اعداد 15 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

مقرّرات قربانی

¹ خداوند به موسی گفت:

² به بنی‌اسرائیل بگو وقتی به سرزمینی که به ایشان خواهم داد رسیدند، این مقرّرات را رعایت کنند:

³ هرگاه بخواهید از گلّه و یا رمه قربانی سوختنی، یا هر قربانی دیگری که بر آتش تقدیم می‌شود و خداوند آن‌ را می‌پسندد، تقدیم کنید، خواه قربانی سوختنی، خواه قربانی نذری، خواه قربانی داوطلبانه، و یا قربانی مخصوص یکی از عیدها باشد،

⁴ در هر صورت آن هدیۀ باید با هدیهٔ آردی مخلوط با روغن به خداوند تقدیم شود.

⁵ اگر آن قربانی یک برّه باشد، باید همراه با یک کیلوگرم آرد مرغوب مخلوط با یک لیتر روغن به‌عنوان هدیۀ آردی و یک لیتر شراب به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی تقدیم شود.

⁶ اگر آن قربانی یک قوچ باشد، باید همراه آن دو کیلوگرم آرد مرغوب مخلوط با یک و نیم لیتر روغن به‌عنوان هدیۀ آردی و

⁷ به‌اضافهٔ یک و نیم لیتر شراب به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی تقدیم شود. بوی نوع قربانی رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

⁸ اگر آن قربانی یک گاو برای قربانی نذری یا مشارکت و سلامتی باشد،

⁹ باید همراه آن سه کیلوگرم آرد مرغوب مخلوط با دو لیتر روغن به‌عنوان هدیۀ آردی،

¹⁰ به‌اضافهٔ دو لیتر شراب به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی تقدیم شود. بوی این قربانی رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

¹¹ این است آنچه که باید همراه هریک از قربانی‌های گاو، قوچ، برّه یا بُزغاله تقدیم شوند.

¹² هنگامی‌که بیش از یک حیوان قربانی می‌شود، هدایای همراه آن باید به نسبت تعداد حیوانات زیاد شود.

¹³ هر فردِ اسرائیلی که بخواهد قربانی مخصوصی که بوی آن رایحهٔ خوش‌بو به مشامِ خداوند است، تقدیم نماید، باید این دستورات را به‌جا آورد.

¹⁴ و در دوران آینده، اگر یک بیگانه که در میانِ شما زندگی می‌کند بخواهد قربانی مخصوصی که بوی آن رایحه‌ای خوش‌بو به مشامِ خداوند است، به خداوند تقدیم نماید، باید آن را همانند شما انجام دهد.

¹⁵ این قوانین برای تمام بنی‌اسرائیل و بیگانگانی که در میان شما زندگی می‌کنند، یکسان و ابدی است. زیرا همه در برابر خداوند یکسان می‌باشند.

¹⁶ برای شما و بیگانگانی که در میانِ‌ شما زندگی می‌کنند و نسل‌های آینده، یک قانون حکم‌فرما خواهد بود.

¹⁷ خداوند به موسی گفت:

¹⁸ به بنی‌اسرائیل بگو: «وقتی به سرزمینی که به شما می‌دهم، رسیدید،

¹⁹ هرگاه از محصول زمین بخورید، باید از آن هدیه‌ای به خداوند تقدیم نمایید.

²⁰ هرگاه نان بپزید، باید اوّلین قرص نان را به‌عنوان هدیۀ مخصوص خرمن تقدیم نمایید.

²¹ این هدیه‌ای است که باید از اوّلین خمیر خود در تمامی نسل‌های آینده به خداوند تقدیم کنید.»

هدیۀ گناه ناخواسته

²² هرگاه یکی از شما ناخواسته از انجام دستوراتی‌ که خداوند به موسی داد، غفلت کند،

²³ یا هرگاه فردی در نسل‌های آینده‌ از تمام دستوراتی که خداوند توسطِ موسی به شما داده است، اهمال نماید،

²⁴ اگر ناخواسته و بدون آگاهی دیگران انجام شده، و بعد متوجّه خطای خود شود، باید یک گاو را به‌عنوان قربانی سوختنی تقدیم کند. تمام جماعت، باید این قربانی را که رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است، طبق مقرّرات، همراه هدیۀ آردی و هدیۀ نوشیدنی، به‌اضافهٔ یک بُز نر جهت قربانی گناه، تقدیم کنند.

²⁵ کاهن برای تمام بنی‌اسرائیل کفّاره به‌جا آورد، و گناهان ایشان بخشیده می‌شود، زیرا اشتباه آنان عمدی نبوده است و برای این گناه خود به حضور خداوند قربانی سوختنی و قربانی گناه مناسب با خطای غیرعمدی تقدیم کرده‌اند.

²⁶ تمام بنی‌اسرائیل و بیگانگانی که در میان آن‌ها سکونت دارند، بخشیده خواهند شد، زیرا تمام مردم در این خطای ناخواسته شریک بوده‌اند.

²⁷ هرگاه شخصی ناخواسته گناهی کند، باید یک بُز مادّۀ یک‌ساله به‌عنوان قربانی گناه تقدیم کند

²⁸ و کاهن در حضور خداوند برای او کفّاره به‌جا آورد و آن شخص بخشیده می‌شود.

²⁹ این قانون برای شما و بیگانگانی که در بین شما سکونت دارند، یکسان خواهد بود.

³⁰ امّا اگر کسی عمداً مرتکب گناهی شود، خواه اسرائیلی باشد خواه بیگانه، آن شخص به خداوند، کُفر ورزیده است و باید از میان قوم منقطع شود،

³¹ زیرا او فرمان خداوند را رد کرده عمداً از فرمان خدا سرپیچی نموده است. او کلام خداوند را خوار شمرده است. او باید از میان قوم منقطع شود و مسئول جزای خودش می‌باشد.

شکستن قانون سَبَّت

³² هنگامی‌که بنی‌اسرائیل در بیابان بودند، مردی را دیدند که در روز سَبَّت هیزم جمع می‌کند.

³³ آن‌ها او را نزد موسی و هارون و سایر رهبران قوم بردند.

³⁴ آن‌ها او را در زندان انداختند، چرا‌ که نمی‌دانستند با او چه کنند.

³⁵ خداوند به موسی گفت: «سزای این شخص مرگ است. تمام قوم اسرائیل او را در بیرون اردوگاه سنگسار کنند تا بمیرد.»

³⁶ پس او را از اردوگاه خارج نموده طبق فرمان خداوند سنگسار کردند تا مُرد.

منگوله‌ها

³⁷ خداوند به موسی گفت:

³⁸ «به بنی‌اسرائیل بگو، برای خود و همچنین نسل‌های آینده، بر لبه‌های لباس‌های خود منگوله‌هایی ساخته آن‌ها را با نخ‌ آبی وصل کنند.

³⁹ این منگوله‌ها نقش یادآوری را به عهده خواهند داشت؛ هرگاه شما به آن‌ها بنگرید، تمامی فرمان‌های مرا به ‌خاطر آورده از آن‌ها اطاعت خواهید نمود و به‌دنبال شهواتِ نفس و خواهش‌های چشم که منجر به هرزگی می‌شود، نخواهید رفت.

⁴⁰ پس شما، همۀ فرمان‌های مرا به یاد بیاورید و آن‌ها را انجام دهید و برای خدای خود مقدّس باشید.

⁴¹ من، یَهْوه، خدای شما هستم، که شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. آری، من یَهْوه، خدای شما هستم.»