اِرمیا 23 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

امید به آینده

¹ چه وحشتناک است داوری خداوند نسبت به حکمرانانی که قوم او را پراکنده می‌کنند و از بین می‌برند!

² یَهْوه، خدای اسرائیل، دربارۀ حکمرانانی که موظّف به مراقبت از مردم بودند، چنین می‌گوید: «شما از قوم من مراقبت نکرده‌اید؛ شما آن‌ها را پراکنده و از خود رانده‌اید. اکنون من شما را به‌خاطر شرارت‌هایی که مرتکب شده‌اید، مجازات می‌کنم.

³ بقیّۀ قوم خود را از سرزمین‌هایی که ایشان را در آن‌ها پراکنده کرده بودم، به وطن خودشان برمی‌گردانم. آن‌ها فرزندان زیادی خواهند داشت و به تعدادشان هر روز افزوده خواهد شد.

⁴ من حکمرانانی برای مراقبت از آن‌ها برخواهم گزید. قوم من دیگر در ترس و وحشت نخواهد بود، و من دیگر آن‌ها را مجازات نخواهم کرد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

⁵ خداوند می‌گوید: «زمانی می‌آید که من از نسل داوود پادشاهی عادل برخواهم گزید. آن پادشاه با حکمت حکومت خواهد کرد و آنچه را که راست و درست است، در تمام این سرزمین انجام خواهد داد.

⁶ وقتی او پادشاهی کند، مردم یهودا در امنیّت و قوم اسرائیل در صلح خواهند زیست. نام او 'خداوند عدالت ما است' خواهد بود.

⁷ «زمانی می‌آید که مردم دیگر به نام من، به‌عنوان خدای زنده‌ای که آن‌ها را از مصر بیرون آورده، سوگند یاد نخواهند کرد.

⁸ آن‌ها در عوض به نام خدای زنده‌ای سوگند خواهند خورد که قوم اسرائیل را از سرزمین شمالی و سایر کشورهایی که ایشان را در آن‌ها پراکنده کرده بودم، بازگردانده است. آنگاه آن‌ها در وطن خودشان زندگی خواهند کرد.»

پیام اِرمیا دربارۀ انبیا

⁹ به‌خاطر خداوند و به‌خاطر کلام قدّوس او، دلم شکسته و تمام وجودم می‌لرزد، مثل آدم مست و مثل کسی‌ که شراب زیاد نوشیده است.

¹⁰ این سرزمین از کسانی‌ که به خداوند امین نیستند، پُر شده است؛ آن‌ها به زندگی شرارت بار خود ادامه می‌دهند و از قدرت خود سوء‌استفاده می‌کنند. به‌خاطر لعنت خداوند، تمام این سرزمین در ماتم است و تمام چراگاه‌ها خشک شده‌اند.

¹¹ خداوند می‌گوید: «انبیا هم مانند کاهنان بدکاره‌اند؛ من آن‌ها را حتّی در معبدِ بزرگ در حال ارتکاب شرارت دیده‌ام.

¹² راه‌های آن‌ها لغزنده و تاریک است. آن‌ها خواهند لغزید و خواهند افتاد. من آن‌ها را دچار مصیبت خواهم کرد. زمان مجازات نزدیک است. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

¹³ من شاهد گناه انبیای سامره بوده‌ام. آن‌ها در نام بَعَل‌ نبوّت کرده قوم مرا گمراه ساخته‌اند.

¹⁴ انبیای اورشلیم از آن‌ها هم بدترند. آن‌ها زانی و دروغ‌گو هستند و بدکاران را در انجام شرارت تشویق می‌کنند به‌طوری‌که هیچ‌کس دست از شرارت برنمی‌دارد. در نظر من، این‌ها از مردم سُدوم و غُمورَه بهتر نیستند.

¹⁵ «این است آنچه من، خداوند متعال دربارۀ انبیای اورشلیم می‌گویم: من به آن‌ها گیاه تلخ برای خوردن و زهر برای نوشیدن‌ خواهم داد، چون کُفر و بی‌ایمانی را در تمام این سرزمین رواج داده‌اند.»

¹⁶ خداوند متعال به مردم اورشلیم چنین گفت: «به آنچه انبیا می‌گویند، گوش ندهید، چون آن‌ها به شما امید واهی می‌دهند. آن‌ها تصوّرات خودشان را به شما می‌گویند، نه آنچه من به آن‌ها گفته‌ام.

¹⁷ آن‌ها به مردمی که به پیام من گوش نداده‌اند، همواره می‌گویند که همه‌‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. آن‌ها به آدم‌های سرسخت که سخنان مرا باور نکرده‌اند، می‌گویند که هیچ بلایی بر آن‌ها نازل نخواهد شد.»

