لوقا 7 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شفای غلام افسر رومی

¹ وقتی عیسی تمام این سخنان را به مردم گفت، به شهر کفرناحوم رفت.

² افسری در آنجا خدمتکاری داشت که در نظرش بسیار گرامی بود. این خدمتکار بیمار و در شُرف مرگ بود.

³ آن افسر دربارۀ عیسی چیزهایی شنیده بود. پس عدّه‌ای از مشایخ یهود را نزد او فرستاد تا از او تقاضا نمایند بیاید و خدمتکارش را شفا دهد.

⁴ ایشان نزد عیسی آمدند و با اصرار و التماس گفتند: «او سزاوار این لطف تو است

⁵ چون ملّت ما را دوست دارد و او بود که کنیسه را برای ما ساخت.»

⁶ عیسی با آنان به راه افتاد و وقتی به نزدیکی‌های خانه رسید، آن افسر دوستانی را با این پیغام فرستاد که: «ای آقا بیش از این به خودت زحمت نده. من شایستۀ آن نیستم که تو به زیر سقف خانه‌ام بیایی

⁷ و به همین سبب خود را لایق ندانستم که شخصاً به خدمت تو بیایم؛ فقط فرمان بده و خدمتکار من شفا خواهد یافت،

⁸ زیرا من خود زیر فرمان هستم و سربازانی هم تحت فرمان خود دارم؛ به یکی می‌گویم 'برو!' می‌رود و به دیگری 'بیا!' می‌آید و به خدمتکارم می‌گویم 'فلان کار را بکن!' او آن‌ را انجام می‌دهد.»

⁹ عیسی وقتی این‌ را شنید، تعجّب کرد و به جمعیّتی که پشت سرش می‌آمدند رو کرده فرمود: «بدانید که من حتّی در اسرائیل همچنین ایمانی ندیده‌ام.»

¹⁰ قاصدان به خانه بازگشتند و خدمتکار را سالم و تندرست یافتند.

زنده کردن پسر یک بیوه‌زن

¹¹ فردای آن روز، عیسی با شاگردان خود به اتّفاق جمعیّت زیادی به شهری به نام نائین رفت.

¹² همین‌که به دروازۀ شهر رسید، با تشییع جنازۀ شخصی که تنها پسر یک بیوه‌زن بود، روبه‌رو شد. بسیاری از مردم شهر همراه آن زن بودند.

¹³ وقتی عیسای خداوند آن مادر را دید، دلش به حال او سوخت و به او فرمود: «دیگر گریه نکن!»

¹⁴ عیسی جلوتر رفت و دست خود را روی تابوت گذاشت و کسانی‌ که تابوت را می‌بردند، ایستادند. عیسی فرمود: «ای جوان، به تو می‌گویم برخیز!»

¹⁵ آن مُرده راست نشست و شروع به صحبت کرد و عیسی او را به مادرش باز گردانید.

¹⁶ همه ترسیدند و خدا را تمجید کرده می‌گفتند: «نبیِ بزرگی در میان ما ظهور کرده است.» و همچنین می‌گفتند: «خدا قوم خود را مورد توجّه قرار داده است.»

¹⁷ خبر آنچه که عیسی کرده بود در سراسر یهودیه و همۀ اطراف آن منتشر شد.

سؤال یحیی

¹⁸ شاگردان یحیی خبر تمام این امور را به او دادند. پس یحیی دو نفر از شاگردانش را احضار کرد

¹⁹ و آن‌ها را با این پیغام نزد عیسای خداوند فرستاد: «آیا تو آن کسی هستی که قرار است بیاید یا منتظر دیگری باشیم؟»

²⁰ آن دو نفر نزد عیسی آمدند و عرض کردند: «یحیای تعمید‌دهنده ما را نزد تو فرستاده است تا بداند آیا تو آن کسی هستی که قرار است بیاید یا باید منتظر دیگری باشیم؟»

²¹ همان موقع عیسی عدّۀ کثیری را که گرفتار ناخوشی‌ها، بلاها و ارواح پلید بودند شفا داد و به نابینایان زیادی بینایی بخشید.

²² سپس به ایشان پاسخ داد: «بروید و آنچه را که دیده و شنیده‌اید به یحیی بگویید که چگونه کوران بینا، لنگان خرامان، جذامیان پاک، کرها شنوا و مردگان برخیزانیده می‌شوند و به بینوایان مژده می‌رسد.

²³ خوشا به حال کسی‌ که دربارۀ من شک نکند.»

²⁴ بعد از آنکه قاصدان یحیی رفتند، عیسی دربارۀ او برای مردم شروع به صحبت کرد و گفت: «وقتی به بیابان رفتید، انتظار دیدن چه چیز را داشتید؟ نیِ نیزاری که از باد می‌لرزد؟

²⁵ برای دیدن چه چیز بیرون رفتید؟ مردی با جامه‌ای از حریر و دیبا؟ بدون شک، اشخاصی که لباس‌های زیبا می‌پوشند و زندگی پُر تجمّلی دارند، در قصرها به سر می‌برند.

