प्रकाशितवाक्य 6 - नाहाली

सात शिक्काह उगाडणेन

¹ ओवतो मी देखील कि कोकऱ्याने ता सात शिक्क्यांपौकि एक शिक्का फोडीला; एने ता चारू प्राणी पोररीन एकाच गर्जनेहोस शब्द होमलील, “आव”

² मी लक्ष आपील, एने देखील, एक धोवल्यो घोडो हि, एने तान स्वार धनुष्य एता; एने ताह एक मुकूट आपील गीया, एने तो जय केरतीन जाइन निकलील कि उंजू जय मिलीजावू.

³ जेवी तान तो शिक्का फोडील तेवी मी दिहीरा प्राणीह हे केतालून होमलील, “आव”

⁴ ओवतो एक उंजू घोडो निकलील जो रातलो रेगान एतो; पृथ्वीपोररीन मेल उठाळीन ले, म्हणजे माणहे एक दिहरान घात केरती; एने ताह एक मोठली तलवार आपील गीयी.

⁵ जेही कायतान तिसरे शिक्का उगाड्यो, तेवी मी तिसऱ्या प्राणीह हे केतालून होमलील, “आव” मी नी लक्ष आपील, एने देखील, एक कालो घोडो हि, एने तान स्वार च्या हेरी एक तागडी हि;

⁶ एने मी ता चारू प्राणी माय एक शब्द हे केतालून होमलील, “पापलेल्या पाली गोव, एने पावल्याला तीन हेर, जव, पुण तेल एने अंगूररस ज्यान हानी केरूह मां.”

⁷ जेवी तान चौथे शिक्का फोडील, तर मी चौथ्या प्राणीह शब्द हे केणु होमलील, “आव”

⁸ मी लक्ष आपील, एने ताह पृथ्वीपूर एक फिका रेगान घोडो हि; एने तान स्वारचे नाव मृत्यू हि, एने अधोलोक तान पासाण पासाण हि; एने ताह पृथ्वीपूर एक चारोपूर हे अधिकार आपील गीया कि तलवार, एने दृष्काळाने, एने मरणाने, एने जोमनिन जेंगलामाय वाला जेनावरा द्वारे माणहाह मारीन टाकणे.

⁹ जेही कायतान पाचवी शिक्का उघाडील, तर मी वेदीन बुंदे तान जीवाह देखील जे बोगवानान वचनमाय कारण से एने ता गवाहीच्या कारण से जी ताह आपील एती घात केरील गीया.

¹⁰ एने तो मोठला शब्दांमाय आयडीन कियील, “हे स्वामी, हे पवित्र एने सत्य; तू केवी वोर न्याय नाय केरही? एने पृथ्वी पुर रेणार आमरा रक्तान बोदलु केवी वोर नाय एय?”

¹¹ तामायरीन प्रत्येक एकास श्वेत फाडका आपील गीया, एने ताह केदाह गीया कि उंजू थोड टायमापोरउर आराम केरू, जेवीवोर ई तुमरो संगे दासव बाहाक जे तुमरो सारकोस घात एय हि तान पुण गेणती पूरीहोवो.

¹² जेहीकाय तास साहवो शिक्का उघाडील, तर मी देखील कि एक मोठा भूकंप एय गीयो, एने सूर्य लेट्यान होस कालो एने पुरो चांद रक्तानगेत रातलु एय गीया.

¹³ एने आकाश माय वाला तारा पृथ्वी पुर ओहला पोड गीया जीही मोठला वादूणा केरीन आलीन जीही अंजीरान झाडा पोररीन काचाला फोले पोडनू.

¹⁴ आकाश इही हेरकीन गीया जोहलो पुस्तक गुडालिल हेरकीन जातेह; एने प्रत्येक एक डोंगर, एने बेटे, आपआपना ठिकाणापोररीन हेरकी जाती.

¹⁵ तेवी जोमनिन राजा, एने मोठा अधिकारी, एने सरदार, एने श्रीमंत एने बलवान माणहे, एने प्रत्येक एक दास एने प्रत्येक एक स्वतूत्र डोगरेपूर गुहात एने खेड्कामाय जाइन लिकाईल,

¹⁶ एने डोगो एने खडकाही केणेंन लागिल, “आमरे पोररीन पोड जा; एने आमूह तान मुयामाय जो राजासनापूर बोहील हि, एने कोकऱ्याला क्रोधापासून लीकाडीन ली.”

¹⁷ कारण तान क्रोधा मोठू दिह आवा हि, ऐवी कूण टिकुहू शकणे?