اِرمیا 42 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

مردم از اِرمیا درخواست دعا می‌کنند

¹ آنگاه فرماندهان ارتش از جمله یوحانان پسر قاریح و یَزَنیا پسر هوشعیا و تمام مردم از هر طبقه‌ آمدند

² و به من گفتند: «خواهش می‌کنیم آنچه می‌خواهیم برای ما انجام بده! در حضور خدای ما، برای ما که زنده مانده‌ایم، دعا کن. زمانی ما گروه کثیری بودیم، امّا اکنون، همان‌طور که می‌بینی تعداد کمی از ما زنده مانده‌اند.

³ دعا کن تا یَهْوه، خدای ما، به ما نشان دهد به چه راهی باید برویم و چه کاری باید بکنیم.»

⁴ در پاسخ گفتم: «بسیار خوب، من همان‌طور که شما خواسته‌اید، در برابر یَهْوه، خدای شما، دعا خواهم کرد و هرچه او بگوید، به شما خواهم گفت و چیزی را از شما پنهان نخواهم کرد.»

⁵ بعد از آن آن‌ها به من گفتند: «خداوند شاهد صادق و امینی علیه ما باشد اگر تمام احکامی را که یَهْوه، خدای ما، به‌وسیلهٔ تو به ما می‌دهد، اطاعت نکنیم.

⁶ احکام یَهْوه، خدای خود را که از تو می‌خواهیم به حضورش برای ما دعا کنی، چه مطابق میل ما باشد و چه نباشد، اطاعت خواهیم کرد. اگر از او اطاعت کنیم، همه‌‌چیز برای خیریّت ما خواهد بود.»

پاسخ خداوند به دعای اِرمیا

⁷ ده روز بعد از آن، خداوند با من چنین سخن گفت؛

⁸ پس من از یوحانان خواستم به اتّفاق تمام فرماندهان ارتش و به‌ همراه تمام مردم نزد من بیایند.

⁹ من به آن‌ها گفتم: «یَهْوه، خدای اسرائیل، همان خدایی که شما با درخواست خود مرا به حضورش فرستادید، گفته است:

¹⁰ 'اگر شما مایل هستید در این سرزمین زندگی کنید، من شما را بنا خواهم کرد، نه ویران، و شما را مثل نهالی خواهم کاشت و ریشه‌کن نخواهم نمود. زیرا بلایی که بر شما وارد کردم، موجب غم بزرگی برای من شده است.

¹¹ دیگر از پادشاه بابِل نترسید. من با شما هستم و شما را از دست او آزاد خواهم کرد.

¹² من بر شما رحیم خواهم بود و او را وادار خواهم کرد بر شما رحم کند و اجازه دهد به خانه‌های خود بازگردید. من، خداوند، چنین گفته‌ام.'

^13-15 «امّا شما مردمی که در یهودا باقی مانده‌اید، نباید از اطاعت از دستورات یَهْوه، خدای خودتان، خودداری کنید و از زندگی در این سرزمین امتناع ورزید. شما نباید بگویید، 'نه، ما به مصر خواهیم رفت و در آنجا زندگی خواهیم کرد، جایی که ما دیگر با جنگی روبه‌رو نخواهیم شد، شیپور جنگی نخواهیم شنید و گرسنه نخواهیم ماند.' اگر شما چنین بگویید، آنگاه خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گوید، 'اگر تصمیم گرفته‌اید به مصر بروید و در آنجا زندگی کنید،

¹⁶ در‌ آن صورت جنگی که از آن واهمه دارید، به سراغ شما خواهد آمد و گرسنگی‌ای که از آن وحشت دارید، در تعقیب شما خواهد بود و شما در مصر خواهید مرد.

¹⁷ تمام کسانی‌ که تصمیم دارند به مصر بروند و در آنجا زندگی کنند، یا در جنگ، یا از گرسنگی و یا از بیماری خواهند مرد. حتّی یک نفر از آن‌ها زنده نخواهد ماند و حتّی یک نفر نخواهد توانست از مصیبتی که بر آن‌ها وارد می‌کنم، بگریزد.'

¹⁸ «خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گوید، 'به همان نحوی که من خشم و غضب خود را بر اورشلیم فرو ریختم، به همان نحو اگر شما به مصر بروید، غضب من متوجّه شما خواهد شد. مردم از دیدن شما به وحشت خواهند افتاد و شما را مسخره خواهند کرد و نام شما را مثل لعن و نفرین به کار خواهند برد. شما دیگر هرگز این سرزمین را نخواهید دید.'»

¹⁹ بعد از آن من ادامه داده گفتم: «خداوند به شما، مردمی که در یهودا باقی مانده‌اید گفته است که به مصر نروید. پس من اکنون به شما اخطار می‌کنم

²⁰ که مرتکب اشتباه مُهلکی می‌شوید. شما از من خواستید برای شما در حضور یَهْوه، خدایمان، دعا کنم و شما قول دادید که هرآنچه را که او می‌گوید، اطاعت کنید.

²¹ و من اکنون آن‌ را به شما گفتم، امّا شما آنچه را که یَهْوه، خدای ما مرا فرستاد تا به شما بگویم، اطاعت نمی‌کنید.

²² پس این‌ را به‌خاطر داشته باشید: شما یا در جنگ، یا از گرسنگی و یا از بیماری در سرزمینی که می‌خواهید در آن زندگی کنید، خواهید مُرد.