اعداد 9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

دوّمین فِصَح

¹ در ماه اوّل سال دوّم، پس از آنکه قوم اسرائیل از سرزمین مصر بیرون آمدند، خداوند در صحرای سینا به موسی گفت:

^2-3 «بنی‌اسرائیل هنگام غروب روز چهاردهم این ماه مراسم عید فِصَح را برگزار کنند. برای برگزاری این مراسم، از فرمان‌ها و دستوراتی که من داده‌ام اطاعت نمایید.»

⁴ پس موسی به بنی‌اسرائیل گفت مراسم عید فِصَح را به‌جا آورند.

⁵ در غروب روز چهاردهم ماه اوّل سال دوّم، مراسم عید را طبق دستورات خداوند به موسی در صحرای سینا به‌جا آوردند.

⁶ ولی عدّه‌ای از مردان در اردوی اسرائیل که به‌علّت تماس با جسد مُرده ناپاک شده بودند، نتوانستند عید فِصَح را در آن روز به‌جا آوردند. آن‌ها نزد موسی و هارون رفته

⁷ گفتند: «ما در اثر تماس با جسد، ناپاک شده‌ایم، ولی چرا ما نباید مثل سایر مردم در این عید، قربانی‌های خود را به خداوند تقدیم کنیم؟»

⁸ موسی به آن‌ها گفت: «صبر کنید تا من در این مورد از خداوند دستور بگیرم.»

⁹ خداوند به موسی گفت:

¹⁰ «اگر یکی از شما و یا فرزندان شما در اثر تماس با جسد مُرده ناپاک شود، یا در سفری طولانی باشد، و نتواند در مراسم عید شرکت نماید، بازهم می‌تواند عید فِصَح را برای خداوند به‌جا آورد.

¹¹ او باید یک ماه بعد از عید، یعنی در عصر ماه دوّم، فِصَح را با نان بدون خمیرمایه و سبزی‌های تلخ بخورد.

¹² او نباید چیزی را باقی بگذارد یا استخوانی از آن‌ را بشکند، و باید از تمام دستورات فِصَح اطاعت نماید.

¹³ امّا کسی‌ که ناپاک و یا مسافر نباشد و از انجام مراسم عید فِصَح خودداری کند، باید از میان قوم منقطع شود، زیرا در وقت معیّن قربانی خود را به خداوند تقدیم نکرده است. آن شخص گناهکار شمرده خواهد شد.

¹⁴ «اگر یک نفر بیگانه در بین شما سکونت دارد، او هم می‌تواند مراسم عید فِصَح را با اطاعت از مقرّرات آن برای خداوند، به‌جا آورد. مقرّراتِ عید فِصَح، چه برای بنی‌اسرائیل و چه برای بیگانگان، یکسان است.»

ابر راهنما

¹⁵ در روزی‌ که خیمهٔ مقدّس را برپا کردند، ابری خیمه را پوشاند و از شب تا صبح به شکل آتش بالای خیمه باقی ماند.

¹⁶ به همین ترتیب، ابر همیشه در روز خیمه را می‌پوشاند و هنگام شب به شکل آتش در می‌آمد.

¹⁷ هرگاه ابر از بالای خیمه حرکت می‌کرد، بنی‌اسرائیل هم به راه می‌افتادند، و در هر جایی‌که ابر توقّف می‌کرد، بنی‌اسرائیل هم در همان‌جا اردو می‌زدند.

¹⁸ بنی‌اسرائیل به امر خداوند به سفر خود ادامه می‌دادند، و به امر او هم تا زمانی‌‌که ابر بر خیمه ساکن بود، توقّف کرده اردو می‌زدند.

¹⁹ اگر ابر بالای خیمه مدّت زیادی توقّف می‌کرد، بنی‌اسرائیل نیز طبق دستور خداوند، در همان‌جا می‌ماندند.

²⁰ بعضی اوقات ابر برای مدّت کوتاهی بالای خیمهٔ مقدّس توقّف می‌کرد، و آن‌ها هم به اطاعت از حکم خداوند، در خیمه‌های خود باقی می‌ماندند. و بعد هم به امر خداوند حرکت می‌کردند.

²¹ گاهی ابر از شب تا صبح توقّف می‌کرد و صبح روز دیگر به راه می‌افتاد، و قوم نیز به راه می‌افتاد. خواه روز، خواه شب، وقتی‌که ابر حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل نیز حرکت می‌کرد.

²² اگر ابر دو روز، یک ماه و یا زمانی طولانی‌تر بالای خیمهٔ مقدّس توقّف می‌نمود، بنی‌اسرائیل هم از جای خود حرکت نمی‌کردند، ولی همین‌که ابر حرکت می‌کرد، آن‌ها نیز به‌دنبالش به راه می‌افتادند.

²³ به‌این‌ترتیب، قوم اسرائیل به امر خداوند حرکت می‌کردند و به امر خداوند خیمه‌های خود را برمی‌افراشتند و هر فرمانی که خداوند به موسی می‌داد، آن‌ها طبق آن عمل می‌کردند.