لوقا 6 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

کار در روز سَبَّت

¹ یک روز سَبَّت، عیسی از میان کشتزارهای گندم می‌گذشت. شاگردان او خوشه‌های گندم را می‌چیدند و در کف دست‌های خود پاک کرده می‌خوردند.

² بعضی از فریسیان گفتند: «چرا شما کاری را که در روز سَبَّت جایز نیست انجام می‌دهید؟»

³ عیسی پاسخ داد: «مگر نخوانده‌اید که داوود وقتی‌ خود و یارانش گرسنه بودند، چه کرد؟

⁴ او به خانۀ خدا وارد شده نان تقدیس شده را برداشت و خورد و به یاران خود نیز داد، درصورتی‌که خوردن آن نان‌ها برای هیچ‌کس جز کاهنان جایز نیست.»

⁵ سپس عیسی به ایشان فرمود: «پسر انسان صاحب اختیار روز سَبَّت است.»

شفا در روز سَبَّت

⁶ عیسی در روز سَبَّت دیگری به کنیسه رفت و مشغول تعلیم شد. از قضا مردی در آنجا حضور داشت که دست راستش خشک شده بود.

⁷ علما و فریسیان سخت مراقب بودند که ببینند آیا عیسی او را در روز سَبَّت شفا خواهد داد تا مدرکی علیه او به دست آورند.

⁸ امّا عیسی به افکار آنان پی برد و به مردی که دستش خشک شده بود فرمود: «بلند شو و در وسط بایست.» او برخاست و آنجا ایستاد.

⁹ عیسی به ایشان فرمود: «سؤالی از شما دارم: آیا در روز سَبَّت، نیکی کردن روا است یا بدی کردن؟ جان انسانی را نجات دادن یا نابود کردن؟»

¹⁰ سپس دور تا دور به همۀ آن‌ها نگاه کرد و به آن مرد فرمود: «دستت را دراز کن.» او دست خود را دراز کرد و دستش خوب شد.

¹¹ امّا آنان بسیار خشمگین شده در میان خودشان به گفت‌وگو پرداختند که چه بر سر عیسی بیاورند.

انتخاب رسولان

¹² در یکی از آن روزها عیسی برای دعا به کوهستان رفت و شب را با دعا به درگاه خدا به صبح رسانید.

¹³ وقتی سپیدۀ صبح دمید، شاگردان خود را احضار کرد و از میان آنان، دوازده نفر را انتخاب کرد و آن‌ها را رسولان نامید:

¹⁴ شمعون که به او لقب پطرس داد و اَندریاس برادر او، یعقوب و یوحنا، فیلیپُس و بَرتولما،

¹⁵ متّی و توما، یعقوب پسر حَلفی و شمعون معروف به فدایی، یهودا پسر یعقوب

¹⁶ و یهودای اَسخَریوطی که تسلیم‌کنندۀ او شد.

در خدمت مردم

¹⁷ عیسی با شاگردان از کوه پایین آمد و در زمین همواری ایستاد. اجتماع بزرگی از پیروان او و گروه کثیری از تمام نقاط یهودیه و اورشلیم و اطراف صور و صیدون حضور داشتند.

¹⁸ آن‌ها آمده بودند تا سخنان او را بشنوند و از امراض خود شفا یابند. آن کسانی‌ که گرفتار ارواح پلید بودند شفا یافتند

¹⁹ و هر کسی در میان جمعیّت سعی می‌کرد دست خود را به عیسی بزند، چون قدرتی که از او صادر می‌شد، همه را شفا می‌داد.

خوشا به‌ حال‌ها و نکوهش‌ها

²⁰ بعد به شاگردان خود چشم دوخت و گفت: «خوشا به حال شما که فقیرید؛ پادشاهی خدا از آن شما است.

²¹ «خوشا به حال شما که اکنون گرسنه‌اید؛ شما سیر خواهید شد. خوشا به حال شما که اکنون اشک می‌ریزید؛ شما خندان خواهید شد.

²² «خوشا به حال شما هرگاه به‌خاطر پسر انسان، مردم از شما متنفّر شوند و شما را از بین خود بیرون کنند و به شما اهانت کنند و یا به شما بد بگویند.

²³ در آن روز شاد باشید و از خوشی پایکوبی کنید چون بدون شک پاداش سرشاری در عالم بالا خواهید داشت، زیرا نیاکان ایشان نیز درست به همین‌طور با انبیا رفتار می‌کردند.

²⁴ «امّا وای به حال شما ای ثروتمندان؛ شما روزهای کامرانی خود را پشت سر گذاشته‌اید.

²⁵ وای به حال شما که اکنون سیر هستید؛ شما گرسنگی خواهید کشید. وای به حال شما که اکنون می‌خندید؛ شما ماتم گرفته گریه خواهید کرد.

²⁶ «وای به حال شما وقتی همه از شما تعریف می‌کنند؛ نیاکان ایشان درست همین کار را با انبیای دروغین کردند.

