Przysłów 5 - Nowa Biblia Gdańska

¹ Mój synu! Uważaj na Moją Mądrość; ku Mojej roztropności skłoń twe ucho,

² byś zachował rozwagę, a twoje usta strzegły poznania.

³ Bowiem usta cudzej kapią samościekającym miodem, a jej podniebienie gładsze jest niż oliwa.

⁴ Ale jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.

⁵ Jej nogi schodzą do śmierci, a jej kroki trzymają się Krainy Umarłych.

⁶ Chwieją się jej manowce, byś nie wyrównał sobie drogi życia; nie zdołasz jej poznać.

⁷ Zatem teraz, synowie, Mnie posłuchajcie oraz nie odstępujcie od wyroków Mych ust.

⁸ Oddalaj od niej twą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;

⁹ byś nie oddawał obcym twego wdzięku, a twoich lat – okrutnemu.

¹⁰ By obcy nie nasycali się twoim mieniem, a twe trudy nie przeszły na cudzy dom.

¹¹ Abyś w końcu nie jęczał, kiedy zanikną mięśnie i twoje ciało,

¹² i powiedział: Znienawidziłem napomnienia, a me serce gardziło przestrogą.

¹³ Nie słuchałem głosu mych przewodników i nie skłaniałem mojego ucha do moich nauczycieli.

¹⁴ Pośród zboru i zgromadzenia, ledwie nie popadłem we wszelkie nieszczęście.

¹⁵ Pij wodę z własnej krynicy oraz to, co tryska z dna twojej własnej studni.

¹⁶ Czy twe źródła mają się przelewać na zewnątrz; strumienie twoich wód na publiczne place?

¹⁷ Niech należą do ciebie samego, a nie do obcych przy tobie.

¹⁸ Niech twa krynica będzie błogosławiona, byś się cieszył kobietą twojej młodości.

¹⁹ Rozkoszna łania, urocza sarna – niech jej piersi nasycają cię każdego czasu; jej miłością wciąż możesz się odurzać.

²⁰ Bo czemu, Mój synu, miałbyś odurzać się obcą i pieścić łono cudzej?

²¹ Przed oczami WIEKUISTEGO, drogi każdego są otwarte i On toruje wszystkie jego ścieżki.

²² Niegodziwca oplątują jego własne winy oraz zostaje zatrzymany więzami swoich występków.

²³ On zginie z powodu braku karności i zabłąka się w pełni swojej głupoty.