اِشعیا 22 - هزارۀ نو

وحی دربارۀ اورشلیم

¹ وحی دربارۀ وادی رؤیا: اکنون تو را چه شده است که همگی بر بامها برآمده‌اید؟

² ای شهر پر غوغا! ای شهر غُلغُله و شادمانی! کشتگانت کشتۀ شمشیر نیستند، و در جنگ از پا در نیامده‌اند.

³ رهبرانت با هم گریخته‌اند، و بی‌آنکه تیری از کمان رها شود، اسیر گشته‌اند. همۀ شما که یافت شدید، با هم اسیر گشتید، هرچند به دوردستها گریختید!

⁴ از این رو گفتم: «نگاه خویش از من برگیرید، تا به تلخی بگریم! دربارۀ نابودی قوم عزیزم، مکوشید تسلّایم دهید!»

⁵ زیرا که خداوندگار، خداوند لشکرها را روزی است: روز غوغا و لگدمال شدن و پریشان‌حالی در وادی رؤیا. روز فرو ریختن دیوارها، روز فریاد کمک برآوردن نزد کوهها.

⁶ عیلام ترکِش برگرفته، با ارابه‌رانان و سوارانش، و ’قیر‘ سپرْ برهنه ساخته است.

⁷ بهترین وادیهایت از ارابه‌ها پر گشته، و سواران نزد دروازه‌هایت صف‌آرایی کرده‌اند؛

⁸ او پوشش دفاعی یهودا را برگرفته است. در آن روز شما به اسلحۀ کاخ جنگل نظر کردید

⁹ و دیدید که در شهرِ داوود رخنه‌ها بسیار است. شما در حوض پایینی آب گرد آوردید

¹⁰ و عمارتهای اورشلیم را شمردید و خانه‌ها به جهت مستحکم کردن حصار شهر ویران کردید.

¹¹ بین دو دیوار، مخزنی برای آب حوض قدیمی ساختید، اما به سازندۀ اورشلیم نظر نیفکندید و به کسی که از دیرباز آن را بنا کرد، توجه نکردید.

¹² خداوندگار، خداوند لشکرها، در آن روز شما را خواند تا بگریید و شیون کنید، و موهای خویش بر کَنید و پلاس بپوشید.

¹³ اما حال ببینید چه جشن و سُروری بر پاست! گاو و گوسفند ذبح می‌کنید، گوشت می‌خورید و شراب می‌نوشید! می‌گویید: «بیایید بخوریم و بنوشیم، زیرا فردا می‌میریم.»

¹⁴ پس خداوند لشکرها این را در گوش من منکشف کرده است: «این گناه تا روز مرگتان نیز کفاره نخواهد شد.» آری، این است فرمودۀ خداوندگار، خداوند لشکرها.

¹⁵ خداوندگار، خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: «نزد این مباشر، یعنی نزد شِبنا ناظر کاخ سلطنتی برو و به او بگو:

¹⁶ تو را در اینجا چه کار است و چه کسی به تو اجازه داده است در این مکان از برای خود قبری بتراشی؟ که در این جایگاه بلند برای خود آرامگاه بسازی و مسکنی از برای خویش در صخره بتراشی؟

¹⁷ «هان، ای مرد زورآور، خداوند تو را به‌شدت به جایی دور پرتاب خواهد کرد. او تو را محکم خواهد گرفت

¹⁸ و دُور خواهد چرخانید و همچون گویی به سرزمینی پهناور خواهد افکند. تو در آن سرزمین خواهی مرد، و ارابه‌های پرشکوهت در همان‌جا رها خواهد شد؛ ای که مایۀ ننگ خانۀ سرورت هستی!

¹⁹ من تو را از مقامت خَلع خواهم کرد، و تو از منصبت به زیر افکنده خواهی شد.

²⁰ «در آن روز، من خادم خویش اِلیاقیم، فرزند حِلقیا، را فرا خواهم خواند

²¹ و پیراهن تو را به او پوشانیده، شالِ تو را بر کمرش خواهم بست و اقتدار تو را بدو خواهم بخشید. و او ساکنان اورشلیم و خاندان یهودا را پدر خواهد بود.

²² من کلید خانۀ داوود را بر دوش او خواهم نهاد. آنچه او بگشاید کسی نتواند بست، و آنچه او ببندد کسی نتواند گشود.

²³ من او را مانند میخ در جایی محکم خواهم کوبید، و او کرسی جلال برای خاندان پدرش خواهد بود.

²⁴ تمامی جلال خاندانش را از فرزندان و نونهالان گرفته تا تمامی ظروف کوچک، از کاسه‌ها تا همۀ تُنگها، بر او خواهند آویخت.

²⁵ خداوند لشکرها می‌فرماید: در آن روز، آن میخ که در مکانی محکم کوبیده شده بود، از جای خود به در خواهد آمد و خُرد شده، خواهد افتاد؛ و باری که بر آن آویخته بود، تلف خواهد شد.» آری، خداوند چنین فرموده است.