اِرمیا 52 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

سقوط اورشلیم

¹ وقتی صِدِقیا بیست و یک‌ساله بود، پادشاه یهودا شد و مدّت یازده سال در اورشلیم حکومت کرد. نام مادرش حمیطل دختر اِرمیا از اهالی شهر لِبنه بود.

² صِدِقیای پادشاه مانند یِهویاقیم پادشاه، علیه خداوند مرتکب گناه شد.

³ خداوند چنان نسبت به مردم اورشلیم و یهودا خشمگین شد که آن‌ها را از‌ نظر خود دور کرد. صِدِقیا علیه نبوکدنصر پادشاه بابِل شورش کرد،

⁴ پس نبوکدنصر هم با تمام سپاه خود آمد و در روز دهم از ماه دهم در نهمین سال سلطنت صِدِقیا به اورشلیم حمله کرد. آن‌ها اطراف شهر اردو زدند و شهر را محاصره کردند

⁵ و آن‌ را تا یازدهمین سال سلطنت صِدِقیا در محاصره نگاه داشتند.

⁶ در نهمین روز ماه چهارم همان سال، زمانی‌‌که به‌خاطر قحطی دیگر چیزی باقی نمانده بود که مردم بخورند،

⁷ دیوارهای شهر درهم شکسته شد. گرچه بابِلی‌ها شهر را در محاصره داشتند، امّا تمام سربازان موفّق شدند شبانه فرار کنند. آن‌ها شهر را از راه باغ‌های سلطنتی ترک کردند و از دروازۀ آب که دو دیوار را به هم مربوط می‌کرد، گذشتند و به‌سوی دشت اُردن فرار کردند،

⁸ امّا ارتش بابِل به‌دنبال آن‌ها به تعقیب صِدِقیای پادشاه رفت و او را در دشت‌های نزدیک اریحا دستگیر کرد. تمام سربازان صِدِقیا او را ترک کردند.

⁹ صِدِقیا را به حضور نبوکدنصر که در آن زمان در شهر ربله در سرزمین حَمات بود، بردند و در آنجا نبوکدنصر حکم مجازات او را صادر کرد.

¹⁰ نبوکدنصر در ربله جلوی چشمان صِدِقیا، پسرانش را کُشت و تمام بزرگان یهودا را اعدام کرد.

¹¹ سپس دستور داد صِدِقیا را کور کنند و او را به زنجیر بسته به بابِل ببرند. صِدِقیا تا روز مرگش در بابِل زندانی بود.

خراب کردن معبدِ بزرگ

¹² در روز دهم از ماه پنجم در نوزدهمین سال سلطنت نبوکدنصر پادشاه، نِبوزَرادان مشاور و فرماندۀ ارتش او وارد اورشلیم شد.

¹³ او معبد بزرگ، کاخ سلطنتی، و خانه‌های بزرگان اورشلیم را آتش زد

¹⁴ و سربازانش دیوارهای شهر را خراب کردند.

¹⁵ بعد از آن، نِبوزَرادان همۀ مردانی را که در شهر مانده بودند، به‌ همراه بقیّۀ صنعت‌گران و همچنین کسانی‌ که خودشان را به بابِلی‌ها تسلیم کرده بودند، همه را به اسارت به بابِل برد.

¹⁶ امّا در یهودا، او بعضی از فقیرترین مردمان را که مالک هیچ ملکی نبودند، نگاه داشت و به کار کردن در تاکستان‌ها و مزرعه‌ها مجبور کرد.

¹⁷ بابِلی‌ها، ستون‌های برنزی و پایه‌های آن‌ را که در معبدِ بزرگ بود قطعه‌قطعه کردند و به‌ همراه حوضچۀ بزرگ و تمام برنزهایی که در معبدِ بزرگ بود، همه را به بابِل بردند.

¹⁸ آن‌ها همچنین بیل‌ها و خاک‌اندازهایی را که برای تمیز کردن قربانگاه استفاده می‌شد، همراه با چراغ‌ها، کاسه‌هایی که برای نگاه داشتن خون قربانی‌ها به کار می‌رفت، و کاسه‌های مخصوص سوزاندن بُخور و تمام وسایل برنزی دیگری که در معبدِ بزرگ از آن‌ها استفاده می‌شد، همه را به بابِل بردند.

