяклары ысламайтаган, тувганнан бери аксак болып, бир заманда да юрмеген аьдем бар эди.

⁹ Бу аьдем Паулдынъ хабарын тынълады. Паул ога коьз тигип, савартылувына иманы болганын коьрип:

¹⁰ «Аягынъды коркпай бас!» – деди. Аьдем, ушып турагалып, юрип баслады.

¹¹ Халк Паулдынъ эткенин коьрип, Ликавония тилинде куьшли давыс пан: «Бизим янымызга инсан келбетинде таьнърилер келди!» – деди.

¹² Барнабады – Зевс, а Паулды, соьз тамадасы болганнан себеп, Эрмис деп атадылар.

¹³ Зевс уьйи шахардынь алдында эди. Онынь куллыкшысы, капы алдына оьгизлер эм шешекей байламларын аькелип, халк пан бирге курман шалмага суьйди.

¹⁴ Ама элшилер – Барнаба эм Паул – бу зат акында эситип, кийимлерин йырттылар эм халк арасына атылып кирип, куьшли давыс пан:

¹⁵ «Аьдемлер, не затлар этесинъиз? Биз де – сиздей аьдемлермиз, бу ялган затларды койып, коькти, ерди, денъизди эм олардынъ ишиндегин яраткан Аллага табынынъыз деп, сизге Ийги Хабарды аькелгенмиз.

¹⁶ Озган шакларда Алла буьтин халкларга оьз йоллары ман юрмеге ызын берген.

¹⁷ Ама Оьзи акында да шаатлык беруьвин токтатпады. Сизге ийгиликлер этеди: коьктен ямгыр явдырады, онъысларга заманында онъайлык берип, сизди тойдырып, юреклеринъизди суьйиниш пен толтырады», – деп айттылар.

¹⁸ Бу соьзлерди айтып, оьзлерине курман шалмай, уьйлерине кайтпага керегин халкка кыйынлык пан туьсиндирдилер.

¹⁹ Антиохия ман Икониядан кайбир ювытлар келип халкты оьршиктирди. Паулды таслар ман сыбалаттылар эм, оьлди деп санап, шахардынъ тысына суьйреп шыгардылар.

²⁰ Ама сокталар янына йыйылганлай, Паул турды эм шахарга кайтып келди, а экинши куьн Барнаба ман бирге Дербеге кетти.

Антиохияга кайтув

²¹ Сол шахарда Ийги Хабарды уьйретип эм коьп сокта йыйып, олар тагы Листрага, Иконияга эм Антиохияга кайтып келдилер.

²² Сонда элшилер сокталарынынъ коьнъиллерине куват берип: «Алладынъ Патшалыгына коьп кыйналып киргенимиз керек», – деп, иманларында берк болар уьшин оларга йигерлилик бердилер.

²³ Паул эм Барнаба иманлылар уьшин аьр ямагатта тамада айырып, ораза тутып, дува этип, оларды оьзлери сыйынган Раббийге багысладылар.

²⁴ Сонъ элшилер Писидияды оьтип Памфилияга келдилер.

²⁵ Пергеде Алла соьзин билдирип, Анталияга бардылар.

²⁶ Анталиядан кемеге олтырып, олар толтырган ислери уьшин Алладынъ шапагатына аманат этилген шахарга – Антиохияга – кеттилер.

²⁷ Онда келип иман ямагатын бир ерге йыйып, Алладынъ оьзлери уьстиннен не ислегенин эм баска миллетлерге кайтип иман эсигин ашканын – баьрисин де соьйледилер.

²⁸ Сокталар ман бирге онда узак заман калдылар.