یوشع 13 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

سرزمین‌های تسخیر نشده

¹ یوشع پیر و سال‌خورده شد. خداوند به او گفت: «تو حالا پیر و سال‌خورده شده‌ای ولی هنوز هم جاهای زیادی برای تصرّف باقی‌مانده است.

² آن‌ها عبارت‌اند از: تمام سرزمین فلسطینیان، جشوریان،

³ عویان از شیحور که در شرق مصر است تا سرحد عِقرون در سمت شمال که اکنون در دست کنعانیان است. پنج حکمران فلسطینی در این پنج شهر حکومت می‌کردند: غزه، اَشدود، اَشقِلون، جَت و عِقرون،

⁴ در جنوب، تمام سرزمین کنعانیان، از میعاره در صیدون تا اَفیق و سرحد اَموریان،

⁵ سرزمین جِبلیان، تمام سرزمین لبنان در شرق، از بَعَل‌جاد در جنوب کوه حِرمون تا گردنه حَمات،

^6-7 ساکنان کوهستان از لبنان تا مصرفوت مایم و مردم صیدون. همۀ این‌ها را از سر راه بنی‌اسرائیل بیرون می‌رانم. تو باید زمین‌ را همان‌طور که گفته‌ام بین نُه طایفۀ بنی‌اسرائیل و نصف طایفۀ مَنَسی تقسیم کنی.»

سرزمین‌های شرقی رود اُردن

⁸ طایفه‌های رِئوبین و جاد و نیم دیگر طایفۀ مَنَسی قبلاً سهم خود را که در شرق رود اُردن است، از موسی خادم خداوند گرفته‌ بودند، که عبارت بودند از:

⁹ شهر عروعیر، کنار وادی اَرنون و همچنین شهری که در وسط این وادی است و تمام بیابان میدِبا تا دیبون؛

¹⁰ تمام شهرهای سیحون پادشاه اَموریان که در حِشبون حکومت می‌کرد تا به سرحد عَمون؛

¹¹ جِلعاد، سرزمین جشوریان و معکیان، سراسر کوه حِرمون، تمام باشان، تا سلخه؛

¹² تمام سرزمین عوج پادشاه باشان که در عَشتاروت و اِدرِعی حکومت می‌کرد. او تنها بازماندۀ رِفائیان بود که موسی آن‌ها را شکست داده و از سرزمین‌هایشان بیرون رانده بود.

¹³ امّا بنی‌اسرائیل جِشوریان و معکیان را بیرون نکردند، بلکه این دو قوم هنوز هم تا به امروز در بین بنی‌اسرائیل زندگی می‌کنند.

¹⁴ موسی به طایفۀ لاوی سهمی‌ از زمین نداد. طبق دستور خداوند، آن‌ها حقّ داشتند که سهم خود را از قربانی‌های سوختنی که بر قربانگاه برای یَهْوه، خدای اسرائیل تقدیم می‌شد، بگیرند.

سرزمین طایفۀ رِئوبین

¹⁵ وقتی‌که موسی سهم خاندان‌های طایفۀ رِئوبین را داد،

¹⁶ قلمرو سرزمین آن‌ها از عروعیر، در کنار وادی اَرنون، شهر مرکزی وادی و سراسر دشت مجاور میدِبا بود.

¹⁷ این ناحیه شامل حِشبون و تمام شهرهای آن در دشت دیبون، باموتِ‌بَعَل، بِیت‌بَعَل‌مِعون،

¹⁸ یهصه، قدیموت، میفاعت،

¹⁹ قَریت‌تایِم، سِبمِه، سارت شحر در کوهستان بالای دشت،

²⁰ بِیت‌فغور، در دامنۀ فِسجه، بِیت‌یِشیموت،

²¹ سراسر شهرهای دشت، تمام سرزمین سیحون پادشاه اَموریان که در حِشبون حکومت می‌‌کرد و موسی او را با پادشاهان مِدیان، یعنی اِوی، راقِم، صور و ربَع که در آن سرزمین زندگی می‌‌کردند، شکست داده بود.

²² بنی‌اسرائیل، بَلعام پسر بِعور فال‌بین را، همراه با بقیّۀ آن‌ها با شمشیر کشت.

²³ رود اُردن سرحد غربی طایفۀ رِئوبین بشمار می‌رفت. این شهرها و دهات آن سهم طایفۀ رِئوبین بودند که به خاندان‌های آن‌ها داده شد.

سرزمین طایفۀ جاد

²⁴ موسی سهم طایفۀ جاد را هم داد.

²⁵ محدودهٔ سرزمین جاد شامل یعزیر و همهٔ شهرهای جِلعاد و همچنین نیمی از سرزمین عَمونیان تا عروعیر که در شرق رَبَّه است، می‌باشد.

²⁶ مرزهای سرزمین جاد از حِشبون تا رامَت مِصفَه و بِطونیم، و از مَحَنایِم تا دَبیر، سرحد لودبار بودند.

²⁷ و در دشت اُردن شهرهای بِیت‌هارام، بِیت‌نِمره، سُکّوت، صافون و بقیّۀ سرزمین سیحون، پادشاه حِشبون که رود اُردن سرحد غربی آن بود و تا دریاچۀ جلیل ادامه داشت.

²⁸ این بود سهم طایفۀ جاد با شهرها و روستاهای آن که به خاندان‌های آن‌ها داده شد.

سرزمین نصف طایفۀ منسی

²⁹ موسی قسمتی از سرزمین را به نصف طایفۀ مَنَسی داد.

³⁰ محدودۀ سرزمین ایشان از مَحَنایِم، تمام باشان، یعنی سراسر سرزمین عوج، پادشاه باشان، و شهرهای یائیر که جمعاً شصت شهر بودند، وسعت داشت.

³¹ نیمی از جِلعاد، عَشتاروت، اِدرِعی و شهرهای عوج در باشان به نصف خاندان ماخیر پسر مَنَسی، داده شد.

³² این همان ترتیبی است که موسی سرزمین شرق اریحا و اُردن را هنگامی‌که در موآب بود، تقسیم کرد.

³³ امّا موسی به طایفۀ لاوی سهمی‌ از زمین نداد، بلکه همچنان‌ که خداوند فرموده بود، خود یَهْوه، خدای اسرائیل سهم آنان بود.