¹⁸ من گفتم: «هیچ‌یک از این انبیا آن‌قدر به خداوند نزدیک نبود که بتواند افکار او را درک کند. هیچ‌یک از آن‌ها پیام او را نشنیده و نفهمیده و توجّهی به سخنان او نکرده است.

¹⁹ خشم او مثل توفان و تُندبادی است که بر‌ فراز سر شریران می‌خروشد.

²⁰ این توفان تا وقتی آنچه منظور نظر خداوند است صورت نگیرد، فروکش نخواهد کرد. در آینده‌ای نزدیک، مردم این‌ را به‌طور واضح خواهند فهمید.»

²¹ خداوند گفت: «من این انبیا را نفرستادم، ولی آن‌ها خودسرانه پیش رفتند؛ من به آن‌ها پیامی ندادم، ولی بدون موافقت من، به نام من سخن گفتند.

²² اگر آن‌ها از نیّت‌های من آگاه بودند، در‌آن‌صورت می‌توانستند پیام مرا به قوم من اعلام کنند و آن‌ها را از راه‌های ناراست و زندگی پُر گناهشان بازگردانند.

²³ «من خدایی هستم که در همه‌جا حاضرم و محدود به محل خاصی نیستم.

²⁴ هیچ‌کس نمی‌تواند خود را از من پنهان کند تا من او را نبینم. آیا نمی‌دانید که من در همه‌جا در آسمان و زمین حضور دارم؟

²⁵ من شنیده‌ام که آن انبیا چه چیزهای در نام من گفته‌اند؛ آن‌ها به دروغ به نام من نبوّت کرده ادّعا می‌کنند که در خواب آن پیام‌ها را از من دریافت کرده‌اند.

²⁶ تا به کی این انبیا با دروغ‌هایشان به گمراه کردن قوم من ادامه خواهند داد؟

²⁷ آن‌ها فکر می‌کنند با خواب‌هایی که بیان می‌کنند، خواهند توانست قوم مرا وادار کنند تا نام مرا فراموش کنند، همان‌طور که پدرانشان مرا فراموش کردند و به بَعَل‌ روی آوردند.

²⁸ نبی‌ای که خوابی می‌بیند باید بگوید که پیام او فقط یک خواب بوده، ولی نبی‌ای که از من پیامی گرفته، باید با امانت آن پیام را بازگو کند. در برابر گندم، کاه چه ارزشی دارد؟

²⁹ پیام من آتش است و پُتکی که سنگ‌ها را خُرد می‌کند.

³⁰ من بر ضد انبیایی هستم که گفته‌های یکدیگر را می‌دزدند و آن‌ها را به‌جای پیام من اعلام می‌کنند.

³¹ من همچنین بر ضد انبیایی هستم که حرف‌های خود را از قول من بیان می‌کنند.

³² به آنچه من، خداوند می‌گویم گوش دهید! من مخالف انبیایی هستم که خواب‌های پُر از دروغ خود را به‌جای پیامی از جانب من بیان می‌کنند. آن‌ها با بازگو کردن این خواب‌ها و با ادّعاهای کاذب خود، قوم مرا گمراه می‌کنند. من آن‌ها را نفرستادم و مأمور نکردم و آن‌ها هیچ کمکی برای قوم من نیستند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

باری سنگین برای خداوند

³³ خداوند به من گفت: «ای اِرمیا، اگر یک نبی یا یک کاهن یا یک نفر از قوم من، از تو بپرسد، پیام خداوند چیست؟ به او بگو، 'تو بار سنگینی برای خداوند هستی و او از شرّ تو خلاص خواهد شد.'

³⁴ اگر یک نفر از قوم من، یا یک نبی یا یک کاهن این کلمات را به کار ببرد و بگوید، 'پیام خداوند ناگوار است' من آن شخص و خانوادۀ او را مجازات خواهم کرد.

³⁵ درعوض، هر‌کس باید از دوستان و همسایگان خود بپرسد، «جواب خداوند چیست؟ خداوند چه گفته است؟»

³⁶ بنابراین آن‌ها نباید دیگر کلمات، 'پیام خداوند ناگوار است'، را به کار ببرند، چون اگر آن کلمات را به کار ببرند، کاری می‌کنم که پیام من واقعاً برایشان باری سنگین شود. مردم گفتار خدای خود، خداوند زنده و متعال، را دگرگون کرده‌اند.

³⁷ ای اِرمیا، از انبیا بپرس، 'پاسخ خداوند برای شما چه بود؟ خداوند چه گفته است؟'

³⁸ اگر آن‌ها از اطاعت من سر باز زنند و بگویند، 'پیام خداوند ناگوار است'، آنگاه به آن‌ها بگو که

³⁹ من حتماً آن‌ها را به‌ همراه شهری که به اجدادشان داده بودم، می‌گیرم و به‌جایی بسیار دور از حضور خودم خواهم انداخت.

⁴⁰ من آن‌ها را تا ابد رسوا و بی‌آبرو خواهم کرد.»