प्रकाशितवाक्य 14 - नाहाली

कोकरू एने तान माणहा

¹ ओवतो मी दृष्टी केरील, एने देखू, तो कोकरा सियोन बोयडापोर उबरील हि, एने तान आहने एक लाख चौरेचाळीस हजार जन हि, ज्यानस निडालापूर तान एने तान आबोक चे नाव लिखील हि.

² एने स्वर्गामाय रीन माहु एक ओहलो शब्द होमलू आवा जे पाण्या हेर्यो जादा धारा एने मोठू गर्जनाचा शब्द एतो, एने जो शब्द मी होमलील तो ओहलो विना वाजनारो विना वाजाळताला हि.

³ ते सिहासना ओगाण एने चार प्राणी एने डाय डाया एक नोवालो गीत गावित एता. ता एक लाख चौरेचाळीस ह्जार जाणाह सोडीन, जे पृथ्वीपोररीन निकलीन वेचातो विसील गीया एता, कूण ते गीत नाहं हिकू शकत एतो.

⁴ हे जे हि जे बायकू हेरी अशुद्ध नाहं एय गीयो, पुण कुवारे हि; ते ज्याच हि कि जांबी कुठ कोकरा जाथू, ते तान पासाण आवीन जातेह; हे तर बोगवानान निमित्त पेल्ला फोल रेणू केरता माहु मायरीन वेचातो लीईल गीया हि.

⁵ तान मुया मायरीन केध्दीह ठेगीत नाहं निकेलना एता, ते निर्दोष हि.

तीन स्वर्गदूत

⁶ ओवतो मी एक उंजू स्वर्गदूताह आकाशान माय उडतालोन देखील, ज्यान आहनी पृथ्वीन उपेर रेणाराह प्रत्येक जातीन, कूल, एने भाषान, एने माणहाह होमलावणे केरता पिडीन पिडी सुवार्ता एती.

⁷ तान मोठली शब्दान कियील, “बोगवानान बिणु एने तान आराधना केरू, कारण कि तान न्याय केरणेन टाइम आवीन गीयी; एने तान भजन केरू, जीयाहा स्वर्ग एने पृथ्वी एने समुन्द्र एने पाण्यान खोदरा निर्माण किरील.”

⁸ ओवतो पोशो तान बाद एक उंजू, दिहरा स्वर्गदूताह ज्यो केतेलीन आवो, “पोड गीयोह, तो मोठलो बाबेल पोड गीयोह, जो तान व्यभिचारान रागामाय अंगूररस आख्यू जातीह पिवाळील हि.”

⁹ तान ओवतो उंजू, तिसरू, स्वर्गदूत मोठली स्वराने हे केतालून आवा, “जो कूण ता जीव एने तान मूर्तीइ पूजा केरूह, एने आपणो माथा नापून आपणो एता तापोर उपेर छांपल्या लेह.”

¹⁰ तो ते बोगवानान रागान अंगूररस, जी तान रागान वाटकामाय टाक दियील हि, पिय एने पवित्र स्वर्गदूतान ओगांण एने कोकऱ्यान ओगांण आग्ठान एने गंधकान पीडामाय पोडी.

¹¹ तान पिढांचा सेटू पिडीन पिडी उठिलो रेंय, एने जो ता जीव एने तान मूर्ती ची पूजा केरणू, एने जो तान नावान शिक्का छापिल लेनो, ताह रात दिह हुख जुळी नाहं.

¹² पवित्र माणाहान धीर ज्यामाय हि, जे बोगवानान आज्ञाला पाडील एने यीशुवर विश्वास केरणू.

¹³ ओवतो मी स्वर्गामाय रीन हा शब्द होमलील, “लिख: जे मुरील प्रभु माय मोरतालू, तो ऐवी तारीन धन्य हि.” आत्मा केणे, “होव, काहाकाय कि ते आपणो आखा परिश्रमा तारीन विश्रांती सापडे, एने तान कार्य तान हेरी जातेह.”

काटणी

¹⁴ मी देखील एने देखू, एक पाडील मेघ हि, एने ता मेघावर माणहान सोरो सरखोच कूण बोहील हि, ज्यान मुंडीपोर होना मुकूट एने आथामाय तीक्ष्ण धारेचा दातलो हि.

¹⁵ उवतू उंजू एक स्वर्गदूतांह मंदिरामाय रीन निकलीन, ताह जो वादला बोहील इतू, मोठला शब्दान आवाजामाय आयडीन केयील, “आपणो दातलो चालाडीन काटणी केर, काहाकाय काटणेन टाइम आव जाईल हि, ज्यानकेरता का पृथ्वीन खेती पाक जाईल हि.”

¹⁶ सेवट जो मेघावर बोहील एतो तान पृथ्वीपोर आपणो दातलो लागाडया, एने धेर्तीपुर कापणी केरील गीयी एती.

¹⁷ उंजू एक एने स्वर्गदूत ता मंदिरामाय रीन निकलील, जो स्वर्गाम हि, एने ताफाय भी धारदार दातलू एतु.

¹⁸ ओवतो एक उंजू स्वर्गदूत, ज्याह आकठाम उपेर अधिकार एतो वेदी मायरीन निकलील, एने तान फाय भी धारदार दातलू एतो ताह उचो शब्दान कियील, “आपणो तीक्ष्ण तोड दातलू लागाडील पृथ्वीन अंगूरा चे कोळी काप, काहाकाय कि तान घड पाकील हि.”

¹⁹ तेवी ता स्वर्गदूताने पृथ्वी उपेर आपणो दातलो लागाडया एने पृथ्वीच्या अंगूरां चे घड काटीन आपणो बोगवानान प्रकोप च्या मोठली कुंडामाय टाकीन आपील;

²⁰ एने नेगरान बाहेर ता अंगूर कुंडामाय अंगूर तुडविल्या गीया, एने अंगूर्य कुंडामेर्या ओलाज रक्त निकेलना घोडोह लगामा ताहवोर पोचील, एने शंभर कोसा ताहवोर वोयीन गीया.