اِرمیا 22 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

پیام اِرمیا به خاندان سلطنتی یهودا

^1-2 خداوند به من گفت به کاخ پادشاه یهودا که از خاندان داوود است بروم و به پادشاه، درباریانش و به مردم اورشلیم که در آنجا هستند، بگویم که به آنچه خداوند می‌گوید گوش دهند. این است آنچه خداوند می‌گوید:

³ «من، خداوند، به شما دستور می‌دهم از روی عدالت و راستی رفتار کنید. مظلومان را از دست ظالمان برهانید. با غریبان، یتیم‌ها و بیوه‌زنان بدرفتاری و ظلم نکنید و بی‌گناهان را در این مکان مقدّس نکُشید.

⁴ اگر آنچه را که به شما دستور می‌دهم، واقعاً به‌جا آورید، در‌آن‌صورت خاندان داوود به سلطنت ادامه خواهند داد و آن‌ها به اتّفاق درباریان و مردم عادی به رفت‌وآمد با ارّابه‌ها و اسبان خود از دروازه‌های این کاخ ادامه خواهند داد.

⁵ امّا اگر از دستورات من اطاعت نکنید، در برابر شما سوگند یاد می‌کنم که این کاخ به ویرانه‌ای تبدیل خواهد شد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

⁶ «از‌ نظر من، کاخ سلطنتی یهودا به زیبایی سرزمین جِلعاد و کوه‌های لبنان است، امّا من آن‌ را به چنان ویرانه‌ای تبدیل خواهم کرد که هیچ‌کس نتواند در آن زندگی کند.

⁷ من کسانی برای ویران کردن آن خواهم فرستاد. آن‌ها با تبرهای خود خواهند آمد و ستون‌های زیبای سدر اینجا را خرد خواهند کرد و در آتش خواهند سوزانید.

⁸ «بعدها بسیاری از ملّت‌های دیگر که از اینجا عبور می‌کنند، از یکدیگر خواهند پرسید، چرا خداوند این شهر بزرگ را به این صورت درآورد.

⁹ آنگاه آن‌ها در جواب خواهند گفت که به‌خاطر این است که شما پیمان خودتان را با خدای خودتان شکستید و سایر خدایان را پرستش و خدمت کردید.»

پیام اِرمیا دربارۀ یوآحاز

¹⁰ ای مردم یهودا، به‌خاطر مرگ یوشیای پادشاه گریه نکنید و ماتم نگیرید. امّا برای پسرش یوآحاز زاری کنید؛ او را خواهند برد و هرگز برنخواهد گشت و دیگر سرزمینی را که در آن به دنیا آمده است، نخواهد دید.

¹¹ خداوند دربارۀ یوآحاز، پسر یوشیا که بعد از پدرش پادشاه یهودا شد، چنین می‌گوید: «او از اینجا رفته دیگر برنخواهد گشت.

¹² او در کشوری که او را به اسارت برده‌اند، خواهد مرد و دیگر به این سرزمین برنخواهد گشت.»

پیام اِرمیا دربارۀ یِهویاقیم

¹³ وای بر کسی که خانۀ خود را با بی‌انصافی می‌سازد و با ناراستی آن‌ را گسترش می‌دهد؛ از مردم خود بیگاری می‌کشد و مزد آن‌ها را نمی‌پردازد.

¹⁴ وای بر کسی که می‌گوید: «برای خود کاخی با اتاق‌های بزرگ در طبقۀ بالا خواهم ساخت.» پس او پنجره‌هایی بر خانۀ خود نصب می‌کند، دیوار‌هایی از چوب سدر آزاد برایش می‌سازد و به آن‌ رنگ قرمز می‌زند.

¹⁵ آیا ساختن خانه‌هایی از چوب سدر آزاد که از خانه‌های دیگران زیباتر باشد، تو را پادشاهی بهتر خواهد کرد؟ پدر تو همیشه عادل و با‌انصاف بود؛ از‌این‌رو، عمری طولانی کرد و در همۀ امور موفّق بود.

