प्रकाशितवाक्य 17 - नाहाली

मोठली वेश्या

¹ जो सात स्वर्गदूतांन आहने ते सात वाटकी एता, तामायरीन आवीन माहु हे कियील, “न्या आव, मी तुवाह एक मोठली वेश्या त्याचां दण्ड देखाळूहु, जी जादा पाण्या पोर बोहनी हि”

² “ज्यान हेरी पृथ्वीच्या राजान व्यभिचार किरील; एने पृथ्वीपोर रेणार तीन व्यविचाराचा सारखी दारान हेरी मस्त एईन गीया एता.”

³ तेवी ते माहु आत्मा माय जेंगलामाय लेईन गीयो, एने मी रातलो रेगान जीवा उपेर, जो निंदा नावामाय बोरील एतो एने ज्यान सात मुंडे एने दहा हिंग एता, एक बायकू ला बोहरीयील देखील.

⁴ ती बायकू जामण्यो एने रातला रेगांन फाडका पेरील एती, एने होनो एने मोगांली मोणी एने मोती केरीन होबाडील एती, एने तीन आथामाय एक होनान वाटकी एती जी अशुद्ध वस्तु केरीन एने व्यभिचार अशुद्ध वस्तु केरीन बोरील एती.

⁵ तीन निडालापूर ज्यो नाव लिखील एतो, “रहस्य-मोठली बाबेल धेर्तीपुर वेश्या एने अशुद्धन आहाक.”

⁶ मी ता बायकू ला पवित्र माणहान रक्त एने यीशुन गवाहीचे रक्त पिणे से लेट एय जायील हि देखील; तीह देखीन मी भोगलाईन एईन जाईल.

⁷ ऐवी ता स्वर्गदूत माहु कियेल, “तू काहा बोंगलाय रेनोह? मी ती बायकू एने ता जीव, ज्यापूर ती बोहील एती एने तान सात मुंडे एने दहा हिंग हेते, तुवाह भेद देखाडथू.”

⁸ जो जीव तू देखील हि, ज्यू पेल ते इतू, पुण ऐवी नाहं सुतु, एने आघात कुंडा मायरीन निकलीन विनाशामाय पोळी; एने पृथ्वी पुर रेणारे जान नाव जगान उत्पतीन समयामायरीन जीवनान पुस्तकामाय लिखील, आवो चिडा होव दशा देखीन कि पेल्ला एतो ऐवी नाहं हि ओवतो पोशा आव जाती, आश्च्यर्य केरती.

⁹ ता बुद्धीसाठी राज्यातम ज्ञान हि, जिच टाइम हि: ते हेरी मुंडे सात डोगो हि ज्यापूर ती बायकू बोहनी हि.

¹⁰ ते सात राजे पुण हि, पाच तर एय गीयो हि, एने एक आवा हि, एने एक ऐवी ताहवोर आवा नाहं, एने जेहीकाय आवी तर काही वेळा ताहवोर तान रेणे पुण अवश्य हि.

¹¹ जो जीव पेल एतो, एने ऐवी नाहं हि, तो जीवेच उगी हि एने ता सातीन माय उत्पन्न एनो, विनाशात पोळी.

¹² जे दहा हिंग तू देखील ते दहा राजा हि तान ऐवी ताहवोर राज्य नाहं मिळवणे, पुण आवो जीवान हेरी थोडच वेळा ताहवोर च्या केरता राजान सारखो अधिकार मिलिन.

¹³ ता आखा एक मोन एती, एने ते आपणा आपणा सामर्थ्य अधिकार ता जीव आपिन आपती.

¹⁴ तो कोकऱ्या हेरया लेडाती, एने कोकरा ज्यापूर जय मिलिन, कारण कि तो बोगवानान बोगवान, राजान राजा हि, एने जो हादीलाह निवाडीलाह एने विश्वास योग्य हि; हि ताभी जय जुळी.

¹⁵ ओवतो पोशो तो माहु कियील, “जो पाणी तू देखील, ज्यापूर वेश्या बोहील हि, ता माणहे गेर्दी जाती एने भाषा हि”

¹⁶ जे दहा हिंग तू देखील, ते जीव तापोर वेश्या हेरी द्वेष केरणू, एने तीह उजाड एने नग्न केरीन आपती, एने तीन माह खाइल टाकतीह, लावी तीह आकठाम पेटालीन टाकतीह.

¹⁷ काहाकाय कि बोगवान तान मोना माय हे टाकील कि ते ज्ञान जुवी पुरो केरूह, एने जेहीकाय ताहवोर बोगवानान वचन पुरो एय जाहो तो ताहवोर एक मोन एय आपणा आपणा राज्य ता जीवाह आपिन द्या.

¹⁸ “ती बायकू, जीह तू देखील हि, तो मोठू नगर हि जो राजा पुर राज्य केरणे.”