مزامیر 3 - هزارۀ نو

خداوندا، برخیز

مزمور داوود، آنگاه که از پسر خود اَبشالوم می‌گریخت.

¹ خداوندا، چه بسیارند دشمنانم! بسیاری بر ضد من برمی‌خیزند.

² بسیاری دربارۀ جان من می‌گویند: «برای او در خدا نجاتی نیست.» سِلاه

³ اما تو ای خداوند، سپر هستی به دورَم، جلال من و سر فرازندۀ من.

⁴ خداوند را به فریاد بلند می‌خواندم و او از کوه مقدسش اجابتم فرمود. سِلاه

⁵ من آرمیده، به خواب رفتم، و باز بیدار شدم، زیرا خداوند نگاهم می‌دارد.

⁶ از هزاران هزار نخواهم ترسید که از هر سو بر من صف آراسته‌اند.

⁷ خداوندا، برخیز! ای خدای من، نجاتم ده! زیرا تو بر رخسار همۀ دشمنانم می‌زنی و دندانهای شریران را خُرد می‌کنی.

⁸ نجات از آن خداوند است؛ برکت تو بر قومت باد! سِلاه