مکاشفه 13 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

دو حیوان وحشی

¹ آنگاه دیدم که یک حیوان وحشی از میان دریا بیرون می‌آید که ده شاخ و هفت سر داشت. بر هر شاخش تاجی قرار داشت و بر هر سرش، نامی کُفرآمیز نوشته شده بود.

² این حیوان وحشی مثل پلنگی بود که پای‌هایش مانند پای‌های خرس و دهانش چون دهان شیر بود. اژدها قدرت و تخت و اختیارات وسیع خود را به او بخشید.

³ به نظر می‌رسید که یکی از سرهای حیوان وحشی ضربه‌ای مُهلک دیده بود ولی آن زخم مُهلک التیام یافته بود. همۀ دنیا حیرت‌زده به‌دنبال آن حیوان می‌رفتند.

⁴ مردم اژدها را پرستش می‌کردند، زیرا او اختیارات خود را به آن حیوان وحشی بخشیده بود. آن‌ها حیوان وحشی را نیز پرستش کرده می‌گفتند: «کیست همتای این حیوان؟ کیست که بتواند با او بجنگد؟»

⁵ به آن حیوان وحشی اجازه داده شد، که سخنان گزاف و کُفرآمیز بگوید و به مدّت چهل‌و‌دو ماه از اقتدار خود استفاده نماید.

⁶ او زبان خود را به کُفرگویی علیه خدا گشود و به نام او و مأوای آسمانی او با تمام ساکنان آن ناسزا می‌گفت.

⁷ او همچنین اجازه یافت تا با مقدّسین خدا بجنگد و بر آن‌ها غلبه کند و بر همۀ طایفه‌ها و ملّت‌ها و زبان‌ها و قبایل جهان اقتدار یابد.

⁸ همۀ جهانیان او را پرستش خواهند کرد، یعنی کسانی‌ که نامشان در دفتر حیات که متعلّق به برّه که قبل از پیدایش عالم قربانی شده بود، ثبت نشده است.

⁹ «ای کسانی‌ که گوش دارید، بشنوید!

¹⁰ اگر قرار باشد کسی به اسارت برود، به اسارت خواهد رفت و اگر قرار باشد کسی با شمشیر کُشته شود، با شمشیر کُشته خواهد شد. این پایداری و ایمان مقدّسین را می‌طلبد.»

¹¹ آنگاه حیوان وحشی دیگری را دیدم که از زمین بیرون آمد. او دو شاخ مانند شاخ‌های برّه داشت و مثل اژدها سخن می‌گفت.

¹² او در حضور حیوان اوّل از قدرت و اختیار او استفاده می‌کرد و همۀ زمین و ساکنانش را به پرستش حیوان نخستین، که زخم کُشنده‌اش التیام یافته بود، مجبور می‌ساخت.

¹³ او معجزات بزرگی انجام می‌داد؛ حتّی در مقابل چشم همه از آسمان آتش بر زمین بارانید

¹⁴ و با معجزاتی که اجازه داشت در حضور حیوان اوّل انجام دهد، ساکنان زمین را اغفال نمود و به آن‌ها گفت که پیکره‌ای به‌افتخار آن حیوان که با شمشیر زخمی شده و هنوز زنده بود بسازند.

¹⁵ او اجازه یافت به پیکرۀ آن حیوان بدمد تا بتواند سخن بگوید و نیز آنانی را که پیکره را پرستش نمی‌کردند، بکُشد.

¹⁶ همچنین همه را از کوچک و بزرگ، ثروتمند و بینوا، آزاد و برده، مجبور می‌ساخت که روی دست راست یا پیشانی خود علامت‌گذاری شوند.

¹⁷ و هیچ‌کس اجازۀ خرید و فروش نداشت، مگر آنکه علامت حیوان، یا اسمش یا عدد نامش، را بر خود داشته باشد.

¹⁸ در اینجا حکمت لازم است؛ هر فرد هوشمندی می‌تواند عدد آن حیوان را محاسبه کند زیرا آن عدد یک شخص است: عددش شش‌صد و شصت و شش می‌باشد.