رومیان 1 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

مقدّمه

¹ از طرف پولس غلام عیسای ‌مسیح و رسولی که خدا برای بشارت مژدۀ انجیل برگزیده و فراخوانده است.

² خدا مژدۀ انجیل را مدّت‌ها پیش به‌وسیلهٔ انبیای خود در کتب مقدّس وعده داد.

³ این مژده دربارۀ پسر او، خداوند ما عیسی ‌مسیح است که از لحاظ انسانیّت یکی از فرزندان داوود بود

⁴ و با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتمندی ثابت نمود که از لحاظ قدّوسیّت الهی، او پسر خدا است، همانا خداوند ما عیسای مسیح.

⁵ خدا به‌وسیلهٔ مسیح به ما فیض عطا فرمود تا رسولان او باشیم و همۀ ملّت‌ها را به ایمان به مسیح و اطاعت از او هدایت کنیم.

⁶ شما رومیان نیز شامل این دعوت هستید تا ازآنِ عیسی ‌مسیح شوید.

⁷ من این نامه را به همۀ شما محبوبان خدا در روم که خوانده شده‌اید تا از مقدّسین باشید، می‌نویسم. فیض و آرامش پدر ما خدا و عیسای مسیح خداوند با شما باد!

دعای شکرگزاری

⁸ قبل از هر چیز خدای خود را به وساطت عیسای مسیح برای همۀ شما شکر می‌کنم، زیرا ایمان شما در تمام دنیا شهرت یافته است.

⁹ خدا، آن خدایی که او را با اعلام مژدۀ انجیل دربارۀ پسرش از دل‌وجان خدمت می‌نمایم، شاهد است

¹⁰ که همیشه در وقت دعا شما را به‌یاد می‌آورم و درخواست می‌کنم که در صورت امکان اگر خدا بخواهد بالاخره به دیدن شما موفّق شوم،

¹¹ زیرا بسیار آرزومندم که شما را ببینم تا از برکتی روحانی شما را بهره‏‌مند ساخته تقویت نمایم.

¹² مقصودم این است که ما توسط ایمان یکدیگر تقویت شویم، من از ایمان شما و شما از ایمان من.

¹³ ای برادرانِ من، نمی‌‌‌خواهم بی‌خبر باشید که بارها قصد داشتم نزد شما بیایم، امّا همیشه مانعی پیش آمده است. من خواسته‌ام همان طوری که در میان ملّت‌های دیگر ثمر به بار آوردم، در میان شما نیز ثمر داشته باشم.

¹⁴ زیرا من نسبت به همه، ‌از متمدنین گرفته تا وحشیان، از حکیمان گرفته تا نادانان، دِینی به گردن دارم.

¹⁵ بنابراین اشتیاق دارم که به‌قدر توانایی خود، مژدۀ انجیل را به شما نیز که در روم به‌سر می‌برید، اعلام نمایم.

قدرت انجیل

¹⁶ زیرا من از انجیل خِجِل نیستم، از آن‌رو که انجیل، قدرت خدا است برای نجات هر‌کس که به آن ایمان آورد، اوّل یهودیان و سپس غیریهودیان.

¹⁷ زیرا در انجیل است که خدا آدمیان را کاملاً نیک می‌شمارد و این از ابتدا تا انتها بر ایمان استوار است، چنان‌که نوشته شده است: «شخص نیکو به ایمان زندگی خواهد کرد.»

گناه بشر

¹⁸ غضب خدا از آسمان بر هرگونه گناه و شرارت آدمیان مکشوف می‌شود که با شرارت‌ خود مانع شناختن حقیقت می‌شوند.

¹⁹ زیرا آنچه آدمیان می‌توانند دربارۀ خدا بدانند بر آن‌ها آشکار است، چون خدا آن‌ را در پیش چشمان ایشان قرار داده است.

²⁰ از زمان آفرینش دنیا، صفات نادیدنی او یعنی قدرت ازلی و الوهیّت او در آنچه او آفریده است به‌روشنی مشاهده می‌شود و از این‌رو آن‌ها ابداً عذری ندارند.

²¹ اگرچه آن‌ها خدا را شناختند ولی آن‌طوری‌که شایستۀ خدا است از او تکریم و تشکّر نکردند. در عوض افکارشان کاملاً پوچ گشته و درک و فهم آن‌ها تیره شده است.

²² اگرچه ادّعای حکمت می‌کردند، احمق گردیدند.

²³ آن‌ها به‌جای پرستش جلال خدای غیرفانی، به پرستش بُت‌هایی شبیه انسان فانی و پرندگان و چهارپایان و خزندگان پرداختند.

²⁴ به‌این‌جهت خدا ایشان را با شهواتِ دلشان در ناپاکی واگذاشت تا با یکدیگر بدن‌های خود را ننگین سازند.

²⁵ آنان حقیقت خدا را کنار گذاشته دروغ را پذیرفتند و آفریده‌های خدا را به ‌عوض خود آفریدگار پرستش و خدمت نمودند، ‌آفریدگاری ‌که تا ابد شایستۀ ستایش است.

²⁶ بنابراین خدا آدمیان را تسلیم شهوات ننگین خودشان کرده است. حتّی زن‌ها روابط طبیعی جنسی را با آنچه غیر طبیعی است عوض کردند.

²⁷ همچنین مردان نیز روابط جنسی طبیعی را با زن‌ها ترک نمودند و در آتش ‌شهوت برای هم‌جنسان خود سوختند. مردان مرتکب کارهای ‌شرم‌آور با مردان دیگر شدند و در وجود خودشان مجازاتی ‌را که درخور چنین خطایی است، دیدند.

²⁸ چون آن‌ها شناخت خدا را امری ناچیز شمردند، خدا نیز آن‌ها را تسلیم افکار فاسدشان نمود تا کارهای زشت و ناشایست به‌جا آورند.

²⁹ آن‌ها از انواع شرارت و بدی و طمع و بدخواهی و همچنین از حسادت و آدم‌کشی و نزاع و فریب‌کاری و سوءنیّت پُر هستند. آن‌ها شایعه می‌سازند

³⁰ و از یکدیگر بدگویی می‌کنند، از خدا نفرت دارند، گستاخ و متکبّر و لاف‌زن هستند و برای انجام کارهای‌ شرارت‌آمیز ابتکار به خرج می‌دهند و از والدین خود سرپیچی می‌کنند.

³¹ بی‌فهم و بی‌وفا و بی‌عاطفه و بی‌رحمند.

³² و با وجود این‌که فرمان خدا را می‌دانند که مجریان چنین کارها مستوجب مرگند، ولی نه فقط خودشان این ‌کارها را می‌کنند، بلکه کسانی را نیز که چنین کارهایی را می‌کنند گرامی می‌دارند.