مکاشفه 6 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شکستن مُهرها

¹ در آن هنگام که برّه، نخستین مُهر از آن هفت مُهر را گشود، من ناظر بودم و شنیدم که یکی از آن موجودات زنده با صدایی مانند رعد می‌گفت: «بیا!»

² و ناگهان اسب سفیدی دیدم که سوار آن، کمانی به دست داشت؛ تاجی به او داده شد، و او پیروزمندانه عازم فتح و ظفر شد.

³ وقتی برّه، دوّمین مُهر را گشود، شنیدم که موجود زندهٔ دوّم می‌گفت: «بیا!»

⁴ و اسب دیگری که به سرخی آتش بود، بیرون آمد و به سوار آن قدرت داده شد که صلح را از روی زمین بردارد تا انسان‌ها همدیگر را بکُشند و به او شمشیر بزرگی داده شد.

⁵ وقتی برّه، سوّمین مُهر را گشود، شنیدم که سوّمین موجود زنده می‌گفت: «بیا!» آنگاه نگاه کردم و اسب سیاهی را دیدم، که سوارش ترازویی به دست داشت

⁶ و صدایی از میان آن چهار موجود زنده به گوشم رسید که می‌گفت: «قیمت یک پیمانه گندم و یا سه پیمانه جو، یک دینار خواهد بود. به روغن زیتون و شراب آسیبی مرسان.»

⁷ زمانی‌‌که او چهارمین مُهر را گشود، صدای چهارمین موجود زنده را شنیدم که ‌می‌گفت: «بیا!»

⁸ وقتی به آنجا نگاه کردم، اسب رنگ پریده‌ای را دیدم که نام سوارش مرگ بود و دنیای مردگان به‌دنبالش می‌آمد. به آن‌ها قدرتی داده شد تا یک چهارم زمین را با شمشیر و قحطی و امراض مُهلک و حیوانات وحشی بکُشند.

⁹ وقتی پنجمین مُهر را گشود، در زیر قربانگاه ارواح کسانی را دیدم که به‌خاطر کلام خدا و اعتراف ایمان خود کُشته شده بودند.

¹⁰ آن‌ها با صدای بلند فریاد زدند: «ای خداوندِ قدّوس و راستین، تا به کی بر ساکنین زمین داوری نمی‌کنی و انتقام خون ما را از آن‌ها نمی‌گیری؟»

¹¹ به هریک از آن‌ها ردای سفیدی دادند و به آن‌ها گفته شد که اندکی دیگر بیارامند تا تعداد هم‌قطاران و ایمان‌داران که می‌باید مثل آنان کُشته شوند، کامل گردد.

¹² آنگاه وقتی برّه، ششمین مُهر را گشود، دیدم که زمین‌لرزۀ شدیدی رخ داد. خورشید مانند پلاسی سیاه گشت، ماه کاملاً مثل خون، سرخ شد.

¹³ ستارگان آسمان مانند انجیرهای نارس که از تُندباد به زمین می‌ریزند، فروریختند.

¹⁴ آسمان مانند طومار درهم‌ پیچیده‌ای ناپدید شد و همۀ کو‌ه‌ها و جزیره‌ها از جای خود منتقل شدند

¹⁵ و پادشاهان و فرمانروایان زمین، سرلشکران و ثروتمندان، زورمندان و همۀ انسان‌ها، چه برده و چه آزاد، خود را در غارها و در میان صخره‌های کوه‌ها پنهان ساختند.

¹⁶ آن‌ها به کوه‌ها و صخره‌ها ‌می‌گفتند: «به روی ما بیفتید و ما را از چهرۀ تخت‌نشین و از غضب برّه پنهان کنید،

¹⁷ زیرا روز عظیم غضب آن‌ها رسیده است، و چه کسی می‌تواند آن را تحمّل کند؟»