مکاشفه 14 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

سرود مقدّسین

¹ آنگاه نگاه کردم و برّه را بر فراز کوه صهیون ایستاده دیدم. همراه او یکصد و چهل‌وچهار هزار نفر بودند که نام او و نام پدرش بر پیشانی آن‌ها نوشته شده بود.

² از آسمان صدایی شنیدم که مانند صدای آبشار و غرّش شدید رعد و صدای سرودِ چنگ‌نوازانی بود که چنگ‌های خود را می‌نواختند.

³ آن‌ها در برابر تخت و در حضور چهار موجود زنده و پیران سرودی تازه می‌سراییدند. آن سرود را هیچ‌کس نمی‌توانست بیاموزد، مگر آن یکصد و چهل‌وچهار هزار نفر که از تمام دنیا بازخرید شده بودند.

⁴ اینان مردمانی هستند که خود را با زن‌ها نیالوده‌اند و باکره هستند و هر جا که برّه می‌رود، به‌دنبال او می‌روند. آن‌ها نوبر کسانی هستند که از میان انسان‌ها برای خدا و برّه بازخرید شده‌اند.

⁵ هیچ دروغی در دهان ایشان یافت نشد؛ آن‌ها بی‌عیب هستند.

سه فرشته

⁶ آنگاه فرشتهٔ دیگری را دیدم که در وسط آسمان در حال پرواز بود و مژدهٔ جاوادنی را به زمینیان و به همۀ ملّت‌ها و طایفه‌ها و زبان‌ها و قوم‌ها می‌رسانید.

⁷ او با صدایی بلند فریاد می‌زد: «از خدا بترسید و او را حمد گویید، زیرا که ساعت داوری او فرارسیده است. او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌ها را آفرید، پرستش نمایید.»

⁸ سپس فرشته‌ای دیگر یعنی فرشتۀ دوّم ظاهر گشت و فریاد برآورد: «منهدم شد، منهدم شد بابِل بزرگ، همان که تمام ملّت‌ها را مجبور کرد تا از شراب غضب‌آور زناکاری او بنوشند.»

⁹ فرشتۀ سوّم آمد و با صدای بلندی فریاد زده گفت: «هر کسی که حیوان وحشی و پیکرۀ او را پرستش نماید و نشانۀ او را بر پیشانی و یا دست خود بگیرد،

¹⁰ شراب غضب خدا را خواهد نوشید، یعنی شرابی پُرمایه و خالص که در جام خشم او ریخته شده. آن‌ها در برابر فرشتگان مقدّس و در برابر برّه در شعله‌های آتش و گوگرد عذاب خواهند دید.

¹¹ دود آتشی که آن‌ها را عذاب می‌دهد تا ابد بلند خواهد بود و برای آنانی که حیوان وحشی و پیکره‌اش را پرستش می‌کنند و نشان او را دریافت می‌دارند، نه در روز آرامشی است و نه در شب.

¹² این پایداری مقدّسین را می‌طلبد، آنان که احکام خدا را نگاه می‌دارند و ایمان خود را به عیسی حفظ می‌کنند.»

¹³ صدایی از آسمان شنیدم که می‌گفت: «این را بنویس: خوشا به حال کسانی‌ که از این پس در خداوند می‌میرند.» و روح خدا می‌گوید: «آری، آنان از زحمات خویش راحت خواهند شد، زیرا نتیجهٔ کارهایشان با آن‌ها خواهد بود.»

دروی محصول زمین

¹⁴ آنگاه همچنان که می‌نگریستم، ابر سفیدی ظاهر شد و بر آن ابر کسی مانند پسر انسان نشسته بود که تاجی طلایی بر سر و داسی تیز در دست داشت.

¹⁵ و فرشتۀ دیگری از معبد بیرون آمد و با صدایی بلند خطاب به آن‌کس که روی ابر نشسته بود گفت: «داس خود را بردار و درو کن؛ زیرا موسم درو رسیده و محصول زمین کاملاً آمادهٔ برداشت است.»

¹⁶ پس آن‌کس که روی ابر نشسته بود، داس خویش را بکار برد و محصول زمین درو شد.

¹⁷ بعد فرشتۀ دیگری از معبد آسمان بیرون آمد. او نیز داس تیزی در دست داشت.

¹⁸ سپس از قربانگاه فرشتۀ دیگری که حافظ آتش قربانگاه است، آمد و به صاحب داس تیز فریاد زده گفت: «داس تیز خود را بکار ببر و انگورهای تاکستان این جهان را بچین. زیرا خوشه‌های آن رسیده است.»

¹⁹ پس آن فرشته داس خود را بکار برد و انگورهای تاکستان این جهان را چید و آن‌ها را در چرخُشتِ بزرگ غضب خدا ریخت.

²⁰ انگورها در خارج شهر در آن چرخُشت لگدکوب شد، و سیلابی از خون جاری شد که به مسافت سی‌صد کیلومتر و به بلندی افسار اسبان بود.