غزل غزلها 7 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

محبوب

¹ ای شاهدخت من، پای‌های تو در کفش چه زیبا است. ران‌هایت مانند گوهرهایی هستند که هنرمندی آن‌ها را تراشیده باشد.

² ناف تو مانند پیاله‌ای است که هرگز از شراب خالی نیست. کمرت همچون دستهٔ گندمی است در میان سوسن‌ها.

³ سینه‌هایت مثل دو غزال دوقلو هستند.

⁴ گردنت مثل بُرجی از عاج است و چشمانت همانند چشمه‌های شهر حِشبون کنار دروازۀ بِیت‌ربیم. بینی تو به قشنگی بُرج لبنان است که بر سر راه دمشق قرار دارد.

⁵ سرت مثل کوه کَرمِل برافراشته و گیسوانت همچون ارغوان معطّرند؛ پادشاه اسیر حلقه‌های موی تو می‌شود.

⁶ ای محبوبۀ من، تو چقدر زیبا و دلکش هستی و عشق تو چقدر لذّت‌بخش است.

⁷ قامتی رعنا همچون درخت خرما و سینه‌هایی همچون خوشه‌های خرما داری.

⁸ گفتم که از این درخت خرما بالا می‌روم و میوه‌هایش را در دست خواهم گرفت. پستان‌هایت مانند خوشه‌های انگورند و بوی نَفَست مانند عطر سیب.

⁹ بوسه‌های تو همچون بهترین شراب‌ها است. باشد که این شراب به نرمی به گلوی محبوبم فروریزد و از لب و دهانش جاری گردد.

محبوبه

¹⁰ من از آنِ محبوبم هستم و اشتیاق او بر من است.

¹¹ بیا ای محبوب من تا به دشت و صحرا برویم و شب را در دهکده‌ای به سر بریم

¹² و صبح زود برخاسته به تاکستان‌ها برویم تا ببینیم که آیا تاک‌های انگور گل کرده و گُل‌هایشان شکُفته‌اند، و آیا درختان انار شکوفه زده‌اند. در آنجا عشق خود را به تو تقدیم خواهم کرد.

¹³ گُل‌های مِهرگیاه عطر افشانند و نزدیک درهای ما انواع میوه‌های گوارا وجود دارند. من همۀ چیزهای لذیذِ تازه و کهنه را برای تو، ای محبوبم، فراهم کرده‌ام.