اِرمیا 32 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

اِرمیا مزرعه‌ای می‌خرد

¹ این است پیامی که از جانب خداوند در دهمین سال سلطنت صِدِقیا‌، پادشاه یهودا، که مصادف با هجدهمین سال سلطنت نبوکدنصر پادشاه بابِل بود، به من رسید.

² در آن زمان ارتش پادشاه بابِل در حال حمله به اورشلیم بود و من در محوطۀ کاخ سلطنتی زندانی بودم.

³ صِدِقیای پادشاه مرا به زندان انداخت، چون گفته بودم خدا می‌گوید: «من اجازه می‌دهم پادشاه بابِل این شهر را فتح کند،

⁴ و صِدِقیای پادشاه قادر به فرار نخواهد بود. او را تحویل پادشاه بابِل خواهند داد، و با وی روبه‌رو شده با او صحبت خواهد کرد.

⁵ صِدِقیا را به بابِل خواهند برد و او در آنجا خواهد ماند تا من تصمیم بگیرم با او چگونه رفتار کنم. حتّی اگر او بخواهد با بابِلی‌ها بجنگد، موفّق نخواهد شد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

⁶ خداوند به من گفت که

⁷ حنمئیل، پسر شَلّوم، عموی من‌، نزد من می‌آید و می‌خواهد که من مزرعۀ او را در عَناتوت، در سرزمین بنیامین بخرم. چون من، نزدیک‌ترین خویشاوند او بودم حقّ من بود که آن‌ را بخرم.

⁸ پس همان‌طور که خداوند گفته بود، حنمئیل به آنجا نزد من در محوطۀ کاخ سلطنتی آمد و از من خواست مزرعه را بخرم. پس دانستم که خداوند حقیقتاً با من سخن گفته‌ است.

⁹ من مزرعه را از حنمئیل خریدم و بهای آن‌ را پرداختم. قیمت مزرعه هفده تکّه نقره شد.

¹⁰ من سند را در حضور چند شاهد مُهر و امضاء کردم، نقره را وزن نموده به او دادم.

¹¹ آنگاه من هر دو نسخۀ سند، نسخه‌ای را که مُهر شده بود و حاوی قرارداد و شرایط آن بود، و نسخۀ دوّم را که بدون مُهر و امضاء بود،

¹² در حضور حنمئیل و شاهدانی که سند را امضاء کرده بودند و سایر مردانی که در حیاط کاخ نشسته بودند، به باروک، پسر نیریا و نوه محسیا‌، دادم.

¹³ در برابر تمام آن‌ها به باروک گفتم،

¹⁴ «خداوند متعال، خدای اسرائیل به تو فرموده که تو باید هر دو نسخۀ این سند را، نسخه‌ای که مُهر و امضاء شده و نسخه‌ای که مُهر و امضاء نشده، بگیری و در کوزه‌ای سفالی بگذاری تا سال‌های زیادی محفوظ بماند.

¹⁵ خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گوید که بازهم در این سرزمین مردم خانه و مزرعه و تاکستان خواهند خرید.

دعای اِرمیا

¹⁶ بعد از آنکه من سَند خرید را به باروک دادم، در دعا گفتم:

¹⁷ «ای خدای متعال، تو زمین و آسمان را باقدرت و توانایی عظیم خود آفریدی، هیچ‌چیز در برابر تو غیرممکن نیست.

¹⁸ محبّت پایدار خود را به هزاران نفر نشان داده‌ای، امّا تو همچنین مردم را به‌خاطر گناه والدینشان مجازات می‌کنی. تو خدای عظیم و قدرتمند هستی؛ تو خداوند متعال می‌باشی.

¹⁹ تدبیرهای تو حکیمانه و کارهایت بزرگ است. تو هرچه آدمیان می‌کنند، می‌بینی و آن‌ها را برحسب کردارشان پاداش می‌دهی.

²⁰ در گذشته‌های دور، در مصر نشانه‌ها و معجزات فراوانی نشان دادی و تا به امروز این کار را هم در اسرائیل و هم در میان سایر ملّت‌ها ادامه می‌دهی؛ درنتیجه، امروز در همه‌جا شناخته شده‌ای.

²¹ با نشانه‌ها و معجزاتی که موجب وحشت دشمنان باشد، باقدرت و توانایی خویش قوم خود را از مصر بیرون آوردی.

²² موافق وعدۀ خود به اجدادشان، این سرزمین غنی و حاصل‌خیز را به آن‌ها دادی.

²³ امّا وقتی آن‌ها به این سرزمین آمدند و آن‌ را تصرّف کردند، از اطاعت از احکام تو سر باز زدند و مطابق تعالیم تو زندگی نکردند. آن‌ها هیچ‌یک از دستورات تو را به کار نبردند؛ از‌این‌رو، آن‌ها را به این مصیبت گرفتار نمودی.

