مکاشفه 18 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

سقوط بابِل

¹ سپس فرشته‌ای را دیدم که از آسمان پایین می‌آمد. او اقتداری عظیم داشت و زمین از جلال او نورانی شد.

² آنگاه با صدایی بلند گفت: «بابِل سقوط کرده است، سقوط کرده است بابِل بزرگ! بابِل، مسکن دیوها و مکان ارواح خبیث و مسکن پرندگان نجس و نفرت‌انگیز شده است،

³ زیرا همۀ ملل از شراب غضب‌آلود زناکاری او نوشیده‌اند. شاهان زمین با او زنا کرده‌اند و بازرگانان جهان از تجمّلات زیاد او ثروتمند شده‌اند.»

⁴ آنگاه صدای دیگری از آسمان شنیدم که می‌گفت: «از او بیرون آیید. ای قوم من، مبادا شریک گناهان او گردید و در بلاهایش سهیم شوید!

⁵ زیرا گناهان او تا به فلک انباشته شده و خدا ظلم‌هایش را از یاد نبرده است.

⁶ همان‌طور که او رفتار کرده است، با او رفتار کنید. برای آنچه کرده است، دوچندان به او بازگردانید؛ پیاله‌اش را دو برابر غلیظ‌تر از پیاله‌ای بگردانید که او برای شما تهیّه کرده بود.

⁷ او را به همان اندازه که به جلال و تجمّل خویش فخر می‌کرد، غم و عذاب دهید. چون او در دل خود می‌گوید: 'من مثل ملکه بر تخت خود نشسته‌ام! من دیگر بیوه نیستم و غم را هرگز نخواهم دید.'

⁸ به‌این‌جهت تمام بلاها یعنی مرگ و غم و قحطی در یک روز به او روی خواهند آورند و او در آتش خواهد سوخت، زیرا قادر است خداوند، خدایی که این‌چنین او را کیفر می‌دهد.»

⁹ هرگاه پادشاهان زمین که با او زنا کرده‌اند و از تجمّل زیاد او بهره‌مند شده‌اند، دود سوختن او را ببینند، به حال او گریه و زاری خواهند کرد.

¹⁰ آن‌ها از ترس عذابی که او متحمّل می‌شود، دور ایستاده خواهند گفت: «وای، وای! ای شهر بزرگ، ای بابِل، ای شهر پُرقدرت که در یک ساعت به کیفر خود رسیدی!»

¹¹ بازرگانان جهان نیز اشک خواهند ریخت و برای او سوگواری خواهند نمود، زیرا دیگر کسی کالاهای آنان را نمی‌‌خرد.

¹² دیگر کسی کالاهای طلا و نقره، جواهرات و مروارید، لباس‌های ارغوانی و قرمز، یا ابریشم و کتان ظریف، انواع چوب‌های قیمتی و معطّر، انواع ظروف عاجی، چوبی، برنزی، آهنین و یا مرمری،

¹³ دارچین و ادویه، عطریّات و بُخور، کُندُر، و مُرّ، شراب و روغن، آرد و گندم، گاو و گوسفند، اسب و ارّابه‌های جنگی و حتّی غلامان و نفوس انسانی آن‌ها را نمی‌‌خرد.

¹⁴ آن میوه‌ای را که سخت در آرزوی تصاحبش بودی، از دست دادی و تجمّل و شکوه تو از بین رفته است و دیگر هیچ‌وقت آن‌ها را نخواهی یافت.

¹⁵ بازرگانانِ این کالاها که ثروت خود را از آن شهر به دست می‌آوردند، از ترس عذابی که او می‌کِشد، دور خواهند ایستاد و با گریه و ماتم خواهند گفت:

¹⁶ «وای، وای! ای شهر بزرگ که خود را به لباس‌های کتان ظریف ارغوانی و قرمز ملبّس و با طلا و جواهر و مروارید آراسته کرده بودی!

¹⁷ در یک ساعت همۀ ثروت تو تباه گردیده است!» تمام ناخدایان و ملّاحان و مسافران دریا و آنانی که از راه دریا تجارت می‌کنند، دور ایستادند.

¹⁸ همین‌که دود سوختن او را دیدند، فریاد زده گفتند: «آیا هرگز شهری مثل این شهر بزرگ بوده است؟»

¹⁹ آن‌ها بر سرهای خود خاک ریخته با گریه و زاری فریاد زده می‌گفتند: «وای، وای! ای شهر بزرگ، شهری که تمام کشتی‌داران دریا از ثروت او ثروتمند شدند! زیرا او در یک ساعت ویران شده است.»

²⁰ ای آسمان از نابودی او شادی کن! ای مقدّسین و رسولان، و ای انبیا شادی کنید، چون خداوند انتقام شما را از او گرفته است!

²¹ آنگاه فرشته‌ای نیرومند، سنگی را که به بزرگی سنگ آسیاب بود برداشت و به دریا پرت کرد و گفت: «همین‌طور بابِل، آن شهر بزرگ، به‌سختی پرت خواهد گردید و دیگر یافت نخواهد شد.

²² دیگر صدای چنگ‌نوازان، مطربان، نی‌زنان و شیپورزنان در تو شنیده نخواهد شد! دیگر صنعتگرانِ هیچ حرفه‌ای در تو یافت نخواهد شد! دیگر صدای آسیاب در تو به گوش نخواهد رسید!

²³ و نور چراغ در تو دیده نخواهد شد! و دیگر صدای عروس و داماد در تو به گوش نخواهد رسید! روزگاری تمام بازرگانان تو بزرگان جهان بودند و تو با جادوی خود همۀ ملل را فریفته بودی.»

²⁴ در بابِل بود که خون انبیا و خون مقدّسان و خون همۀ مقتولان روی زمین یافت شد.