مهربانی با دشمنان

²⁷ «امّا به شما که سخن مرا می‌شنوید می‌گویم: به دشمنان خود محبّت نمایید، به آنانی که از شما متنفّرند نیکی کنید،

²⁸ برای آنانی که شما را لعنت می‌کنند دعای خیر کنید و برای آنانی که با شما بدرفتاری می‌کنند دعا کنید.

²⁹ اگر کسی به صورت تو سیلی بزند، طرف دیگر صورت خود را هم به‌سوی او بگردان. اگر کسی ردای تو را بگیرد، بگذار پیراهنت را هم نیز بگیرد ببرد.

³⁰ به هرکه چیزی از تو بخواهد ببخش و وقتی کسی آنچه را که مال تو است می‌برد، آن‌ را مطالبه نکن.

³¹ با دیگران آن‌چنان رفتار کنید که می‌خواهید آن‌ها با شما رفتار کنند.

³² «اگر فقط کسانی را دوست بدارید که شما را دوست دارند، برای شما چه افتخاری دارد؟ حتّی خطاکاران هم دوستداران خود را دوست می‌دارند.

³³ و اگر فقط به کسانی‌ که به شما نیکی می‌کنند نیکی کنید، برای شما چه افتخاری دارد؟ چون خطاکاران هم چنین می‌کنند.

³⁴ و اگر فقط به کسی قرض بدهید که توقّع پس گرفتن دارید، دیگر چه افتخاری برای شما دارد؟ حتّی خطاکاران هم، اگر بدانند تمام آن‌ را پس خواهند گرفت، به یکدیگر قرض خواهند داد.

³⁵ امّا شما به دشمنان خود محبّت نمایید و نیکی کنید و بدون توقّعِ عوض، قرض بدهید که پاداش سرشاری خواهید داشت و فرزندان خدای متعال خواهید بود، زیرا او نسبت به ناسپاسان و بدکاران مهربان است.

³⁶ پس همان‌طور که پدر شما رحیم است، شما نیز رحیم باشید.

قضاوت دربارۀ دیگران

³⁷ «دربارۀ دیگران قضاوت نکنید تا خود مورد قضاوت قرار نگیرید. محکوم نکنید تا محکوم نشوید. دیگران را ببخشید تا بخشیده شوید.

³⁸ بدهید که به شما داده خواهد شد؛ پیمانۀ پُر و فشرده و تکان داده شده و لبریز در دامن شما ریخته خواهد شد، زیرا با هر پیمانه‌ای که به دیگران بدهید با همان پیمانه عوض خواهید گرفت.»

³⁹ همچنین مَثَلی برای ایشان آورد: «آیا یک کور می‌تواند راهنمای کور دیگری باشد؟ آیا هر دو در گودال نخواهند افتاد؟

⁴⁰ شاگرد بالاتر از استاد خود نیست، امّا وقتی تحصیلات خود را به پایان برساند، به پایۀ استادش خواهد رسید.

⁴¹ «چرا پرِ کاهی را که در چشم برادرت است می‌بینی، ولی متوجّه چوبی که در چشم خود داری نیستی؟

⁴² چطور می‌توانی به برادرت بگویی، 'ای برادر، اجازه بده آن پَر کاه را از چشمت بیرون بیاورم'، درصورتی که چوبِ داخل چشم خود را نمی‌بینی؟ ای ریاکار، اوّل چوب را از چشم خود بیرون بیاور؛ آن‌وقت بهتر خواهی دید که پَر کاه را از چشم برادرت بیرون بیاوری.

شناسایی درخت

⁴³ «هرگز درخت خوب میوۀ بد و یا درخت بد میوۀ خوب به بار نیاورده است؛

⁴⁴ هر درختی از میوه‌اش شناخته می‌شود. از بوته‌های خار، انجیر جمع نمی‌کنند و از خاربُن، انگور نمی‌چینند.

⁴⁵ مرد نیکو از خزانۀ نیک درون خود نیکی به بار می‌آورد و مرد بد از خزانۀ بد درون خود بدی به بار می‌آورد، چون زبان از پُری دل سخن می‌گوید.

دو خانه

⁴⁶ «چرا پیوسته به من خداوندا‌ خداوندا می‌گویید ولی آنچه را که به شما می‌گویم، انجام نمی‌دهید؟

⁴⁷ هرکه نزد من بیاید و آنچه را که می‌گویم بشنود و به آن‌ها عمل کند، به شما نشان می‌دهم مانند چه کسی است.

⁴⁸ او مانند آن مردی است که برای ساختن خانۀ خود، زمین را عمیق کَند و شالودۀ آن‌ را روی صخره قرار داد. سیل آمد، رودخانه طغیان کرد و به آن خانه زد، امّا نتوانست آن‌ را از جا بکند چون محکم ساخته شده بود.

⁴⁹ امّا هرکه سخنان مرا بشنود و به آن‌ها عمل نکند، مانند مردی است که خانۀ خود را روی خاکِ بدون شالوده بنا کرد. به‌محض این‌که سیل به آن خانه زد، خانه فروریخت و به کلّی ویران شد!»