²⁶ پس برای دیدن چه چیز بیرون رفتید؟ یک نبی؟ آری، بدانید از نبی هم بالاتر.

²⁷ او همان مردی است که درباره‌اش نوشته شده است، 'من قاصد خود را پیشاپیش تو می‌فرستم؛ او راه تو را آماده خواهد کرد.'

²⁸ بدانید که کسی بزرگ‌تر از یحیی به دنیا نیامده است. بااین‌وجود، کوچک‌ترین شخص در پادشاهی خدا از او بزرگ‌تر است.»

²⁹ همۀ مردم و از جمله خراج‌گیران سخنان عیسی را شنیدند و به‌ سبب این‌که از دست یحیی تعمید گرفته بودند، عدالت خدا را اعلام می‌نمودند.

³⁰ امّا فریسیان و معلّمان شریعت با تعمید نگرفتن از یحیی نقشه‌ای را که خدا برای آنان داشت رد کردند.

³¹ آنگاه خداوند گفت: «مردم این زمانه را به چه چیز می‌توانم تشبیه کنم؟ آنان به چه می‌مانند؟

³² مانند کودکانی هستند که در بازار می‌نشینند و یکدیگر را صدا زده می‌گویند، 'برای شما نی زدیم، نرقصیدید! نوحه‌گری کردیم، گریه نکردید!'

³³ زیرا که یحیای تعمید‌دهنده آمد که نه نان می‌خورد و نه شراب می‌نوشید و شما می‌گفتید، 'او دیو دارد.'

³⁴ پسر انسان آمد، او هم می‌خورد و هم می‌نوشد و شما می‌گویید، 'نگاه کنید، یک آدم پُرخور، میگسار و دوست خراج‌گیران و خطاکاران!'

³⁵ امّا حقّانیّت حکمت خدا توسط همۀ کسانی‌ که آن‌ را پذیرفته‌اند به ثبوت می‌رسد.»

در خانۀ شمعون فریسی

³⁶ یکی از فریسیان عیسی را برای صرف غذا دعوت کرد. او به خانۀ آن فریسی رفت و بر سر سفره نشست.

³⁷ در آن شهر زن گناهکاری زندگی می‌کرد. چون او شنید که عیسی در خانۀ آن فریسی غذا می‌خورد، در عطردانی سنگی، عطری آورد.

³⁸ پشت سر عیسی و کنار پای‌های او قرار گرفت و گریه می‌کرد. چون اشک‌هایش پای‌های عیسی را تَر کرد، آن‌ها را با گیسوان خود خشک نمود و پای‌های عیسی را بوسیده آن‌ها را عطرآگین کرد.

³⁹ وقتی میزبان یعنی آن فریسی این‌ را دید، پیش خود گفت: «اگر این مرد واقعاً نبی بود، می‌دانست این زنی که او را لمس می‌کند کیست و چطور زنی است؛ او یک زن بدکاره است.»

⁴⁰ عیسی به فریسی گفت: «شمعون، مطلبی دارم برایت بگویم.» گفت: «بفرما، استاد.»

⁴¹ فرمود: «دو نفر به شخصی بدهکار بودند، یکی پانصد سکّۀ نقره و دیگری پنجاه سکّۀ نقره.

⁴² چون آن دو نفر چیزی نداشتند که به او بدهند، طلبکار هر دو را بخشید. حالا کدام‌یک از آن دو او را بیشتر دوست خواهد داشت؟»

⁴³ شمعون جواب داد: «گمان می‌کنم آن کسی‌ که بیشتر به او بخشیده شد.» عیسی فرمود: «قضاوت تو درست است.»

⁴⁴ و سپس رو به آن زن کرد و به شمعون فرمود: «این زن را می‌بینی؟ من به خانۀ تو آمدم و تو برای پای‌هایم آب نیاوردی. امّا این زن پای‌های مرا با اشک چشم شست و با گیسوان خود خشک کرد.

⁴⁵ تو هیچ مرا نبوسیدی امّا این زن از وقتی‌که من وارد شدم، از بوسیدن پای‌هایم دست برنمی‌دارد.

⁴⁶ تو به سر من روغن نزدی امّا او به پای‌های من عطر مالید.

⁴⁷ بنابراین بدان که محبّت فراوان او نشان می‌دهد که گناهان بسیارش آمرزیده شده است. امّا کسی‌ که کم بخشیده شده باشد، کم محبّت می‌نماید.»

⁴⁸ بعد به آن زن فرمود: «گناهان تو بخشیده شده است.»

⁴⁹ سایر مهمانان از یکدیگر می‌پرسیدند: «این کیست که حتّی گناهان را هم می‌آمرزد؟»

⁵⁰ امّا عیسی به آن زن فرمود: «ایمان تو، تو را نجات داده است؛ به‌سلامت برو.»