प्रकाशितवाक्य 18 - नाहाली

बाबेलान नाश

¹ ओवतो पोशो मी एक स्वर्गदूताह स्वर्गामाय रीन उतेरतालो देखील, ताह मोठू अधिकार इतू; एने पृथ्वी तान उजालान तेज प्रकाशित एनी.

² तो मोठला शब्दान आवाजामाय आयडीन कियील, “पोड गीयो, मोठलो बाबेल पोड गीयोह! एने दुष्टत्मान वस्ती हि, एने हर एक अशुद्ध आत्मान अड्डो हि, एने हर एक अशुद्ध चिडान अड्डो एय गीयोह”

³ “काहाकाय तान व्यभिचारान भयानक दारान कारण से आख्यू जात्यू पोड गीयूह, एने पृथ्वीन राजा ताहेऱ्यो व्यभिचार किरील हेते, एने पृथ्वी पोरवाला वेपारी तीन द्रिन्य बळाने बलवान एयगियाह.”

⁴ ओवतो मी स्वर्गामाय रीन एक उंजू शब्द होमलील, “हे मारो माणहे, तामायरीन निकलीन आवो कि तुमूह तान पापामाय भागीदार मा होवो, एने तान पीडामाय कानलीभी पीडा तुमु पोर पोडणे नेय जुवी.”

⁵ काहाकाय तीन पापान टीगलू स्वर्गापुररीन पोचेल हि, एने तीन अधर्म बोगवानानाह एर आवील हेते.

⁶ जोहलो तान तुमूह आपील हि तोहोलोच ताह दया, एने तान कामापोररीन ताह द्या दुप्पट जादा आपु; जा वाटकाम तो बोर दियील एतो ताचमाय तान केरता दुय गुणा बोर देवू.

⁷ जेवडे तो आपली बोडाई एने सुख-विलास केले, तोलोच ताहा पीडा फासी शोक दया; कारण ती मनात केताली, “मी राणी एयीन बेठी हे, विधवा नाहा; एने दुखाम केधीज नेय पोडू.”

⁸ ज्या कारण से एकुच एक दिह तीपुर पीडा ज्या, म्हणजे मोत, एने दुख, एने दुष्काळ; एने ती आकटामाय नष्ट एय जाय, काहाकाय तीन न्यायी प्रभु बोगवान जोरावार हि.

⁹ “जोमनिन राजा तान केरता तीन हेरी व्यभिचार एने हुख विलास किरील, जेहीकाय ताहारी हेलगणेन धुर देखणार, तर तानकेरीन रेडीति एने छाती ठोक्ती.”

¹⁰ तीन पीडयाच्या गाब्रातालू ते जादा सेटो उबरीयेल रेयीन केनार, “हे मजबूत नगरी, बाबेलोन! हे दृढ नगरी, हाय! हाय! एक क्षणाम तुवाह न्याय दण्ड मिलिन गीया हि.”

¹¹ “जोमनिन वेपारी तानकेरीन रेडीन एने शोक केरुहू, कारण ऐवी कूण तानकेरीन माल वेचातो नाहं घोणार”

¹² म्हणजे होनो, चांदी, मोलवान रत्ने, मोती, एने तलम, एने प्रत्येक प्रकारान सुगंधि लाकडे, एने हस्तिदंतीची प्रत्येक प्रकारची वस्तु, एने मोलवान लाकडे, एने पितळी एने लोखंड एने संगमरिनरी पायाहेरी पत्रे,

¹³ एने दालचिनी, सुगंधि धृपद्रिन्ये, सुगंधि तेल, ऊद, अंगूररस, तेल, सपीठ, गोव, डोरे मेंढरे घोडा, रथ, एने दास, एने माणहान जीव.

¹⁴ ऐवी तारो जीवाह पोटणारो फोल तारो जागे रीन जात रेहू, एने चविक एने टाकाईल वस्तु तारीन सेटो जाईल, एने ते पोशा ओवतो कधाचित नाहं जुळी.

¹⁵ ज्यो बिढारा वेपारी जे तान द्वारे धनवान एईन गीया एता, तान पिडान बोणु कारण से सेटो उबरीयेल रेहू, एने रेडतेन एने शोक केरीन केह,

¹⁶ हाय! हाय! हे मोठली नगरी जे तागामी फाडका, एने रातलो रेगान फाडका पेरेल एता, एने होनो एने मोलवान रत्ने एने मात्ड्यो ज्योच होबाडलेली एती;

¹⁷ एक क्षणांतच तान इही हजू संपत्ती नष्ट एनी. प्रत्येक एक देणे एने प्रिनासी एने खलाशी, एने जोला समुद्रामरीन कामावली, आखा सेटो उबरीयेल रेणा,

¹⁸ एने तान जाणेन केरीन सेटू देखीन आयडीन केह, “काल्ली नगरी आवो मोठला नगरी सारखी हि?”

¹⁹ एने आपणो आपणो मुंडीपोर मातड्यो टाकणे, एने रेडतेन एने शोक केरीन आयडीन आयडीन केती, हाय! हाय! हे मटली नगरी ज्यान संपत्तीच्या द्वारे समुद्राचे आखा नावी वालो श्रीमंत एय गीयो एता, एक क्षणांत उजळून गीया.

²⁰ “हे स्वर्ग, एने हे पवित्र माणहे, एने प्रेरितानो, एने भविष्यवक्तानो, तापोर आनंदने केरू, कारण बोगवान न्याय केरीन ताहे-या तुमूह बोदलीन आपील हि”

²¹ ओवतो एक बलवान स्वर्गदूतांन फिरावीन मोठला तोडीहार्को एक दिगुड विशेल, एने हे केयीन समुद्रा माय टाकील आपील, “मटली नगरी बाबेलोन ओहलाच मोठला बळाने पाडील जाहू, एने पोशा केध्दीह तान पत्ता नाहं लागणार.”

²² वीणा वाजावाले, एने गावनारे, एने पावा वाजावाले, एने तुतारी फुसणे शब्द पोशा केध्दीह तुमरीम होमल्या जाहू नाहं; एने काल्लोबी वाजाडनाराह काल्लोबी कारागीर पुण पोशा केध्दीह तावासी नाहं सापडील; एने गेरटी शब्द पोशा केध्दीह तुमरीम होमलायेल नाहं जाहू;

²³ एने दिवान उजालो पोशा केधीह तारेमाय नाय चोमकी, एने वोवडो एने नोवलाडीन शब्द पोशा केधी तुमरे माय नाय होमलाय नाहं; काहाकाय तारो वेपारी जोमनिन प्रधान एता, एने चेटकाने आखा जाती ठगवली गीयी एती.

²⁴ “भविष्यवाणी केरणे वाला एने पवित्र माणहे, एने पृथ्वीपोर आखा घात केरीन रक्त तामाय सापडील.”