رومیان 2 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

داوری الهی

¹ بنابراین ‌ای آدمی، تو کیستی که دربارۀ دیگران قضاوت می‌کنی؟ هرکه باشی هیچ عذری نداری؛ چون هرگاه اعمال دیگران را محکوم می‌کنی و خودت مرتکب آن اعمال می‌شوی، درحقیقت خودت را محکوم کرده‌ای.

² ما می‌دانیم که داوری خدا بر اشخاصی که چنین کارهایی را انجام می‌دهند، برحق است.

³ آیا تو گمان می‌کنی که با محکوم کردن دیگران از کیفر الهی خواهی رَست در‌حالی‌که همان کارها را انجام می‌دهی؟

⁴ آیا فراوانی مهر و بردباری و صبر خدا را ناچیز می‌شماری؟ مگر نمی‌‌‌دانی که منظور مهربانی خدا این ‌است که تو را به توبه راهنمایی نماید؟

⁵ با سخت‌دلی و بی‌میلی خود نسبت به توبه، عقوبت خود را تا روز ظهور غضب خدا و داوری عادلانۀ او پیوسته شدیدتر می‌سازی.

⁶ زیرا خدا به هر‌کس برحسب کارهایی که کرده است، پاداش یا کیفر خواهد داد.

⁷ خدا به کسانی‌که با شکیبایی در انجام دادن کارهای نیک در جستجوی جلال و عزّت و بقا هستند، حیات ‌جاودان خواهد بخشید.

⁸ و کسانی‌که خودخواه هستند و حقیقت را رد می‌کنند و به‌دنبال ناراستی می‌روند، آن‌ها مورد خشم و غضب خدا قرار خواهند گرفت.

⁹ برای همۀ آدمیانی که بدی را به‌جا می‌آورند، رنج و عذاب خواهد بود، اوّل برای یهودیان و سپس برای غیریهودیان.

¹⁰ امّا خدا به کسانی‌ که نیکوکاری نمایند، جلال و عزت و آرامش خواهد بخشید، اوّل به یهودیان و سپس به غیریهودیان،

¹¹ زیرا خدا تبعیض قائل نمی‌شود.

¹² همۀ آنانی که بدون داشتن شریعت موسی گناه می‌کنند، بدون شریعت هلاک خواهند شد و همۀ آنانی که تحت شریعت هستند و گناه می‌کنند، به‌وسیلهٔ شریعت محکوم خواهند شد.

¹³ زیرا شنیدن احکام شریعت کسی را در حضور خدا کاملاً نیک نمی‌سازد، بلکه کسانی‌که شریعت را انجام می‌دهند نیک شمرده می‌شوند.

¹⁴ امّت‌ها شریعت ندارند، امّا هرگاه به‌طور غریزی فرمان‌های شریعت را انجام بدهند، برای خود شریعتی هستند، اگرچه شریعت را ندارند.

¹⁵ رفتارشان نشان می‌دهد که مقرّرات شریعت در قلب‌هایشان نوشته شده و وجدان‌شان نیز درستی آن‌ را تأیید می‌کند، زیرا افکارشان یا آن‌ها را متّهم می‌کند و یا تبرئه می‌نماید.

¹⁶ طبق بشارتی که من می‌دهم، این روزی انجام خواهد گرفت که خدا به‌وسیلهٔ عیسای مسیح همۀ افکار پنهانی آدمیان را داوری می‌کند.

یهودیان و شریعت

¹⁷ امّا تو که خود را یهودی می‌نامی و به شریعت متّکی هستی و از این‌که خدا را می‌شناسی، به خود می‌بالی

¹⁸ و ارادۀ او را می‌دانی و به‌ سبب این‌که در شریعت تربیت شده‌ای، آنچه را که درست است برمی‌گزینی

¹⁹ و خاطرجمع هستی که راهنمای کوران و نور ساکنان تاریکی

²⁰ و معلّم نادانان و آموزگار کودکان می‌باشی و صاحب شریعت هستی که مظهر معرفت و حقیقت است.

²¹ پس تو که دیگران را تعلیم می‌دهی، چرا خود را تعلیم نمی‌دهی؟ تو که موعظه می‌کنی که دزدی نباید کرد، آیا خودت دزدی نمی‌کنی؟

²² تو که می‌گویی زنا نکن، آیا خودت زنا نمی‌کنی؟ تو که از بُت‌ها نفرت داری، آیا پرستشگاه‌ها را غارت نمی‌کنی؟

²³ تو که به شریعت فخر می‌کنی، آیا با شکستن شریعت نسبت به خدا بی‌حرمتی نمی‌کنی؟

²⁴ چنان‌که نوشته شده است: «به‌ سبب شما یهودیان، مردمان غیریهود نام خدا را بی‌حرمت می‌سازند.»

²⁵ چنانچه از شریعت اطاعت کنی، ختنۀ تو ارزش دارد؛ امّا اگر از شریعت سرپیچی نمایی، مثل این است که هرگز ختنه نشده‌ای.

²⁶ اگر یک غیریهودی که ختنه نشده است از فرمان‌های شریعت اطاعت نماید، آیا ختنه‌ شده به‌حساب نخواهد آمد؟

²⁷ پس شخصی که جسماً ختنه نشده است ولی احکام شریعت را انجام می‌دهد، تو را که با وجود داشتن کتاب و نشانۀ ختنه، از شریعت تجاوز می‌کنی، محکوم خواهد ساخت.

²⁸ زیرا یهودی حقیقی کسی نیست که ظاهراً یهودی باشد و ختنۀ واقعی تنها یک عمل جسمانی نیست،

²⁹ بلکه یهودی واقعی شخصی است که در باطن یهودی باشد، یعنی قلبش ختنه شده باشد، و این نیز ‌کار روح خدا است، نه کار شریعت مکتوب. این شخص از جانب خدا تحسین می‌شود و نه از جانب انسان.