مکاشفه 9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ در این وقت، پنجمین فرشته در شیپور خود دمید و من ستاره‌ای را دیدم که به زمین افتاد و کلید «چاه بی‌انتها» به آن ستاره داده شد؛

² ستاره با آن کلید، چاه بی‌انتها را گشود و از چاه دودی مانند دود یک کورۀ بزرگ برخاست و خورشید و هوا از دود چاه، تیره‌وتار گشتند.

³ آنگاه از میان دود ملخ‌هایی به زمین آمدند و به آنان قدرتی مثل قدرت عقرب داده شد،

⁴ و به آن‌ها گفته شد که به علف زمین و گیاهان و درختان کاری نداشته باشند، بلکه فقط به آدمیانی که مُهر خدا را بر خود ندارند، آسیب برسانند.

⁵ به آن‌ها اجازه داده شد این آدمیان را به مدّت پنج ماه شکنجه دهند و مانند کسانی‌ که از نیش عقرب رنج می‌برند، آن‌ها را عذاب دهند، ولی اجازۀ کشتن آن‌ها را نداشتند.

⁶ در آن زمان این مردمان آرزوی مرگ خواهند کرد، امّا به آرزوی خود نخواهند رسید. مشتاق مردن خواهند بود، ولی مرگ به سراغ آن‌ها نخواهد آمد.

⁷ این ملخ‌ها مثل اسبان آمادۀ نبرد بودند. بر روی سر آن‌ها چیزهایی شبیه به تاج‌های زرّین قرار داشت. چهرهٔ آن‌ها مانند چهرهٔ انسان بود.

⁸ موهایشان مانند موهای زن‌ها بود و دندان‌هایی مثل دندان‌های شیر داشتند

⁹ و سینه‌پوش‌هایی مانند زره‌های آهنین داشتند و صدای بال‌هایشان مانند صدای اسبان و ارّابه‌هایی بود که به میدان جنگ هجوم می‌آورند.

¹⁰ آن‌ها مانند عقرب، دُم‌های نیشداری دارند و قادرند با آن‌ها مردم را به مدّت پنج ماه شکنجه دهند.

¹¹ پادشاه آن‌ها فرشتۀ چاه بی‌انتها است که نامش به عبرانی «ابدون» و در یونانی «آپولیون» یعنی نابود کننده می‌باشد.

¹² بلای اوّل به پایان رسید، امّا دو بلای دیگر هست که باید بیاید.

¹³ آنگاه ششمین فرشته در شیپور خود دمید و من از چهار گوشۀ قربانگاهِ طلایی که در حضور خدا قرار دارد، صدایی شنیدم

¹⁴ که به فرشتۀ ششم که شیپور را به دست داشت ‌گفت: «چهار فرشته‌ای را که در رود بزرگ فرات بسته شده‌اند، آزاد کُن.»

¹⁵ پس آن چهار فرشته که برای همین ساعت و همین ماه و همین سال آماده نگاه داشته شده بودند، آزاد شدند تا یک‌سوّم آدمیان را بکُشند.

¹⁶ من شنیدم که تعداد سواران آن‌ها دویست میلیون نفر بود.

¹⁷ در رؤیایی که من دیدم، اسبان و سواران آن‌ها چنین بودند: سواران سینه‌پوش‌هایی به رنگ‌های سرخ آتشین و آبی و زرد گوگردی بر تن داشتند. اسبان سرهایی مانند سر شیر داشتند و از دهانشان آتش و دود و گوگرد بیرون می‌آمد.

¹⁸ با این سه بلا یعنی آتش و دود و گوگرد که از دهانشان بیرون می‌آمد، یک‌سوّم آدمیان کُشته شدند.

¹⁹ قدرت اسبان در دهان و دُم‌های آن‌ها بود. زیرا دُم‌هایشان به مارهایی شباهت داشت که با سَرخود می‌گزیدند و صدمه می‌زدند.

²⁰ بقیّۀ آدمیان که از این بلاها کُشته نشده بودند، از بُت‌هایی که خود ساخته بودند، دست نکشیدند و از پرستش دیوها و بُت‌های ساخته شده از طلا، نقره، برنز، سنگ و چوب که قادر به دیدن و شنیدن و راه رفتن نیستند، باز نایستادند

²¹ و از آدم‌کشی و جادوگری و زنا و دزدی توبه نکردند.