اِشعیا 61 - هزارۀ نو

سال لطف خداوند

¹ روح خداوندگارْ یهوه بر من است، زیرا که خداوند مرا مسح کرده است تا فقیران را بشارت دهم؛ او مرا فرستاده تا دلشکستگان را التیام بخشم، و آزادی را به اسیران و رهایی را به محبوسان اعلام کنم؛

² تا سال لطف خداوند را اعلام نمایم، و از روز انتقام خدایمان خبر دهم؛ تا همۀ ماتمیان را تسلی بخشم،

³ و به آنان که در صَهیون سوگوارند، تاجی به عوض خاکستر ببخشم، و روغن شادمانی به عوض سوگواری، و ردای ستایش به جای روح یأس. آنان بلوطهای پارسایی، و نهالهای مغروس خداوند خوانده خواهند شد، تا جلال او نمایان شود.

⁴ آنان خرابه‌های کهن را بنا خواهند کرد، و ویرانه‌های سَلَف را بر پا خواهند داشت؛ شهرهای خراب را بازسازی خواهند کرد، و ویرانه‌های نسلهای متمادی را آباد خواهند نمود.

⁵ غریبان برخاسته، گله‌های شما را خواهند چرانید، و بیگانگان زارعان و تاکبانان شما خواهند بود؛

⁶ کاهنان خداوند خوانده خواهید شد، و شما را خادمان خدای ما خواهند نامید. از دولت قومها خواهید خورد، و در ثروت ایشان فخر خواهید کرد.

⁷ به عوض شرمساری، نصیب دوچندان خواهید یافت، و به عوض رسوایی، در میراث خود شادی خواهید کرد. بنابراین، ایشان در سرزمینشان نصیب دوچندان خواهند یافت، و خوشی جاودانی از آن ایشان خواهد بود.

⁸ زیرا من، یهوه، عدالت را دوست می‌دارم، و از غارت و ستم بیزارم. من با امانت به قوم خود پاداش خواهم داد، و با ایشان عهد جاودانی خواهم بست.

⁹ نسل ایشان در میان قومها مشهور خواهند شد، و ذریت ایشان در میان ملتها معروف خواهند گشت. هر که ایشان را ببیند تصدیق خواهد کرد که آنان نسل برکت‌یافته از خداوندند.

¹⁰ در خداوند شادی بسیار می‌کنم، و جان من در خدایم به وجد می‌آید؛ زیرا مرا به جامۀ نجات ملبس ساخته، و ردای پارسایی به من پوشانیده است؛ همچون دامادی که سرِ خویش را به تاجِ کِهانت می‌آراید، و همچون عروسی که خویشتن را به جواهر زینت می‌دهد.

¹¹ زیرا چنانکه زمین نباتات خود را می‌رویاند، و باغ، دانه‌های کاشته شده را نمو می‌دهد، خداوندگارْ یهوه نیز پارسایی و ستایش را در نظر جمیع قومها خواهد رویانید.