لاویان 25 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

سال هفتم

¹ خداوند این دستورات را در کوه سینا به موسی داد:

² «به قوم اسرائیل بگو هنگامی‌که وارد سرزمینی که به شما می‌دهم شدید، بگذارید زمین برای خداوند سَبَّت داشته باشد.

³ شش سال زمین‌های خود را کشت کنید، درختان انگور را هَرَس نمایید و محصولات خود را جمع کنید.

⁴ امّا سال هفتم، سال استراحت زمین است؛ آن را به خداوند وقف نمایید و در آن چیزی نکارید و هَرَس نکنید.

⁵ نباتات خودرو را که در زمین شما می‌رویند درو نکنید و همچنین انگور را از درختانی که هرس نشده‌اند، برای خود نچینید. آن سال برای زمین، سال استراحت است.

⁶ محصولی که آن سال به‌بار می‌آید، برای شما و همچنین غلام، کنیز، و کارگرانتان، و غریبانی که بین شما زندگی می‌کنند، خوراک خواهد بود؛

⁷ رمه و گلّۀ شما و جانوران وحشی نیز از محصول زمین خواهند خورد.

سال پنجاهم

⁸ «هفت مرتبه هفت سال یعنی در مجموع چهل و نُه سال بشمارید،

⁹ سپس در روز دهم ماه هفتم، یعنی روز کفّاره، در سرتاسر سرزمین‌تان با صدای بلند شیپور بنوازند؛

¹⁰ به‌این‌ترتیب، سال یوبیل را مقدّس بشمارید و برای همۀ ساکنان سرزمین اعلام آزادی کنید. این سال، یوبیل است. در این سال همۀ املاک به صاحبان اصلی یا بازماندگان‌شان بازگردانده شوند، و مردمی که فروخته شده بودند، به خانواده‌های خود بازگردند.

¹¹ در سال پنجاهم نه چیزی در زمین بکارید، نه محصول آن‌ را درو نمایید و نه انگورها را جمع کنید.

¹² سال پنجاهم، سال مقدّس است و در این سال فقط از آنچه در زمین به‌خودی‌خود می‌روید، بخورید.

¹³ «در سال یوبیل هر ملک فروخته شده به صاحب اصلی خود بازگردد.

¹⁴ در معاملۀ خرید و فروش زمین، بی‌انصافی نکنید.

¹⁵ قیمت آن باید مطابق تعداد سال‌هایی که به سال یوبیل آینده مانده است، تعیین گردد.

¹⁶ اگر سال‌های زیادی باقی مانده است، قیمتِ زمین بالاتر و اگر سال‌های کمی باقی مانده است، قیمتِ زمین پایین‌تر مقرّر شود، زیرا آنچه فروخته می‌شود، برحسب تعداد برداشت خواهد بود.

¹⁷ به یکدیگر بی‌انصافی نکنید، بلکه از خدای خود بترسید؛ من، یَهْوه، خدای شما هستم.

مشکل سال هفتم

¹⁸ «اوامر و فرمان‌های مرا به‌جا آورید تا در سرزمین خود در امنیّت زندگی کنید.

¹⁹ زمین، محصول کافی بار خواهد آورد تا شما به حدِ سیری بخورید و در امنیّت به سر ببرید.

²⁰ «اگر بپرسید، 'پس در سال هفتم که هیچ کشت و زرع نمی‌شود، چه بخوریم؟'

²¹ جواب این است که من زمین را در سال ششم آن‌قدر برکت می‌دهم که برای سه سال محصول کافی بار آورد

²² تا زمانی‌‌که در سال هشتم شروع به جمع‌آوری محصول خود می‌کنید، هنوز هم خوراک کافی داشته باشید.

بازخرید ملک

²³ «زمین را نباید به‌صورت دائمی بفروشید، زیرا زمین متعلّق به من است. به شما اجازه می‌دهم تا به‌عنوان بیگانه و مسافر در آن زندگی کنید.

²⁴ در تمام سرزمین شما، مالک اصلی حقّ دارد زمین خود را بازخرید نماید.

²⁵ «اگر یک اسرائیلی تُهی‌دست شود و مجبور گردد قسمتی از زمین خود را بفروشد، یکی از خویشاوندان نزدیک او باید زمین را بازخرید کند.

²⁶ در صورتی که آن شخص خویشاوند نزدیکی نداشته باشد که زمینش را بازخرید کند، اگر بعد از مدّتی خودش پول کافی به دست آورد که زمین را بازخرید نماید،

²⁷ در‌آن‌صورت باید قیمت محصولاتی را که تا سال پنجاهم از زمین حاصل می‌شود، پرداخت کرده زمین خود را پس بگیرد.

²⁸ اگر توان بازخرید آن‌ را نداشته باشد، زمین تا سال یوبیل، نزد خریدار باقی می‌ماند، امّا در سال یوبیل، آزاد خواهد شد، و او می‌تواند آن را به ملک خود بازگرداند.

²⁹ «هرگاه کسی خانۀ خود را که در داخل شهرهای حصار‌دار واقع است، بفروشد، او حقّ دارد که در ظرف یک سال آن‌ را بازخرید کند.