²⁴ «بابِلی‌ها برای محاصرۀ شهر، سنگر گرفته‌اند و آماده حمله هستند. جنگ و گرسنگی و بیماری این شهر را تسلیم آن‌ها خواهد کرد و تمام گفته‌های تو به تحقّق پیوسته است.

²⁵ باوجوداین، ای خدای متعال، طبق دستور تو من این مزرعه را در حضور شاهدان، در‌حالی‌که شهر به تصرّف بابِلی‌ها می‌افتد‌، خریدم.»

²⁶ آنگاه خداوند به من گفت:

²⁷ «من یَهْوه، خدای تمام بشر هستم. چیزی نیست که من قادر به انجام آن نباشم.

²⁸ من این شهر را تسلیم نبوکدنصر پادشاه بابِل و ارتش او خواهم کرد و آن‌ها آن‌ را فتح کرده

²⁹ به آتش خواهند کشید. آن‌ها همه‌‌چیز را خواهند سوزانید، ‌از جمله خانه‌هایی که مردم بر پشت‌ بام‌های خود برای بَعَل‌ بُخور می‌سوزانیدند و به حضور خدایان بیگانه شراب تقدیم می‌کردند و با این کارها مرا به خشم می‌آوردند.

³⁰ از همان ابتدا، مردمان اسرائیل و یهودا با کارهای خود مرا ناخشنود و خشمگین ساخته‌اند.

³¹ مردم این شهر از همان روز نخست که این شهر بنا شد، موجب خشم و غضب بوده‌اند و اکنون تصمیم به نابودی آن گرفته‌ام،

³² و این به‌خاطر شرارت‌هایی است که مردم یهودا و اورشلیم به اتّفاق پادشاهان، رهبران، کاهنان و انبیای خویش مرتکب شده‌اند.

³³ گرچه به تعلیم آن‌ها ادامه دادم، امّا آن‌ها به من پشت کردند، به من گوش ندادند و چیزی نیاموختند.

³⁴ آن‌ها حتّی بُت‌های منفور خود را به معبد بزرگی که برای پرستش من بنا شده‌ بود، آورده‌اند و آن‌ را آلوده ساخته‌اند.

³⁵ قربانگاه‌هایی برای بَعَل‌ در درّۀ بن‌هِنّوم ساخته‌اند تا پسران و دختران خود را در حضور بُت مولِک قربانی کنند. من چنین دستوری به آن‌ها نداده‌ بودم و حتّی به فکرم نیز خطور نکرده بود که با ارتکاب چنین کارهایی باعث گناه مردم یهودا شوند.»

وعدۀ امید

³⁶ یَهْوه، خدای اسرائیل، به من گفت: «ای اِرمیا، مردم می‌گویند که جنگ و گرسنگی و بیماری باعث سقوط این شهر به دست پادشاه بابِل شده است. اکنون به آنچه من می‌گویم گوش بده.

³⁷ من قوم را از تمام کشورهایی که آن‌ها را از روی خشم پراکنده کرده بودم، جمع کرده به اینجا برخواهم گرداند و خواهم گذاشت آن‌ها در اینجا در امنیّت زندگی کنند.

³⁸ بار دیگر آن‌ها قوم من و من خدای ایشان خواهم بود.

³⁹ فکر و ذهنشان فقط متوجّه یک‌چیز خواهد بود، یعنی به‌خاطر خیریّت خودشان و فرزندانشان، همیشه حرمت مرا نگاه خواهند داشت.

⁴⁰ با آن‌ها پیمانی ابدی خواهم بست و از نیکی کردن به آن‌ها، کوتاهی نخواهم کرد. ترس خود را در دل‌هایشان خواهم ‌گذاشت تا دیگر هیچ‌وقت از من دور نشوند.

⁴¹ از احسان نمودن به ایشان خشنود خواهم شد و وعده می‌دهم که آن‌ها را در این سرزمین مستقر خواهم ساخت.

⁴² «همان‌طور که آن‌ها را گرفتار این مصیبت کردم، به همان نحو تمام برکاتی را که به آن‌ها وعده داده‌ام، نصیبشان خواهم کرد.

⁴³ مردم می‌گویند این سرزمین مثل بیابانی خواهد شد که نه انسان و نه حیوان می‌تواند در آن زندگی کند و به بابِلی‌ها داده خواهد شد. امّا بار دیگر در این سرزمین مزرعه‌ها خرید و فروش خواهد شد.

⁴⁴ مردم به خرید مزرعه‌ها ادامه خواهند داد و سَنَدها در حضور شاهدان، مهر و امضاء خواهد شد. این کار در همه‌جا در سرزمین بنیامین، در روستاهای اطراف اورشلیم، در شهرهای یهودا، کوهستان‌ها و کوه‌پایه‌ها، و در شهرهای جنوب یهودا ادامه خواهد یافت. من کامیابی این قوم را به ایشان بازخواهم گردانید. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»