میکاه 7 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

فساد اخلاقی قوم اسرائیل

¹ وای به حال من! زیرا مانند شخص گرسنه‌ای هستم که نه میوه‌ای بر درختان و نه انگوری بر تاک‌ها پیدا می‌کند و هیچ انگور یا انجیری باقی نمانده است.

² مردم درستکار از روی زمین محو شده‌اند و هیچ شخص درستکاری در بین مردم دیده نمی‌شود. همگی برای ریختن خون در کمین نشسته‌اند و برای کشتن یکدیگر دام گسترده‌اند.

³ دست‌هایشان برای شرارت و جنایت مهارت دارد. حاکم و قاضی رشوه می‌گیرند. اشخاص بزرگ به آن‌ها می‌گویند که چه میل دارند و چه می‌خواهند و با هم نقشه می‌کشند.

⁴ بهترین و امین‌ترین آن‌ها همچون خار بی‌ارزش هستند. همان‌طور که انبیا هشدار داده بودند، روز مجازات آن‌ها فرارسیده است و همگی مضطرب و پریشان می‌شوند.

⁵ به دوست و رفیق خود اعتماد نکن و حتّی به همسرت اعتماد نکن و متوجّه حرف دهانت باش.

⁶ در این زمان پسر به پدر خود توهین می‌کند. دختر مخالف مادر است و عروس با مادرشوهرش دشمنی می‌کند. اهل خانۀ شخص، دشمن او می‌باشند.

⁷ امّا چشم امید من به‌سوی خداوند است و با اعتماد کامل منتظرم تا خدا مرا نجات بدهد. خدای من دعای مرا مستجاب خواهد کرد.

خداوند نجات می‌بخشد

⁸ ای دشمنان بر روزگار بد ما شادی نکنید، زیرا اگرچه بیفتیم، دوباره برمی‌خیزیم. اگر در تاریکی باشیم، خداوند نور و روشنایی ما خواهد بود.

⁹ ما در برابر خداوند گناه کرده‌ایم، بنابراین باید مدّتی قهر و غضب او را متحمّل شویم، امّا سرانجام از ما در برابر دشمنان حمایت خواهد کرد و آن‌ها را به‌خاطر بدی‌هایی که در حقّ ما کرده‌اند، مجازات خواهد نمود. او ما را از تاریکی به روشنایی هدایت خواهد کرد و ما کار نجات‌بخش او را خواهیم دید.

¹⁰ آنگاه دشمنانی که از روی طعنه به ما می‌گفتند: «یَهْوه، خدای شما کجا است؟» چون بینند که خداوند پشتیبان ما است، شرمنده و سرافکنده خواهند شد و با چشمان خود خواهیم دید که آن‌ها مانند گِل کوچه پایمال خواهند شد.

¹¹ ای اورشلیم، روزی فرا می‌رسد که دیوارهای شهرهایت بازسازی خواهند شد و تو بیش از پیش توسعه خواهی ‌یافت.

¹² مردم تو از آشور و مصر، از نواحی رود فرات، از سواحل دریاها و کوهستان‌های دوردست نزد تو بازخواهند گشت،

¹³ امّا سایر کشورهای روی زمین به‌خاطر گناهان ساکنان آن ویران خواهند شد.

¹⁴ ای خداوند، بیا و بر قوم برگزیدۀ خود شبانی کن و آن‌ها را که همچون گوسفندان در بیابان تنها مانده‌اند، مانند دوران گذشته به چراگاه‌های سرسبزِ باشان و جِلعاد هدایت فرما.

¹⁵ خداوندا، مانند زمانی‌‌که ما را از سرزمین مصر بیرون آوردی، به ما معجزه‌های بزرگ نشان بده.

¹⁶ قوم‌های دیگر کارهای تو را خواهند دید و با وجود تمام قدرتی که دارند، شرمنده خواهند شد و از ترس دهان خود را خواهند بست و گوش‌های خود را خواهند گرفت.

¹⁷ مانند مار زمین را خواهند لیسید و مانند خزندگان از غارهای خود بیرون خواهند خزید و با ترس‌ولرز به‌سوی تو که خداوند و خدای ما هستی بازخواهند گشت.

¹⁸ خداوندا، هیچ خدایی مانند تو نیست. تو گناه بندگانت را می‌آمرزی و تقصیرات بازماندگان قومت را می‌بخشی، و چون بر بندگانت رحمت و شفقّت داری، برای همیشه خشمگین نمی‌مانی.

¹⁹ دوباره بر ما رحم خواهی کرد. گناهان ما را در زیر قدم‌هایت پایمال خواهی کرد و همه را در اعماق دریا خواهی افکند.

²⁰ به وعده‌ای که به قوم خود، یعنی فرزندان ابراهیم و یعقوب داده‌ای وفادار بوده آن‌ها را از محبّت پایدارت برخوردار خواهی ساخت.