³⁰ اگر بعد از یک سال نتواند آن‌ را بازخرید کند، در‌آن‌صورت خانه به خریدار تعلّق می‌گیرد و در سال یوبیل بازگردانده نخواهد شد.

³¹ امّا اگر خانه در روستای بدون دیوار واقع باشد، حکم زمین زراعتی را دارد. مالک اصلی حقّ بازخرید آن‌ را دارد و نهایتاً در سال یوبیل به او بازگردانده خواهد شد.

³² امّا لاویان می‌توانند املاک خود را در شهرهایی که تعیین شده، در هر زمان بازخرید کنند.

³³ اگر یکی از لاویان خانه خود را در شهر بفروشد و نتواند آن‌ را بازخرید کند، باید در سال یوبیل آن‌ را به او بازگردانند، زیرا املاک لاویان به‌طور دایم متعلّق به ایشان در میان بنی‌اسرائیل است.

³⁴ امّا لاویان نمی‌توانند کشتزارهای اطراف شهر خود را بفروشند، چراکه مِلک دائمی ایشان است.

قرض دادن به فقیران

³⁵ «اگر یک اسرائیلی فقیر و تُهی‌دست شود، به او مانند غریبه یا مسافری که در میان شما است کمک کن تا بتواند در میانِ شما زندگی کند.

³⁶ از او سود گزاف نگیر، بلکه از خدای خود بترس و اجازه بده که در میان شما زندگی کند.

³⁷ از پولی که به او قرض می‌دهی، سود نگیر و بدون انتظار منفعت، به او غذا بده.

³⁸ من یَهْوه، خدای شما هستم که شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا سرزمین کنعان را به شما بدهم، و خودم خدای شما باشم.

آزادی غلامان

³⁹ «اگر یک اسرائیلی فقیر شود و خود را به تو بفروشد، با او مانند یک غلام رفتار نکن،

⁴⁰ بلکه مانند یک کارگر روزمزد تا سال یوبیل برای تو کار کند.

⁴¹ بعد از آن می‌تواند با فرزندان خود، از نزد تو به خانوادهٔ خود و مِلک اجدادی خود بازگردد.

⁴² زیرا بنی‌اسرائیل غلام من است که از سرزمین مصر بیرون آوردم؛ آن‌ها نباید به غلامی فروخته شوند.

⁴³ با آن‌ها با خشونت رفتار نکن بلکه از خدای خود بترس.

⁴⁴ اگر به غلامان و کنیزان نیاز دارید، آن‌ها را از قوم‌های اطراف خود خریداری کنید.

⁴⁵ همچنین شما می‌توانید از بیگانگانی که در بین شما زندگی می‌کنند و فرزندان آنان که در سرزمین شما به دنیا آمده‌اند، کسانی را برای غلامی خود بخرید تا مایملک شما باشند.

⁴⁶ آن‌ها تا زنده هستند، غلام شما می‌باشند و می‌توانید آن‌ها را بعد از خود برای فرزندانتان به ارث بگذارید تا به‌ابد غلام شما باشند، امّا شما نباید با یک اسرائیلی با بی‌رحمی رفتار کنید.

⁴⁷ «اگر یکی از غریبانی که در بین شما زندگی می‌کند، ثروتمند شود و یکی از اسرائیلیان تنگدست گردد و خود را به آن غریبه و یا نزدیکان او به غلامی بفروشد،

⁴⁸ پس از فروخته شدن، او حقّ دارد که بازخرید شود: یکی از برادرانش می‌تواند او را بازخرید کند؛

⁴⁹ یا عمو یا پسر عمویش می‌تواند او را بازخرید کند؛ یا خویشاوندی نزدیک می‌تواند او را بازخرید نماید؛ یا اگر خودش دولتمند شود، می‌تواند خود را بازخرید نماید.

⁵⁰ او باید با کسی‌ که او را خریده است، مشورت کند و بهای بازخریدش را بر مبنای مزد کارگر روزمزد و سال‌های باقی‌مانده تا سال پنجاهم حساب کند.

⁵¹ اگر سال‌های زیادی تا پنجاهمین سال باقی مانده باشد، به‌همان مقدار بهای بازخریدِ خود را بپردازد.

⁵² و اگر سال‌های کمی تا سال یوبیل باقی مانده باشد، آن مقدار را حساب نموده برای بهای بازخریدِ خود پرداخت نماید.

⁵³ رفتار شخص خریدار با او باید همچون کارگر مُزدگیری که سالیانه استخدام شده است، باشد، و نباید با او بی‌رحمانه رفتار نماید.

⁵⁴ اگر او تا یوبیل از این راه‌ها بازخرید نشده باشد، باید در سال یوبیل همراه با فرزندانش آزاد شود.

⁵⁵ زیرا بنی‌اسرائیل همانند غلام به من تعلّق دارند، غلامانی که از سرزمینِ مصر بیرون آورده‌ام؛ من یَهْوه، خدای شما هستم.»