ناحوم 3 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ وای بر تو، ای شهر خون‌ریز که آکنده از دروغ و قتل و غارت هستی!

² به صدای شلاّق‌ها، غرّش چرخ ارّابه‌ها، تاخت‌وتاز اسب‌ها و جهش ارّابه‌ها گوش فرابده!

³ سواران برای حمله آماده‌اند. شمشیرها و نیزه‌های برّاق آن‌ها می‌درخشند. اجساد بی‌شمار کشته‌شدگان در همه‌جا به چشم می‌خورند و سربازان دشمن در هنگام رفتن بر آن‌ها می‌افتند.

⁴ این نینوای زناکار و جادوگر مجازات می‌شود. او مانند یک زن جذاب، با افسونِ زیبایی خود مردم را به دام مرگ می‌فرستاد و با فریب و نیرنگ ملّت‌ها را بنده و غلام خود می‌ساخت.

⁵ خداوند لشکرهای سماوی می‌گوید: «ای نینوا، من تو را مجازات خواهم کرد و برهنه‌ات خواهم ساخت تا در پیش تمام ملّت‌ها خوار و رسوا شوی.

⁶ تو را با کثافت خواهم پوشاند و مایۀ عبرت مردم خواهم ساخت.

⁷ همه از دیدن تو به عقب خواهند رفت و خواهند گفت، 'نینوا ویران شد. کسی به حال او افسوس نمی‌خورد و تسلّی‌اش نمی‌دهد.'»

⁸ ای نینوا، آیا تو بهتر از تِبس، پایتخت مصر هستی؟ آن شهر را نیز رود نیل از هر طرف احاطه کرده مانند دیواری از آن محافظت می‌کرد.

⁹ حَبشه و تمام قلمرو مصر تحت فرمانش بودند. قدرت و عظمتش حدّ و اندازه نداشت و کشورهای فوط و لیبی با او متّحد بودند.

¹⁰ با این‌همه، مردم تِبس اسیر و تبعید شدند. کودکانشان را در کوچه و بازار زدند و کشتند. رهبران و بزرگان آن‌ها را به زنجیر کشیدند و آن‌ها را با قرعه بین خود تقسیم کردند.

¹¹ تو ای نینوا، مانند اشخاص مست، گیج می‌شوی و برای این‌که از شرّ دشمنان در امان باشی، خود را پنهان خواهی کرد.

¹² قلعه‌هایت مانند درختان انجیری هستند که میوه‌هایش رسیده است. وقتی درختان را تکان بدهند، میوه‌هایش به دهان خورنده می‌ریزد.

¹³ سربازانت مثل زنان هستند. کشورت در برابر قوای دشمن بی‌دفاع مانده است و دروازه‌هایت با پشت‌بندهایشان در آتش خواهند سوخت.

¹⁴ چون به‌زودی محاصره خواهی شد، آب ذخیره کن، قلعه‌هایت را محکم کن و گِل را آماده ساز و برای ساختن دیوارهایت خشت بزن.

¹⁵ باوجوداین، در آتش خواهی سوخت، با شمشیر قطعه‌قطعه خواهی شد و دشمنانت تو را مانند ملخی که محصول را می‌خورد، از بین خواهند برد. مانند مور و ملخ، زیاد و بی‌شمار شدی.

¹⁶ تعداد تاجرانت بیشتر از ستارگان آسمان بود، ولی همگی مانند ملخ‌ها بال گشودند و پرواز کردند.

¹⁷ حاکمان و پیشوایانت مانند ملخ‌هایی هستند که در روزهای سرد بر روی دیوارها جمع می‌شوند، امّا وقتی آفتاب می‌درخشد و هوا گرم می‌شود، همگی پرواز می‌کنند و ناپدید می‌گردند.

¹⁸ ای امپراتور آشور، حاکمانت مُرده و اعیان و اشرافت به خواب ابدی رفته‌اند. قومت بر کو‌ه‌ها پراکنده شده‌اند و کسی نیست که آن‌ها را جمع کند و بازگرداند.

¹⁹ زخمت دارویی ندارد و جراحتت درمان‌ناپذیر است. همۀ کسانی‌که خبر نابودی تو را می‌شنوند، از شادی دست می‌زنند، زیرا هیچ‌کسی نیست که از دست تو ظلم‌وستم ندیده باشد.