प्रकाशितवाक्य 15 - नाहाली

आखरी पीडा हेऱ्यो स्वर्गदूत

¹ ओवतो मी स्वर्गमाय एक उंजू मोठू एने अद्भुत चिन्ह देखील, अर्थात सात स्वर्गदूत ज्यान आहने सात पासाण पीडा एती, काहाकाय कि तान समाप्त एय इयेलपूर बोगवानान क्रोधा अंत हि.

² तेवी मी आकठाम जुडील एक काचे सारखो एक समुन्द्र देखील; एने जे माणहे ता जीव एने तीन मूर्ती पुर एने तान नावान आकडापूर जयवंत एय गीयो एता, ताह ता खासोओ समुद्राम आहने बोगवानान विना लेयीन उबरीयेल देखील.

³ ते बोगवानान दास मुसान चे गीत, एने कोक-यान गीत गावीन किथी एता, “हे आखा सर्वशक्तीमान प्रभु बोगवान, तारो कार्य महान हि अद्भुत हि; हे पिडीपिडी राजा, तारी चाल हाजो एने खेरो हि.”

⁴ “हे प्रभु, कूण तुवाह नाय बिय एने तार नावान महिमा नाय केरी? काहाकाय फक्त तूच पवित्र हि. एने आख्यू जात्यू तार ओगांण आवीन तुवाह वोंदती, काहाकाय तार न्यायान काम प्रगट एय जायेल हेते.”

⁵ ज्यान बादमाय मी दिखील, का स्वर्गामाय गवाहीन तम्बू मंदिर उगाड देना;

⁶ एने ता सातू स्वर्गदूत जां फाय त्यू सात पीडा एत्यू, तागान शुद्ध एने चमकदार फाडका पेरीन एने छातीपूर होनान पटटो बांधील एत्यू मंदिरामाय रीन बाहेर निकेलना.

⁷ तेवी ता चारू प्राणी मायरीन एकजाण ता सात स्वर्गदूतान बोगवान, जो पिडीन पिडी जीवतालो हि, तान कोपाने बोल्या होना हेरी सात वाटकी आपील;

⁸ एने बोगवानान महिमा एने तान सामर्थ्यान कारण मंदिर दुवाडामाय बोराय गीयो, एने जेवी जाहवोर तां सातू स्वर्गदूतान सातू पीडा समाप्त नाह एनी, ताहुकवोर कुणी मंदिरामाय ना जाय सेकनो.