لاویان 2 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

هدایای غلاّت

¹ هرگاه کسی برای خداوند هدیه‌ای از غلّه می‌آورد، آن غلّه باید مرغوب باشد و آن را به آرد تبدیل کند، روغن زیتون بر آن بریزد و کُندُر بر آن بگذارد.

² آنگاه آن را نزد پسران هارون، یعنی کاهنان، بیاورد. کاهن یک مشت از آن‌ را با روغن و کُندُر که نمونۀ تمام آن هدیه است بر قربانگاه بسوزاند. بوی این هدیه که بر آتش تقدیم می‌شود، رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

³ بقیّۀ هدیه‌ٔ غلّه به هارون و پسرانش تعلّق می‌گیرد. این قسمت نیز بسیار مقدّس است؛ زیرا از هدیه‌ای گرفته شده که به خداوند تقدیم شده است.

⁴ اگر هدیۀ آردی در تنور پخته شده باشد، باید از خمیر بدون خمیرمایه و آرد مرغوب باشد و با آن یا کلوچه‌هایی مخلوط با روغن زیتون یا نان آغشته به روغن زیتون، تهیّه شود.

⁵ هرگاه هدیۀ آردی بر ساج پخته شود، باید از آرد مرغوب، بدون خمیرمایه و با روغن زیتون مخلوط شده باشد.

⁶ آن‌ را باید تکّه‌تکّه کرد و بر آن روغن ریخت و به‌عنوان هدیۀ غلّه تقدیم نمود.

⁷ اگر هدیه، نانی است که در تابه پخته شده باشد، باید با آرد مرغوب و روغن زیتون درست شده باشد.

⁸ این نوع هدایای غلّه باید به کاهن داده شوند تا آن‌ها را به قربانگاه ببرد و به حضور خداوند تقدیم کند.

⁹ کاهن باید قسمتی از هدیهٔ غلّه را به‌عنوان نمونه بر قربانگاه بسوزاند. بوی این هدیه که بر آتش تقدیم می‌شود، رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

¹⁰ باقی‌ماندۀ هدیۀ غلّه به هارون و پسرانش تعلّق دارد. این قسمت نیز که به آن‌ها داده می‌شود، بسیار مقدّس است، زیرا قسمتی از هدیه‌ای است که به خداوند تقدیم شده است.

¹¹ همۀ هدایای غلّه که به خداوند تقدیم می‌شوند، باید از خمیر بدون خمیرمایه تهیّه شده باشند. استفاده از خمیرمایه و عسل برای هدیه‌ای که بر آتش به حضور خداوند تقدیم می‌شود، جایز نیست.

¹² این نوع هدیه نوبر محصول را می‌توانید برای خداوند بیاورید، ولی نه به‌عنوان قربانی سوختنی.

¹³ همۀ هدایای آردی باید نمک‌دار باشند، زیرا نمک، یادگار پیمانی است که خدا با شما بست، پس به همۀ هدایای آردی، نمک بزنید.

¹⁴ هرگاه از نوبر محصول خود برای خداوند هدیۀ غلّه تقدیم می‌کنید، باید دانه‌های نورَس را از خوشه‌های تازه جدا کنید، آن‌ها را بکوبید و برشته کنید.

¹⁵ بعد بر آن روغن زیتون بریزید و روی آن، کُندُر بگذارید.

¹⁶ سپس کاهن قسمتی از هدیهٔ آردی مخلوط با روغن و کُندر را به‌عنوان نمونه، بر آتش بسوزاند و به خداوند تقدیم کند.