प्रकाशितवाक्य 21 - नाहाली

नोवलो जग एने पृथ्वी

¹ ओवतो मी नोवालो आकाश एने नोवालो पृथ्वी देखील, काहाकाय कि पेल्ला आकाश एने पेल्ली पृथ्वी नाहं रेणी, एने समुद्रही नाहं रेणू.

² उवतू मी पवित्र नगर नोवालो यरूशलेमाह स्वर्गामाय रीन बोगवानान जागी उतेरतालो देखील. एने ती लाडीन होस एती, जी आपणा एदम्यान केरता हिंग्राएल होबडील एती.

³ ओवतो मी सिहासना मायरीन कूण एकास उचो शब्दाकेरिन हे केतालून होमलील, “देखू, बोगवानान मंडप माणहामाय हि. तो तान आहने डेरा केरूह, एने ते तान माणहे एती, एने बोगवान जीवेच तान हेरी रेंय एने तान बोगवान एय.”

⁴ “तो तान डोला माय आखा आहवा नुस टाकील; एने तान ओवतो मृत्यू नाहं रेहू, एने नाहं शोक, नाहं टाइम, नाहं पीडा रेंय; पेल्ली वात जात रेणी.”

⁵ जो सिहासनापोर बोहील एतो, तो कियील, “देखू, मी आखा काही नोवालो केरीन आपथु.” ओवतो तो कियील, “लेखीन ले, काहाकाय कि ते वचन विश्वासान योग्य एने सत्य हि.”

⁶ ओवतो तो माहु कियील, “ज्यू वातू पुरयु एय गीयूह. मी अल्फा एने ओमेगा, प्रारंभ एने शेवेट हि. मी तिहल्याह जीवताला पाण्यान जिरामायरीन फोकेट पाणी पिवाडूह.”

⁷ जो जय मिलिन तो ता वस्तूंऊ वारिस एय, एने मी तान बोगवान एय एने तो मारो सोरो एय.

⁸ “पुण बिणारा, एने अविश्वासी, मिलीह काय एने अशुद्ध, एने खुनी एने जारकर्मी, एने जादू टोना, एने मूर्ती पुजारो, एने आखा झूठाह भाग ता झऱ्या माय जुडी जी आकठाम एने गंधकाने हेलगतालो रेणेन: ते दिहरा मृत्यू हि.”

नोवालो यरूशलेम

⁹ ओवतो ता सात स्वर्गदूतांन आहने सात पासाणली पिढ्यांनी भूरील सात वाटकी एता, तामायरीन एक मारो आहने आवा; एने मारो हेरी वातू केरीन कियील, “न्या आव, मी तुवाह नवलाडी अर्थात कोकऱ्याची लाडी देखाळूहु.”

¹⁰ एने तो माहु आत्मा माय एक मोठला उचांला बोयडापोर ली गीयो, एने पवित्र नगर यरूशलेमाह स्वर्गामाय रीन बोगवानान जागापूर उतेरतालो देखाडील.

¹¹ बोगवानान महिमा तान माय एती, एने तान उजालो जादा प्रिय दिगुड, मौल्यवान रत्ने यास्के न्यानहोस चोखाली एती.

¹² तीह मोठो एने उच्चो बांन्द इतू, एने ताह बारा बायणा एता एने ता बारा बायणापुर बारा स्वर्गदूत उबरीयील एता; एने ता बायणापुर इस्राएलान बारा वोचन नाव लिखील एतो

¹³ पूर्वीवालो उगे उन्जू तीन फाटेक, दक्षिण उगे उन्जू तीन फाटेक, एने पश्चीमी उगे तीन फाटेक एता.

¹⁴ नगरान तटाला बारा पाया एता, एने तापोर कोकऱ्या च्या बारा प्रेरितान बारा नाव लिखील एता.

¹⁵ जो मारो हेरी वातू केरतीन एतो तान आहने नगर एने तान फाटेक एने तान तट ला मोजणेन केरीन होनान बोरुचे माप एता.

¹⁶ ते नगर चारीवोग उपेर वसलेले एता एने तान लांबी, आकडू एने उचु बरोबर एती; एने तान ता बोरुच्या मापमाय नगराला मोजील, तर साडेसातशे कोसचा निकलील: तान लांबी एने आकडू उचु च्या बरोबर एती.

¹⁷ तान तान तटीला माणहान अर्थात स्वर्गदूतच्या नावामाय मापनू. तर एकशे चौरेचाळीस निकेलना.

¹⁸ तान तट यास्फे रत्नाचा बोणील एतो, एने नगर ओला शुद्ध होना एतो जे स्वच्छ काचे सारकोस एता.

¹⁹ ता नगरान प्रत्येक प्रकारे बहुमुल्य देगडा केरीन स्वार एय गीयो एता; पेल्लो पाया यास्फे, दिहरो नीळ तिसरू शिवधातू, चौथा मरकत ने,

²⁰ पाचवा गोमेद्चा, सहावा सार्दी, हाते लासना, आठवी वैदुर्य चे, नोवो फुले राज चे दहावा सोन लसणी, अकरावा याकिंथ चे, एने बारावो पझराग इही एता.

²¹ बाराहि फाटेक बाहेर मोत्यांचे एता; एक एक फाटेक एक एक मोतीचे एता नगरामाय सोड्क स्वच्छ काचे सारखो शुद्ध होना एतो.

²² मी तामाय काल्लोच मंदिर नाह देखो, काहाकाय सर्वशक्तीमान प्रभु बोगवान, एने कोक्रा तान मंदिर हि

²³ एने ता नगरामाय सूर्य एने चांदान उजालान गिरीज नाह सोती, काहाकाय बोगवानान उजालासे तामाय उजालो एय जाईल हि, एने कोक्रा तान दिवो हि.

²⁴ जाती-जातीन माणहे तान उजाला माय चालते फिरते रेती, एने पृथ्वीन राजा आपणा-आपणा तेजान सोमान तामाय लावती.

²⁵ ज्यान फाटेक दिह केधीच बद नाहं एय, एने रात तिथ नाहं एय.

²⁶ माणहे जाती जतिमाय चे तेज एने महिमा का हारका तामाय लीन आवी.

²⁷ एने तामाय कूण अपवित्र वस्तु, किंवा अशुद्ध काम केरणाराह, किंवा असत्य आचारणाराह काल्लीच रीतीमाय प्रवेश नाहं सोतो, पुण केवळ ता माणहे ज्यान नाव कोकऱ्यान जीवनान पुस्तकामाय लिखील हि.