یوشع 9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

نیرنگ اهالی جِبعون

¹ وقتی خبر پیروزی بنی‌اسرائیل به گوش پادشاهان سرزمین‌های غرب رود اُردن و سواحل دریای مدیترانه تا کوه‌های لبنان، یعنی پادشاهان حِتّیان، اَموریان، کنعانیان، فِرزّیان‌، حِویان و یِبوسیان، رسید،

² آن‌ها یک لشکر متّحد تشکیل دادند تا در مقابل یوشع و لشکر او بجنگند.

^3-4 امّا چون اهالی جِبعون شنیدند که یوشع چه بلایی بر سر اریحا و عای آورده است، حیله‌ای اندیشیدند و چند نفر را نزد یوشع فرستادند.

⁵ آن‌ها لباس‌ها و کفش‌های کهنه و پاره پوشیدند و بر الاغ‌های خود پالان کهنه و پاره گذاشتند و مَشک‌های شراب وصله شده و نیز مقداری نان کپک زده بار کردند.

⁶ آن‌ها به اردوگاه یوشع در جِلجال آمدند و به او و مردم اسرائیل گفتند: «ما از یک سرزمین دور آمده‌ایم و می‌خواهیم که شما با ما پیمان صلح ببندید.»

⁷ مردم اسرائیل به آن‌ها گفتند: «ما از کجا بدانیم که شما در همین نزدیکی‌ها زندگی نمی‌کنید و از راه دور آمده‌اید؟ ما نمی‌توانیم با شما پیمان صلح ببندیم.»

⁸ آن‌ها به یوشع گفتند: «ما شما را خدمت می‌کنیم.» یوشع از آن‌ها پرسید: «شما کیستید و از کجا آمده‌اید؟»

⁹ آن‌ها جواب دادند: «ما از یک سرزمین دوردست آمده‌ایم، زیرا ما دربارۀ یَهْوه، خدای شما شنیده‌ایم که چه کارهای حیرت‌آوری در سرزمین مصر انجام داد،

¹⁰ و بر سر دو پادشاه اموری، سیحون پادشاه حِشبون و عوج پادشاه باشان که در عَشتاروت زندگی می‌کردند، چه بلایی آورد.

¹¹ بنابراین رهبران و بزرگان سرزمین ما گفتند که توشۀ سفر بسته به دیدن شما بیاییم و بگوییم که ما در خدمت شما هستیم. پس بیایید با هم پیمان صلح ببندیم.

¹² وقتی‌که از خانه‌های خود حرکت کردیم، این نان‌هایی که برای توشهٔ راه خود برداشتیم، گرم و تازه بودند، ولی حالا همه خشک و بیات شده‌اند.

¹³ این مَشک‌های شراب که اینک کهنه و پاره شده‌اند، آن‌وقت نو بودند؛ و کفش‌ها و لباس‌های ما هم در این سفر طولانی کهنه و پاره شده‌اند.»

¹⁴ پس مردم اسرائیل بدون مشورت با خداوند، از توشۀ راه آن‌ها خوردند.

¹⁵ و یوشع با آن‌ها پیمان صلح بست و عهد بست که ایشان را زنده نگه‌دارد، و به آن‌ها اجازه داد که در آنجا زندگی کنند. رهبران اسرائیل نیز قسم خوردند که به پیمان خود وفادار بمانند.

¹⁶ امّا سه روز بعد از پیمان بستن با ایشان، معلوم شد که آنان در همسایگی آن‌ها زندگی می‌کردند.

¹⁷ پس مردم اسرائیل رهسپار شدند و بعد از سه روز به شهرهایی که آنان در آن‌ها مسکن داشتند، یعنی جِبعون، کِفیرَه، بِئیروت و قَریت‌یِعاریم رسیدند.

¹⁸ امّا اسرائیلیان به آن‌ها آسیبی نرساندند، زیرا رهبرانشان به نام یَهْوه، خدای اسرائیل قسم خورده بودند. سپس تمام مردم علیه رهبران زبان به شکایت گشودند.

¹⁹ امّا رهبران گفتند: «ما به نام یَهْوه، خدای اسرائیل قسم خورده‌ایم و نمی‌توانیم به آن‌ها صدمه‌ای برسانیم،

²⁰ پس ما به‌خاطر قسمی که خورده‌ایم، اجازه می‌دهیم آن‌ها در میان ما زندگی کنند تا به غضب خدا گرفتار نشویم.

²¹ بگذارید که زنده بمانند، امّا آنان را به خدمت می‌گماریم تا آن‌ها برای ما هیزم‌شکنی کنند و آب بیاورند.» این تصمیمی بود که رهبران گرفتند.

²² یوشع مردم جِبعون را احضار کرده از آن‌ها پرسید: «چرا ما را فریب دادید و گفتید که از یک سرزمین دور آمده‌اید، در‌حالی‌که نزدیک ما زندگی می‌کردید؟

²³ پس اکنون به لعنت خدا گرفتار شده‌اید! و از این به بعد باید به‌صورت غلام برای خانۀ خدای ما آب بیاورید و هیزم بشکنید.»

²⁴ آن‌ها جواب دادند: «چون ما اطیمنان داشتیم که یَهْوه، خدای شما به خادم خود موسی دستور فرموده بود که تمام این سرزمین را به شما بدهد و شما همۀ ساکنان آن‌ را از بین ببرید؛ بنابراین ترسیدیم و برای نجات جان خود این کار را کردیم.

²⁵ اکنون سرنوشت ما به دست تو است. هرچه صلاح می‌دانی در حقّ ما روا دار.»

²⁶ پس یوشع آن‌ها را از دست مردم اسرائیل نجات داد و نگذاشت که کشته شوند.

²⁷ امّا یوشع از همان روز آن‌ها را وادار کرد که برای مردم و قربانگاه خداوند هیزم بشکنند و آب بیاورند، و آن‌ها تا امروز نیز در جایی که خداوند برای عبادت انتخاب ‌کرد، چنین می‌‌کنند.