¹⁶ او از روی عدالت نسبت به فقیران قضاوت می‌کرد و در همه‌‌چیز کامیاب بود. این است مفهوم خداشناسی.

¹⁷ امّا تو فقط در اندیشۀ منافع شخصی خودت می‌باشی؛ تو با خشونت، بی‌گناهان را می‌کُشی و به مردم ظلم می‌کنی. خداوند چنین گفته است.

¹⁸ آنگاه خداوند دربارهٔ یِهویاقیم پادشاه یهودا، پسر یوشیا، می‌گوید، «هیچ‌کس به‌خاطر مرگ او ماتم نخواهد گرفت و نخواهد گفت، 'چه ضایعۀ بزرگی! ای دوست چه وحشتناک است!'» هیچ‌کس برای او گریه نخواهد کرد و نخواهد گفت، وای سرورم! ای پادشاه من!

¹⁹ مراسم تشییع جنازۀ او مثل مرگ الاغی خواهد بود که لاشۀ آن‌ را کشان‌کشان می‌برند و در خارج از دروازه‌های شهر اورشلیم، دور می‌اندازند.

پیام اِرمیا دربارۀ سرنوشت اورشلیم

²⁰ ای مردم اورشلیم، به لبنان بروید و از آنجا فریاد برآورید؛ به سرزمین باشان رفته در آنجا شیون کنید؛ به کوه‌های عَباریم رفته از آنجا ندا در دهید، چون همۀ حامیان شما شکست خورده‌اند.

²¹ در زمانی‌‌که شما کامیاب بودید، خداوند با شما سخن گفت، امّا شما از گوش دادن امتناع ورزیدید. این است آنچه شما در تمام زندگیتان انجام داده‌اید؛ شما هیچ‌وقت از خداوند اطاعت نکرده‌اید.

²² به‌خاطر شرارت‌هایی که مرتکب شده‌اید، بادی شدید رهبران شما را به اطراف پراکنده خواهد کرد، یاران شما به اسیری خواهند رفت، و شهر شما رسوا و بی‌آبرو خواهد شد.

²³ ای کسانی‌ که در کاخ‌های ساخته شده با چوب‌های سدر لبنان، در امنیّت زندگی می‌کنید، چه رقّت‌آمیز خواهد بود، وقتی گرفتار درد شوید، دردی مثل درد زنی در حال زایمان!

محکومیّت یِهویاکین به‌وسیلهٔ خداوند

²⁴ خداوند به یِهویاکین پادشاه، پسر یِهویاقیم پادشاه یهودا، گفت: «به حیات خودم سوگند، اگر تو حتّی نگین انگشتر دست راست من می‌بودی، تو را از انگشتم بیرون می‌آوردم

²⁵ و به مردمی می‌دادم که از آن‌ها می‌ترسی و درصدد قتل تو هستند. من تو را به نبوکدنصر پادشاه بابِل و به سربازان او خواهم داد.

²⁶ من تو و مادرت را به تبعید خواهم فرستاد. هردوی شما را به سرزمینی خواهم فرستاد که هیچ‌یک از شما در آنجا به دنیا نیامده بودید، هردوی شما در آنجا خواهید مرد.

²⁷ در آرزوی دیدن این سرزمین خواهید بود، ولی هرگز برنخواهید گشت.»

²⁸ من گفتم: «آیا یِهویاکین مثل کوزۀ شکسته‌ای است که به دور انداخته شده و کسی آن‌ را نمی‌خواهد؟ آیا به همین دلیل است که او و فرزندانش به سرزمینی که چیزی درباره‌اش نمی‌دانند، تبعید شده‌اند؟

²⁹ ای سرزمین یهودا، ای سرزمین یهودا، ای سرزمین یهودا، پیام خداوند را بشنو!

³⁰ «این مرد محکوم است که فرزندان خود را از دست بدهد، و هیچ‌وقت موفّق نشود. او فرزندانی نخواهد داشت که مثل فرزندان داوود در یهودا حکومت کنند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»