لوقا 15 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

گوسفند گم‌شده

¹ در این هنگام، خراج‌گیران و خطاکاران ازدحام کرده بودند تا به سخنان او گوش دهند.

² فریسیان و علما همهمه‌کنان گفتند: «این مرد خطاکاران را با خوشرویی می‌پذیرد و با آنان غذا می‌خورد!»

³ پس عیسی مَثَلی آورده گفت:

⁴ «فرض کنید که یکی از شما صد گوسفند داشته باشد و یکی از آن‌ها را گُم کند، آیا نود و نُه گوسفند دیگر را در چراگاه نمی‌گذارد تا به‌دنبال آن گم‌شده رفته آن‌ را پیدا کند؟

⁵ و وقتی آن‌ را پیدا کرد، با خوشحالی آن‌ را به دوش می‌گیرد

⁶ و به خانه می‌رود و همۀ دوستان و همسایگان را جمع می‌کند و می‌گوید، 'با من شادی کنید؛ گوسفند گمشدۀ خود را پیدا کرده‌ام.'

⁷ بدانید که به همان طریق برای یک گناهکار که توبه می‌کند در آسمان بیشتر شادی و سرور خواهد بود تا برای نود و نه شخص پرهیزکار که نیازی به توبه ندارند.

سکّۀ گم‌شده

⁸ «و یا فرض کنید زنی ده سکّۀ نقره داشته باشد و یکی را گُم کند. آیا چراغی روشن نمی‌کند و خانه را جارو نمی‌نماید و در هر گوشه با‌دقّت به‌دنبال آن نمی‌گردد تا آن‌ را پیدا کند؟

⁹ و وقتی پیدا کرد همۀ دوستان و همسایگان خود را جمع می‌کند و می‌گوید، 'با من شادی کنید؛ سکّه‌ای را که گُم کرده بودم پیدا کردم.'

¹⁰ به همان طریق بدانید که برای یک گناهکار که توبه می‌کند در میان فرشتگان خدا، شادی و سرور خواهد بود.»

پسر گم‌شده

¹¹ باز فرمود: «مردی بود که دو پسر داشت.

¹² پسر کوچک‌تر به پدر گفت، 'پدر، سهم مرا از دارایی خودت به من بده.' پس پدر دارایی خود را بین آن دو تقسیم کرد.

¹³ چندی نگذشت که پسر کوچک تمام سهم خود را فروخت و پول آن‌ را برداشته رهسپار سرزمین دوردستی شد و در آنجا دارایی خود را در عیاشی به باد داد.

¹⁴ وقتی تمام آن‌ را خرج کرد، قحطی سختی در آن سرزمین رخ داد و او سخت دچار تنگ‌دستی شد.

¹⁵ پس رفت و نوکر یکی از ساکنان آن محل شد. آن شخص او را به مزرعۀ خود فرستاد تا خوک‌هایش را بچراند.

¹⁶ او آرزو داشت شکم خود را با غذایی که خوک‌ها می‌خورند سیر کند، ولی هیچ‌کس به او چیزی نمی‌داد.

¹⁷ سرانجام به خود آمد و گفت، 'بسیاری از کارگران پدر من خوراک کافی و حتّی اضافی دارند و من در اینجا نزدیک است از گرسنگی تلف شوم.

¹⁸ من برمی‌خیزم و نزد پدر خود می‌روم و به او می‌گویم، 'پدر، من نسبت به خدا و نسبت به تو گناه کرده‌ام.

¹⁹ دیگر لایق آن نیستم که پسر تو خوانده شوم. با من هم مثل یکی از نوکران خود رفتار کن.'

²⁰ پس برخاست و رهسپار خانۀ پدر شد. «هنوز تا خانه فاصلۀ زیادی داشت که پدرش او را دید و دلش به حال او سوخت و به‌طرف او دوید، دست به گردنش انداخت و به گرمی او را بوسید.

²¹ پسر گفت، 'پدر، من نسبت به خدا و نسبت به تو گناه کرده‌ام. دیگر لایق آن نیستم که پسر تو خوانده شوم.'

²² امّا پدر به نوکران خود گفت، 'زود بروید. بهترین ردا را بیاورید و به او بپوشانید. انگشتری به انگشتش و کفش به پای‌هایش کنید.

²³ گوسالۀ پرواری را بیاورید و سر ببرید تا جشن بگیریم،

²⁴ چون این پسر من مُرده بود، زنده شده و گُمشده بود، پیدا شده است.' به‌این‌ترتیب جشن و سرور شروع شد.

²⁵ «در این هنگام پسر بزرگ‌تر در مزرعه بود و وقتی بازگشت، همین‌که به خانه نزدیک شد، صدای رقص و موسیقی را شنید.

²⁶ یکی از نوکران را صدا کرد و پرسید، 'جریان چیست؟'

²⁷ نوکر به او گفت، 'برادرت آمده و پدرت چون او را صحیح و سالم باز یافته، و گوسالۀ پرواری را کُشته است.'

²⁸ امّا پسر بزرگ خشمگین شد و به هیچ‌وجه نمی‌خواست به داخل بیاید. پدرش بیرون آمد و به او التماس نمود.

²⁹ امّا او در جواب پدر گفت، 'تو خوب می‌دانی که من در تمام این سال‌ها چطور مانند یک غلام به تو خدمت کرده‌ام و هیچ‌وقت از اوامر تو سرپیچی نکرده‌ام و تو حتّی یک بُزغاله هم به من ندادی تا با دوستان خود خوش بگذرانم.

³⁰ امّا حالا که این پسرت پیدا شده، بعد از آنکه همۀ ثروت تو را با فاحشه‌ها تلف کرده است، برای او گوسالۀ پرواری می‌کُشی.'

³¹ پدر گفت، 'پسرم، تو همیشه با من هستی و هرچه من دارم مال تو است.

³² امّا ما باید جشن بگیریم و شادی کنیم، زیرا این برادر تو مُرده بود، زنده شده است؛ گُم شده بود، پیدا شده است.'»