¹⁹ آن‌ها همچنین هر چیزی را که از طلا و نقره درست شده بود، با خود بردند، که عبارت بودند از: منقل‌ها، کاسه‌ها برای نگاه‌داری خون قربانی‌ها، ظروف مخصوص برای جمع کردن خاکستر، چراغدان‌ها، کاسه‌هایی که برای سوزاندن بُخور به کار می‌رفت، و جام‌هایی که برای ریختن شراب‌های تقدیم شده استفاده می‌شد.

²⁰ تمام اشیای برنزی را که سلیمان پادشاه برای معبدِ بزرگ ساخته بود، از جمله دو ستون و حوضچۀ برنزی و مجسمۀ‌های دوازده گاوی که حوضچه بر روی آن‌ها قرار داشت را نیز با خود بردند. این اشیاء آن‌قدر سنگین بودند که نمی‌توانستند آن‌ها را وزن کنند.

^21-22 دو ستون کاملاً مثل هم بودند، ارتفاع آن‌ها در حدود هشت متر و محیط آن‌ها در حدود پنج و نیم متر بود. داخلشان خالی و ضخامت فلز جدار خارجی آن هفت سانتیمتر بود. در بالای هریک از ستون‌ها تاجی قرار داشت به ارتفاع دو متر و نیم. تمام اطراف ستون‌ها کنده‌کاری و با شاخه‌های انارهای برنزی مزیّن شده بود.

²³ بر روی هر ستون صد انار کنده‌کاری شده بود و نود و شش عدد از آن‌ها از پایین قابل رؤیت بود.

مردم یهودا هم به بابِل برده می‌شوند

²⁴ علاوه بر آن، نِبوزَرادان فرمانده سپاه، سِرایا کاهن اعظم، صَفَنیا معاون او و سه نفر دیگر از کارمندان عالی‌رتبهٔ معبد بزرگ را به اسارت برد.

²⁵ از داخل شهر، او سرداری را که فرماندهی سربازان را به عهده داشت به‌ همراه هفت نفر دیگر از مشاوران شخصی پادشاه، معاون فرمانده که مسئول ثبت اسناد ارتش بود، و شصت نفر از بزرگان یهودا، همه را به اسارت برد.

²⁶ نِبوزَرادان همۀ آن‌ها را به حضور نبوکدنصر پادشاه برد که در آن زمان در ربله

²⁷ واقع در محلۀ حَمات بود. پادشاه دستور داد آن‌ها را کتک زده به قتل برسانند. به‌این‌ترتیب، مردم یهودا از سرزمین خودشان تبعید شدند.

²⁸ این است تعداد مردمی که نبوکدنصر به اسارت برد: در سال هفتم سلطنت خود سه هزار و بیست و سه نفر از یهودا؛

²⁹ در سال هجدهم پادشاهی‌اش، هشت‌صد و سی و دو نفر از اورشلیم؛

³⁰ و در سال بیست و سوّم سلطنتش، هفت‌صد و چهل و پنج نفر از یهودا توسط نِبوزَرادان، فرماندۀ نگهبانان. بنابراین در مجموع چهار هزار و شش‌صد نفر تبعید شدند.

³¹ در سالی که اویل مردوک پادشاه بابِل شد، او نسبت به یِهویاکین پادشاه یهودا که سی‌ و هفت سال در اسارت بود، مهربانی نشان داد و او را از زندان آزاد کرد.

³² اویل مردوک با یِهویاکین با مهربانی رفتار نمود و به او از تمام پادشاهانی که در بابِل در تبعید به سر می‌بردند، احترام بیشتری قائل شد.

³³ پس یِهویاکین لباس زندانی خود را کنار گذاشت و او در تمامی عمرش همواره با پادشاه بر سر یک سفره غذا می‌خورد.

³⁴ یِهویاکین تا هنگامی‌که زنده بود، هر روز از پادشاه بابِل مقرّری دریافت می‌کرد.