اِرمیا 46 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شکست مصر در کرکمیش

¹ خداوند دربارۀ ملّت‌های دیگر با من چنین سخن گفت

² و از مصر شروع کرد. این است آنچه خداوند دربارۀ ارتش نکو، فرعون مصر، که از نبوکدنصر پادشاه بابِل در کرکمیش نزدیک رود فرات در چهارمین سال سلطنت یِهویاقیم، پسر یوشیا، پادشاه یهودا، شکست خورد، می‌گوید:

³ «افسران مصری فریاد می‌زنند، 'سپرهای خود را آماده نمایید و برای نبرد حرکت کنید!

⁴ اسب‌های خود را زین کنید و بر آن‌ها سوار شوید! کلاه‌خودهایتان را بر سر گذاشته در صف بایستید! نیزه‌های خود را تیز کرده زره‌های خود را بپوشید.'

⁵ خداوند می‌پرسد: «امّا این چیست که من می‌بینم؟ آن‌ها با وحشت عقب‌نشینی می‌کنند. سربازانشان شکست خورده هراسان با سرعت تمام می‌دوند و به پشت سرخود هم نگاه نمی‌کنند.

⁶ حتّی آنانی‌ که با سرعت می‌دوند، نمی‌توانند فرار کنند؛ سربازان نمی‌توانند بگریزند. آن‌ها در شمال، در کنار فرات می‌لغزند و می‌افتند.

⁷ این کیست که مثل رود نیل طغیان می‌کند و سیلابش تمام سواحل آن‌ را زیر آب می‌برد؟

⁸ این مصر است که مانند رود نیل طغیان کرده و سیلی که سواحل آن‌ را پوشانیده است. چون مصر گفت، 'من برخواهم خواست و تمام جهان را خواهم گرفت؛ من شهرها و مردمی را که در آن‌ها زندگی می‌کنند، درهم خواهم شکست.

⁹ به سواره‌نظام فرمان حرکت بده و ارّابه‌ها را روانه کن! سربازان را بفرست: مردان حَبشی و لیبیایی را برای حمل سپرها، و تیراندازان ماهر لودیم را.'

¹⁰ امروز روز خداوند قادر متعال است: امروز روزی است که او انتقام خواهد گرفت؛ امروز روزی است که او دشمنان خود را مجازات خواهد کرد. شمشیر او آن‌ها را آن‌قدر خواهد بلعید تا کاملاً سیر شود، و آن‌قدر از خون آن‌ها خواهد آشامید تا سیراب گردد. امروز خداوند قادر متعال در شمال، در کنار رود فرات، مغلوبان را قربانی می‌کند.

¹¹ ای مردم مصر به جِلعاد بروید و در جستجوی مرهم باشید! تمام داروهای شمال بی‌اثر هستند و هیچ‌چیزی نمی‌تواند درد شما را درمان کند.

¹² ملّت‌ها از رسوایی شما باخبرند، و همه فریاد شما را شنیده‌اند. سربازی به سرباز دیگری برخورد می‌کند و هر دو باهم به زمین می‌افتند.

آمدن نبوکدنصر

¹³ وقتی نبوکدنصر از بابِل برای حمله به مصر آمد، خداوند با من چنین سخن گفت:

¹⁴ «در شهرهای مصر، در میگدُل، مِمفیس و تَحفَنحیس، اعلام کرده بگو: 'برای دفاع از خود آماده شوید؛ تمام شما در جنگ نابود خواهید شد!

¹⁵ چرا اپیس، خدای قادر شما، افتاده است؟ یَهْوه آن‌ را سرنگون کرده است!'

¹⁶ سربازان شما لغزیدند و افتادند، هریک به دیگری می‌گوید: 'عجله کن، بیا تا به خانه‌های خود و نزد اقوام خودمان برویم و از شمشیر دشمن بگریزیم!'

¹⁷ به فرعون نامی تازه بدهید: 'طبل توخالی که فرصت را از دست داد.'

¹⁸ من، خدای متعال، پادشاه هستم. من خدای زنده هستم. به همان‌گونه که کوه تابور بر‌ فراز کوه‌های دیگر قرار گرفته و کوه کَرمِل در کنار دریا سر به آسمان کشیده، همان‌طور خواهد بود قدرت کسی که به شما حمله می‌کند.

¹⁹ ای مردم مصر برای اسارت آماده شوید! مِمفیس به بیابان تبدیل خواهد شد، به ویرانه‌ای که کسی در آن ساکن نخواهد شد.

²⁰ مصر مانند گاو قشنگ و چاقی است که زنبوری از شمال به آن حمله کرده باشد.

²¹ حتّی سربازان مزدور آن‌ها مثل گوساله‌های درمانده‌ هستند. آن‌ها ایستادگی نکردند؛ همۀ آن‌ها برگشته فرار کردند. روز مجازات آن‌ها رسیده‌ بود، زمان نابودی آن‌ها

²² مصر مانند ماری، هیس‌هیس‌کنان می‌گریزد، و ارتش دشمن به او نزدیک‌تر می‌شود. آن‌ها با تبرهای خود، مثل چوب‌بُرانی که درختان جنگل را می‌برند

²³ و آن‌ را از بین می‌برند، به او حمله می‌کنند. مردان آن‌ها بی‌شمارند، و سربازان آن‌ها از ملخ‌ها بیشتر.

²⁴ مردم مصر شرمسارند، چون مغلوب مردمی شده‌اند که از شمال آمده‌اند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

²⁵ خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گوید: «من آمون، خدای تِبس را به‌ همراه تمام مصر و خدایان و پادشاهانش مجازات خواهم کرد. من فرعون و تمام کسانی را که به او اعتماد کرده‌اند، به مکافات کارهایشان خواهم رساند.

²⁶ و آن‌ها را تسلیم نبوکدنصر پادشاه بابِل و ارتش او، که خواهان نابودیشان هستند، خواهم کرد. امّا در آینده، باز مردم در مصر مثل گذشته زندگی خواهند کرد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

خداوند قوم خود را نجات می‌دهد

²⁷ «ای قوم من ترسان نباشید، ای مردم اسرائیل وحشت نکنید. من شما را از سرزمین‌های دور و از ممالکی که به اسارت برده شده بودید، آزاد خواهم ساخت. شما به‌سلامتی به خانه‌های خود بازگشته، در امنیّت خواهید بود و دیگر از کسی نخواهید ترسید.

²⁸ من نزد شما آمده شما را نجات خواهم داد. من ملّت‌هایی را که شما را در میان آن‌ها پراکنده کرده‌ام، نابود خواهم کرد، امّا شما را نابود نخواهم کرد. من شما را بدون مجازات رها نخواهم کرد، امّا وقتی شما را مجازات کنم، منصفانه خواهد بود. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»